Język iha

Język iha, także: kapaur^[1][2], matta (a. ma’tta)^[3] – język papuaski używany w indonezyjskiej prowincji Papua Zachodnia, przez grupę etniczną Iha^[4]. Według danych z 1987 roku posługuje się nim 5500 osób^[1]. W 2008 r. odnotowano, że obszar jego użycia obejmuje 48 miejscowości (kabupaten Fakfak)^[4].

Nie mylić z: język saparua (dialekt iha).

Iha

Obszar	Papua Zachodnia (Indonezja)
Liczba mówiących	5500 (1987)
Klasyfikacja genetyczna
Języki transnowogwinejskie Języki zachodniego Bomberai Języki zachodniego Bomberai właściwe (grupa mbahaam-iha) Język iha
Status oficjalny
Ethnologue	6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3	ihp
IETF	ihp
Glottolog	ihaa1241
Ethnologue	ihp
WALS	iha
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują miejscowość Kampung Baru (dystrykt Kokas, kabupaten Fakfak) oraz okoliczne tereny^[5]. Jego bliskim krewnym jest język baham^[6][7], używany w podobnej lokalizacji geograficznej^[5][8]. W użyciu są także języki sekar i onin^[9].

Wykazuje wpływy słownikowe języków austronezyjskich, takich jak sekar, onin i malajski^[10]. Jest używany także w odmianie handlowej, w której nie występuje złożony system czasów, należący do specyfiki tego języka. Wariant ten cechuje się także uproszczoną fleksją i zredukowanym zasobem zaimków. Odmianą bliższą pierwotnej posługują się użytkownicy blisko spokrewnionych języków papuaskich – baham i karas^[11]. Ethnologue (wyd. 22) odnotowuje istnienie pidżynu na bazie iha^[12], ale T. Usher i A. Schapper (2018) nie zdołali potwierdzić tego faktu^[13].

Został opisany w postaci opracowania gramatycznego (Struktur bahasa Iha, 1992)^[14] .

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Iha, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
2. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Iha. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
3. Sejarah Singkat. Pemerintah Kabupaten Fakfak. [dostęp 2021-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-05)]. (indonez.).
4. Iha. Center for Endangered Languages Documentation. [dostęp 2023-11-13]. (ang.).
5. Bahasa Iha. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-27)]. (indonez.).
6. Usher i Schapper 2018 ↓, s. 43–44.
7. Timothy Usher: Mbahaam-Iha. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-27)]. (ang.).
8. Bahasa Baham. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-27)]. (indonez.).
9. Flassy i Animung 1992 ↓, s. 2, 8.
10. Usher i Schapper 2018 ↓, s. 49–50.
11. Mühlhäusler i in. 1992 ↓, s. 423.
12. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Iha Based Pidgin, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
13. Usher i Schapper 2018 ↓, przyp. 4, s. 43.
14. Flassy i Animung 1992 ↓.

Bibliografia

• Don A. L. Flassy, Lisidius Animung: Struktur bahasa Iha. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1992. ISBN 978-979-459-195-6. OCLC 27052051. [dostęp 2023-01-26]. (indonez.).
• Peter Mühlhäusler, Tom Dutton, Even Hovdhaugen: Precolonial patterns of intercultural communication in the Pacific Islands. W: Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon (red.): Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1996, s. 401–437, seria: Trends in Linguistics. Documentation 13. DOI: 10.1515/9783110819724.2.401. ISBN 978-3-11-081972-4. OCLC 1013949454. (ang.).
• Timothy Usher, Antoinette Schapper. The lexicons of the Papuan languages of the Onin Peninsula and their influences. „NUSA: Linguistic studies of languages in and around Indonesia”. 64, s. 39–63, 2018. DOI: 10.15026/92290. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).