Kunice (województwo łódzkie)
wieś w województwie łódzkim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kunice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Sławno[4][5]. Zajmuje obszar około 387 hektarów, które zamieszkuje około 360 mieszkańców.
| wieś | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
405[1] |
| Strefa numeracyjna |
44 |
| Kod pocztowy |
26-332[2] |
| Tablice rejestracyjne |
EOP |
| SIMC |
0551852 |
Położenie na mapie gminy Sławno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego  | |
| 51°24′10″N 20°11′02″E[3] | |
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Wawrzyńca[6].
Części wsi
Historia
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1360 roku. Była ona osadą rodową Kunickich (herbu Bończa), którzy należeli do drobnej szlachty. W tym czasie było tu osiem odrębnych dworów.
W następnych wiekach wieś nadal była siedliskiem drobnej szlachty, chociaż zmieniła właścicieli. Jeszcze w 1775 roku były tu trzy odrębne dwory. Ze wsi tej dziesięcinę z łanów kmiecych czerpała kolegiata św. Floriana w Krakowie. Ostatnim właścicielem majątku ziemskiego w Kunicach była rodzina Ossowskich. Henryk Ossowski był adiutantem dowódcy, pierwszego oddziału partyzanckiego w czasie okupacji niemieckiej majora Henryka Dobrzańskiego ps. Hubal.
W Warszawie, w 2001 roku zmarła przedstawicielka tej rodziny pani Wanda_Ossowska. W majątku stał dwór murowany o charakterze klasyczstycznym, pochodził on z XIX wieku. Wystawiony został na planie prostokąta i ozdobiony portykami. Pokryty był dachem naczółkowym. Spłonął w 1954 roku.
W 1993 roku oddano do użytku budynek nowej szkoły podstawowej, której 28 maja 2000 roku nadano imię Wandy i Henryka Ossowskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Kościół
Kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca pierwotny był drewniany i sięgał początku XIV wieku. Obecny został wzniesiony w latach 1925-30 według projektu architekta Wacława Borwieckiego na miejscu drewnianego. W jego wnętrzu znajduje się kamienna chrzcielnica z XVII wieku oraz obrazy z XVIII wieku. Przy kościele zachował się zwyczaj, że każdego wieczoru dzwoni się dla uczczenia pamięci poległych w obronie ojczyzny. Były proboszcz ks. Jan Matejek kolekcjonował zbiory rycin i obrazów związanych z kultem maryjnym. Dziś świątynia jest punktem etapowym corocznej Warszawskiej Pielgrzymki pieszej na Jasną Górę.
Osobowości
- Wacław Kunicki, autor Wizerunku szlachcica polskiego, dzieła wydanego w 1615 r.
- Henryk Ossowski, adiutant majora "Hubala"
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.