Kębłowo (województwo pomorskie)

Kębłowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Kãbłowò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Luzino^[4][5], przy drodze krajowej nr 6. W skład sołectwa. Kębłowo wchodzi również Bożejewo, Charwatynia, Tabacznik.

Integralne części wsi Kębłowo^[4][5]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0166893	Bożejewo	przysiółek

Zobacz też: Kębłowo w innych znaczeniach tej nazwy.

Kębłowo

wieś
kościół parafialny św. Jadwigi Śląskiej w Kębłowie
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	wejherowski
Gmina	Luzino
Wysokość	37 - 114 m n.p.m.
Liczba ludności (2023)	3902[1]
Strefa numeracyjna	58
Kod pocztowy	84-242[2]
Tablice rejestracyjne	GWE
SIMC	0166887
Położenie na mapie Polski Kębłowo
Położenie na mapie województwa pomorskiego Kębłowo
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Kębłowo
Położenie na mapie gminy Luzino Kębłowo
54°35′46″N 18°05′50″E[3]

Mieszkańcy wsi wymieniają jeszcze przysiółki Kębłowska Tama i Nowe Kębłowo.

Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego^[6]. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niemiecką Kamlau^[7].

W miejscowości znajduje się parafia rzymskokatolicka, pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej, należąca do dekanatu Luzino, archidiecezji gdańskiej.

Pierwsza wzmianka o tej wsi pochodzi z 1354 roku. Należała do wsi rycerskich funkcjonującej na prawach magdeburskich. Stare Kębłowo należy zaliczyć do typowej wsi folwarcznej. W XVI wieku należało do rodziny Lubodzkich. W okresie międzywojennym trwały prace planistyczne, a następnie geodezyjne nad lokacją nowego miasta pod nazwą Pomorskie Miasto. Miało ono stanowić przykład modelowego wzoru miasta - ogrodu lansowanego przez Europę Zachodnią (twórcą tej koncepcji był angielski urbanista Ebenezer Howard (1850 - 1928). Koncepcja ta miała rozwiązać problem emigracji ludności wiejskiej i przeludnienia miast. Wówczas, czynniki ekonomiczne nie pozwoliły na realizację tego projektu. Współcześnie koncepcja ta rozwija się w naturalny sposób, powodując rozbudowę wsi przez napływ ludności miejskiej. Tu do swojej willi przyjeżdżał polski muzykolog - prof. Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, redaktor kwartalnika "Muzyka" Józef Michał Chomiński (1906-1994).

Do osobliwości tej wsi zaliczyć należy pomniki przyrody: 2 dęby, z których jeden jest 400-letni (o wysokości 26 m), drugi 350-letni (o wysokości 24 m), oraz 4 drzewa 350-letnie: 2 buki i 2 lipy^[8].

Zobacz też

• Kębłowo Nowowiejskie

Przypisy

1. Urząd GminyU.G. Luzino Urząd GminyU.G., Raport o stanie gminy 2023 [online], bipugluzino.nv.pl [dostęp 2024-06-07].
2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 445 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
3. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 52166
4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
5. GUS. Rejestr TERYT
6. Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
7. Familienforschung in Westpreußen. [dostęp 2015-08-15]. (niem.).
8. Kębłowo [online], www.luzino.pl [dostęp 2016-03-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-06].

Linki zewnętrzne

• Historia wsi Kębłowo. luzino.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-13)].