Kobyla Przełęcz

Kobyla Przełęcz lub Kobyle Siodło^[1] (słow. Vysoká poľana, niem. Hohe Ebene, Hohe Au, węg. Magas-sík^[2]) – szeroka trawiasta przełęcz położona na wysokości ok. 1090 m n.p.m. w grani głównej Tatr Bielskich na Słowacji^[3].

Kobyla Przełęcz

Kobyla Przełęcz i Kobyli Wierch
Państwo	Słowacja
Wysokość	ok. 1090 m n.p.m.
Pasmo	Karpaty, Tatry Bielskie
Sąsiednie szczyty	Fajksowa Czuba, Kobyli Wierch
Położenie na mapie Karpat Kobyla Przełęcz
Położenie na mapie Tatr Kobyla Przełęcz
49°13′27″N 20°18′28″E

Przełęcz ta jest ostatnią przełęczą na wschód Tatr i oddziela od siebie Fajksową Czubę oraz Kobyli Wierch, odpowiednio przedostatni i ostatni szczyt w grani głównej Tatr Bielskich. Przełęcz znajduje się tuż obok tego ostatniego, znajdującego się ok. 20 m wyżej^[3][2].

Kobyla Przełęcz oddziela od siebie dwie niewielkie doliny: Dolinę Huczawy Bielskiej na południu oraz dolinę Drabinę na północy. W zboczu Kobylego Wierchu opadającego do doliny Drabiny znajduje się jedyna udostępniona do zwiedzania jaskinia w słowackiej części Tatr – Jaskinia Bielska^[3], a w zboczu opadającym do Doliny Huczawy Bielskiej – niewielka Jaskinia nad Huczawą^[2]. Tuż nad szerokim siodłem przełęczy znajduje się ambona.

Przez przełęcz do 1978 r. prowadził szlak Magistrali Tatrzańskiej^[2]. Fragment znajdujący się w Tatrach Bielskich został jednak zamknięty, a na terenie grzbietu utworzono rezerwat ścisły. U stóp Kobylego Wierchu, Doliną Huczawy Bielskiej przebiegają szlaki zielony z Tatrzańskiej Kotliny do Schroniska pod Szarotką (chata Plesnivec) i Doliny Białych Stawów oraz niebieski z Tatrzańskiej Kotliny do Kieżmarskich Żłobów^[4].

Polska nazwa przełęczy pochodzi od sąsiedniego Kobylego Wierchu. Nazwy obcojęzyczne mają związek z trawiastym charakterem przełęczy, przypominającej polanę^[2].

Przypisy

1. Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008, s. 103. ISBN 978-83-60078-05-1.
2. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 428, 528. ISBN 83-7104-009-1.
3. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 450. ISBN 83-01-13184-5.
4. Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007, s. 121. ISBN 978-83-60120-88-0.