Kazimierz Światocho
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Światocho, na emigracji Kazimierz „Casimir” Swiatocho (ur. 10 października 1914 w Mińsku, zm. 31 października 1990 w Newington) – major Wojska Polskiego, harcmistrz, działacz kombatancki i emigracyjny w Stanach Zjednoczonych.
Kazimierz Światocho[1] (na emigracji określany jako Kazimierz „Casimir” Swiatocho[2]) urodził się 10 października 1914 w Mińsku[3][4][5][6]. Pochodził z Wilna[7]. Tam w 1932 związał się z harcerstwem, od 1932 należał do III Wileńskiej Drużyny Harcerskiej[6].
Podczas II wojny światowej w 1941 został deportowany przez sowietów w głąb ZSRR i znalazł się pod Archangielskiem[6]. Po odzyskaniu wolności został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR gen. W. Andersa[6]. Po ewakuacji ze Wschodu jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych w szeregach 18 Lwowskiego batalionu strzelców w stopniu porucznika uczestniczył w walkach w bitwie o Monte Cassino w maju 1944, gdzie był dowódcą patrolu ścieżkowego[8], został dwukrotnie ciężko ranny[9][10][6]. Później awansowany na stopień majora, w którym pozostawał do końca życia[4].
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji[6]. W 1947 wspólnie z żoną Genowefą był organizatorem pierwszego zlotu harcerskiego w angielskim Southrop[6][9]. Od 1948 przebywał w Argentynie, gdzie zorganizował harcerstwo w Águila Blanca-Merlo pod Buenos Aires[6][9]. Od 1955/1956 wraz żoną i synem przebywał w Stanach Zjednoczonych, osiedlając się w Hartford[11][6]. Tam w 1956 jako podharcmistrz wraz małżonką założył wraz z nią koedukacyjną gromadę zuchów[6][11]. Działał na rzecz harcerstwa[6]. Był jednym z redaktorów oraz administratorem czasopisma „Znicz. Wiadomości Harcerskie”, oficjalnego organu informacyjnego Zarządu Okręgu Związku Harcerstwa Polskiego w Stanach Zjednoczonych[6]. Czynnie działał w Stowarzyszeniu weteranów[6]. Pełnił funkcję prezesa Koła Oddziałowego 18 LBS w Stanach Zjednoczonych[12][3]. Od 1 marca 1972 był przewodniczącym Komitetu Obrony Cmentarza Orląt Lwowskich w Connecticut[12][9][13]. 15 sierpnia 1976 w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown dokonał odsłonięcia płaskorzeźby i urny z ziemią z Cmentarza Orląt Lwowskich[3]. Z jego inicjatywy została wykonana urna-wotum z wygrawerowanymi nazwiskami 131 poległych żołnierzy 18 LBS, którą w 1983 poświęcono na Jasnej Górze[14]. Był autorem publikacji pt. Z ziemi włoskiej do Polski. 18 Lwowski Batalion Strzelców, wydanej w 1984[15]. W 1984 został mianowany harcmistrzem[6]. Był także publicystą[4].
Zmarł 31 października 1990 w Newington[2][4][5]. Został pochowany na cmentarzu przy Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown[2][6]. Obok spoczęła jego żona Genowefa, także pochodząca z Wilna (1923–2004)[16][7].
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 10643[9][17][5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 sierpnia 1976)[18][12]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[9]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 19293[19][5]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
