Język onin

Język onin (a. onim), także: sepa^[1][2], rumbati^[3] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Papua Zachodnia, w północnej części półwyspu Bomberai. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 500 osób^[1].

Onin

Obszar	Papua Zachodnia (Indonezja)
Liczba mówiących	500 (2005)
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Grupa centralno-wschodnia Grupa centralna Języki północnego Bomberai Język onin
Status oficjalny
UNESCO	2 wrażliwy↗
Ethnologue	6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3	oni
IETF	oni
Glottolog	onin1245
Ethnologue	oni
BPS	1092 1
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Jego użytkownicy zamieszkują wieś Rumbati oraz okoliczne miejscowości (Tawar, Salakiti, Sengkiti, Gar, Perwasak, Werpigan, Werabuan)^[3]. Dzieli się na dialekty: nikuda, ogar, patipi, sepa^[1][2].

Potencjalnie zagrożony wymarciem, znajduje się pod presją języków iha i indonezyjskiego^[4].

Wywarł wpływ na słownictwo niektórych pobliskich języków papuaskich (mbaham i iha)^[5]. Na bazie tego języka powstał miejscowy pidżyn^[6].

Jego przynależność lingwistyczna nie została dobrze ustalona. Do bliskich krewnych tego języka należą sekar i uruangnirin, przypuszczalnie także język yamdena z archipelagu Moluków^[7].

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Onin, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
2. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Onin. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
3. Sejarah Singkat. Pemerintah Kabupaten Fakfak. [dostęp 2021-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-05)]. (indonez.).
4. Wurm 2007 ↓, s. 529.
5. Usher i Schapper 2018 ↓, s. 49–50.
6. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Onin Based Pidgin, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
7. Robert Blust. Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian. „Oceanic Linguistics”. 32 (2), s. 241–293, 1993. DOI: 10.2307/3623195. ISSN 0029-8115. JSTOR: 3623195. (ang.).

Bibliografia

• Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).
• Timothy Usher, Antoinette Schapper. The lexicons of the Papuan languages of the Onin Peninsula and their influences. „NUSA: Linguistic studies of languages in and around Indonesia”. 64, s. 39–63, 2018. DOI: 10.15026/92290. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).