![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/01/Libation_Macron_Louvre_G149.jpg/640px-Libation_Macron_Louvre_G149.jpg&w=640&q=50)
Libacja (rytuał)
ofiara z płynu dla bóstwa / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Libacja (łac. libatio) – ofiara dla bóstwa składana w formie wylewania na ziemię cennych płynów[1][2]. Był to zwyczaj istniejący w wielu religiach antycznych[3] polegający na wylewaniu, a także w judaizmie, hinduizmie i shintō[4]. U starożytnych Greków[3] i Rzymian jeden z najważniejszych obrzędów religijnych. W relacjach Herodota występował także u Persów, według Pliniusza Młodszego również u Celtów[4].
![]() |
Zobacz też: Libacja alkoholowa. |
Ten artykuł od 2013-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/01/Libation_Macron_Louvre_G149.jpg/640px-Libation_Macron_Louvre_G149.jpg)
Najczęściej stosowane płyny w aktach libacji to: wino, oliwa, kosztowne olejki eteryczne oraz, w tradycji hinduizm, ghi. W tradycji antyku i judaizmie do aktu libacji stosowano specjalne, płaskie naczynia z dzióbkiem, nazywane paterami. W religiach antycznych oddawano w ten sposób hołd głównie bóstwom podziemia, takim jak Hades, stąd ważne było wylewanie płynu bezpośrednio na gołą i spulchnioną ziemię, tak aby mógł on w nią szybko wsiąknąć[4].
W religii shintō libacja jest nazywana Miki (神酒), dosłownie kami sake (boskie sake). W trakcie ceremonii w shintoistycznej świątyni stosuje się do libacji wino ryżowe – stąd pochodzi nazwa sake dla tego trunku. W warunkach domowych zamiast sake stosuje się często świeżą wodę, którą należy zmieniać każdego ranka. W shintō naczyniem liturgicznym stosowanym do libacji jest porcelanowy lub metalowy kubek bez żadnych ozdób[4].