Loading AI tools
polski zespół punkrockowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KSU – polski zespół punk rockowy. Powstał w 1977 roku w Ustrzykach Dolnych.
 KSU podczas koncertu 4 czerwca 2011 roku w Sanoku | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
| Strona internetowa | |
Zespół podczas swojej ponad 40-letniej działalności oficjalnie wydał 11 płyt. Oprócz tego ukazało się ponad 30 pirackich i bootlegowych wydawnictw – głównie z materiałami koncertowymi. Jedynym członkiem zespołu, który znajduje się w nim od jego założenia, jest Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk. Zespół początkowo wykonywał typową muzykę punk rockową i z tym nurtem jest powszechnie utożsamiany, z czasem jednak wykształcił własny styl bliższy szeroko pojętemu rockowi.
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[2][3].
Grupa została założona w 1977 przez piątkę nastolatków: Bogdana „Bohuna” Augustyna, Lecha ,,Plastra” Tomków, Eugeniusza „Siczkę” Olejarczyka, Wojciecha „Ptysia” Bodurkiewicza oraz Mirosława Wesołkina[3]. Przez pierwsze lata swojej działalności zespół zajmował się graniem coverów utworów grup, takich jak Black Sabbath, Deep Purple czy Led Zeppelin[2]. W 1978 kapela przyjęła nazwę KSU, pochodzącą od tablic rejestracyjnych wydawanych dla pojazdów w ówczesnym województwie krośnieńskim (w Ustrzykach Dolnych wydawane były tablice z wyróżnikiem KSU)[2][3]. Od tego czasu grupa zaczęła grać punk rocka. Członkowie zespołu napisali w tym czasie list do Radia Wolna Europa z prośbą o emisję zagranicznej muzyki rockowej (Sex Pistols, The Damned)[2]. KSU od początku istnienia popierało ideę WRB – Wolną Republikę Bieszczad[2][3].
Lata 80. to czas wzrostu popularności zespołu. Dzięki znajomości z Kazikiem Staszewskim grupa wystąpiła w 1980 na ogólnopolskim festiwalu zespołów rockowych Nowej Fali w Kołobrzegu, na którym odnieśli sukces[2]. Otrzymali wówczas kilka ofert od wydawnictw nagraniowych z RFN, jednak odrzucili propozycje[2][3]. Często zmieniał się skład personalny zespołu. W tym czasie grupa intensywnie koncertowała.
Lata 80. to również okres, w którym członkowie zespołu zmuszeni byli do odbycia służby wojskowej. Wokalista KSU, Siczka, w 1983 został wcielony do Pierwszego Warszawskiego Pułku Czołgów Średnich im. Bohaterów Westerplatte[3]. Służba w jednostce stała się dla niego inspiracją do napisania utworów, takich jak: „1944”, „Po drugiej stronie drzwi”, „Skazany na 716 dni” czy „Umarłe drzewa”[3]. W 1985 Siczka ukończył służbę wojskową, zespół kontynuował swoją działalność w trzyosobowym składzie (Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk – śpiew i gitara, Adam „Dżordż” Michno – bas, Bogdan „Tuptuś” Tutak – perkusja). W 1988 podczas jednego z koncertów grupa została zauważona przez właściciela studia RSC, Andrzeja Wiśniowskiego. W maju tego samego roku grupa nagrał swój debiutancki album Pod prąd. Utwory zawarte na kasecie trafiły do rozgłośni radiowych, zespół zyskiwał coraz większą popularność oraz sporo koncertował[3]. Pod koniec lat 80. powstał drugi album zespołu, Ustrzyki.
Początek lat 90. był dla KSU okresem niepomyślnym. Z powodu nieporozumień podczas nagrywania teledysku do utworu „Ustrzyki” doszło do tego, że A.I.A. zrezygnowała z promowania zespołu, a Adam „Dżordż” Michno opuścił jego skład. Na miejsce Adama Michna przyjęty został w 1991 Bartłomiej „QQŚ” Kądziołka. Również w 1991 menedżerem grupy został Krzysztof Rożej. Według członków zespołu to przez niego KSU popadło w długi i ruinę[3]. W 1993 ukazuje się kolejny album, Moje Bieszczady. W połowie lat 90. wydane zostały albumy Na 15-lecie! oraz Bez prądu zawierające nowe aranżacje starszych nagrań grupy. W 1997 Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk zaczął rejestrować materiał na nowy album Ludzie bez twarzy. Przez powódź, która nawiedziła Polskę w owym czasie, prace musiały zostać zawieszone[3]. W 1999 utworzony został nowy skład zespołu: Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk – śpiew i gitara, Zygmunt „Zyga” Waśko – gitara, Paweł „Kojak” Gawlik – bas, Leszek „Dziaro” Dziarek – perkusja. Jeszcze tego samego roku KSU otrzymało od Radia Bieszczady propozycję nagrania płyty, dzięki niej powstał album 21 (utworów na 21-lecie KSU)[3].
W 2001 roku Siczka rejestruje brakujące wokale na płytę Ludzie bez twarzy. Ukazuje się ona w 2002 roku. Następne w 2004 wydany zostaje minialbum Kto cię obroni Polsko… będący zapowiedzią wydanego w 2005 albumu Nasze słowa. W 2006 ukazuje się płyta DVD z zapisem występu grupy podczas Przystanku Woodstock, Przystanek Woodstock 2005 (live). W roku 2008 zespół obchodził 30-lecie swojego istnienia, z tego powodu wydany został album XXX-lecie, Akustycznie[4][5]. Zawiera on starsze nagrania grupy wykonane w konwencji folkowo-akustycznej, poza tym znajduje się na nim także pięć nowych utworów będących zapowiedzią nowego albumu. Gościnnie na płycie wystąpili[6]: Andrzej Grabowski i Małgorzata Ostrowska[7]. Obecnie zespół tworzą: Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk (śpiew, gitary, muzyka), Leszek „Dziaro” Dziarek (perkusja, chóry, programowanie), Maciej Biernacki (gitara solowa, gitara akustyczna), Tomasz Reszutek (gitara basowa), Eliza Kuźnik (skrzypce) i Konrad Oklejewicz (flet).
8 grudnia 2014 została wydana płyta Dwa narody[8]. 24 lutego 2023 ukazał się album 44. Album został wydany w 3 formatach: LP, MC oraz CD + Bluray 4K UHD. Do płyty w wersji digipak dołączony został Bluray-4K z zapisem blisko 3-godzinnego koncertu zarejestrowanego podczas występu dnia 18 sierpnia 2018 z okazji 40-lecia zespołu w Ustrzykach Dolnych.[9][10] Jest to pierwsze wydawnictwo w Polsce, które zostało nagrane i wydane w formacie 4K. W wywiadzie dla Inter Podkarpacie TV Siczka zapowiedział wydanie jesienią 2024 roku albumu 2 CD + Blu-ray z koncertu na XXX-lecie nagranego w 2008 roku w Ustrzykach Dolnych oraz wydanie w najbliższym czasie wszystkich oficjalnych albumów na winylu[11].
Autorem większości tekstów KSU jest Maciej Augustyn „M. Broda”, brat „Bohuna”, wielki miłośnik Bieszczad, działacz TOnZ oddział Bieszczadzki, współtwórca rocznika „Bieszczad”, autor wielu artykułów na temat Bieszczad i historii tego regionu.
Albumy
|
Notowane utwory
Pozycje nieoficjalne
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
