Loading AI tools
Polski poeta i rysownik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Winkler, właśc. Kazimierz Maria de Winkler, ps. Andrzej Augustowski (ur. 23 listopada 1918 w Radomiu, zm. 5 lipca 2014 w Warszawie[1]) – polski literat, poeta i rysownik. Ukończył Szkołę Główną Handlową w Warszawie.
Urodził się w rodzinie Stanisława, dyrektora banku, i Marii z Maliszewskich[2]. W rodzinnym mieście ukończył Gimnazjum im. Kochanowskiego. W 1936 roku, po zdaniu matury, wyjechał do Warszawy i zaczął studia w Szkole Głównej Handlowej[3].
Ojciec aktora Macieja Winklera (ur. 1958)[4].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 170-2-1)[5].
Jego literacki debiut miał miejsce w roku 1934 w szkolnych pismach „Głosy Sztubackie” i „Filareta”. Był laureatem konkursu poetyckiego zorganizowanego przez Polską YMCA w roku 1938 (wiersz „Polska”).
W czasie okupacji, pod pseudonimem Andrzej Augustowski, pisał wiersze, opowiadania i recenzje do konspiracyjnego pisma społeczno-literackiego „Sztuka i Naród”. Był uczestnikiem powstania warszawskiego, w czasie którego napisał m.in. „Marsz słowiański” i „Warszawa była startem”. Walczył w batalionie „Łukasiński” na Starym Mieście. Po upadku powstania był jeńcem Stalagu 344 Lamsdorf, następnie skierowany do Stalagu XIII-D Nürnberg/ Langwasser i Voglau w Austrii[2].
W lipcu 1945 roku powrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Publikował prozę i poezje, a także rysunki satyryczne w tygodnikach i prasie codziennej.
W roku 1947 napisał pierwszy tekst piosenki „Dziewczyna z radia” i od tego czasu stał się autorem tekstów dla niemal wszystkich popularnych piosenkarzy i zespołów polskich w tym okresie. Ponadto zajmował się tłumaczeniem tekstów, m.in. piosenek z operetek Wesoła wojna, Hrabia Luksemburg, Manewry jesienne. Do znanych piosenek Winklera należą m.in. „Gdy mi ciebie zabraknie” (uznana w roku 1961 za najpopularniejszą piosenkę powojenną), „Czerwony autobus”, „Taka sobie miłość” (wyróżnienie – Opole ’63), „Przyjdzie na to czas”, „Tych lat nie odda nikt”, „Pierwszy siwy włos”, „O mnie się nie martw” (pierwsza nagroda – Opole ’64), „Wesoły pociąg”, „Dozwolone do lat osiemnastu”, „Wędrowne gitary”.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.