Loading AI tools
kanadyjski polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Justin Pierre James Trudeau (ur. 25 grudnia 1971 w Ottawie) – kanadyjski polityk, od 2015 premier Kanady stojący na czele swojego pierwszego, drugiego i trzeciego gabinetu[1].
Justin Trudeau (2023) | |
Data i miejsce urodzenia |
25 grudnia 1971 |
---|---|
Premier Kanady | |
Okres |
od 4 listopada 2015 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Minister ds. relacji z prowincjami i młodzieży | |
Okres |
od 4 listopada 2015 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Denis Lebel |
Następca |
Dominic LeBlanc |
Lider Liberalnej Partii Kanady | |
Okres |
od 14 kwietnia 2013 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Michael Ignatieff |
Odznaczenia | |
Od 2013 lider Liberalnej Partii Kanady, od 2008 deputowany do Izby Gmin, w latach 2015–2018 minister ds. relacji z prowincjami i młodzieży. W 2016 i 2018 znalazł się na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie stworzonej przez tygodnik Time[2][3].
Urodził się 25 grudnia 1971 roku jako najstarszy syn premiera Kanady Pierre’a Trudeau[4]. Jego matką była fotoreporterka Margaret Sinclair[5]. Jego dziadkiem ze strony matki był parlamentarzysta James Sinclair[6]. Natomiast dziadkiem ze strony ojca był przedsiębiorca Charles Trudeau[7]. Bratem polityka jest reżyser Alexandre Trudeau[8]. Drugi brat zmarł w 1998 roku podczas lawiny w Kokanee Glacier Provincial Park[9].
W 1977 roku rodzice oświadczyli o separacji[10]. Opieka nad dziećmi została powierzona ojcu[10]. W 1984 roku sąd orzekł o rozwodzie[11]
W 1994 roku na Uniwersytecie McGill ukończył studia pierwszego stopnia z języka angielskiego[12]. W późniejszym okresie na uniwersytecie rozpoczął studia licencjackie z pedagogiki[12]. W 1998 roku uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie pedagogiki na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej[13]. W latach 2002–2003 studiował inżynierię w École Polytechnique de Montréal[14]. W późniejszym okresie rozpoczął na Uniwersytecie McGilla studia z geografii środowiska[15]. Ostatecznie porzucił ten kierunek na rzecz kandydatury do parlamentu w 2008 roku[15].
Pracował jako bramkarz w barach[16]. W latach 1999–2002 był nauczycielem[13]. Pracował także jako instruktor snowboardu oraz aktor[11]. W 2007 zagrał w miniserialu pt. Wielka Wojna[17]. W późniejszym okresie był zatrudniony jako mówca motywacyjny[18].
Po śmierci ojca zaangażował się w politykę, co spowodowało kontrowersje w macierzystej Partii Liberalnej, gdyż część działaczy uważała go jedynie za celebrytę[19]. Po rezygnacji Stéphane Diona z funkcji lidera Partii Liberalnej był wymieniany wśród kandydatów do objęcia władzy w partii, a sondaże wskazywały go jako jedengo z faworytów do funkcji lidera[20]. Jednak Trudeau nie wystartował w partyjnych wyborach i nowym liderem został Michael Ignatieff[21]. W 2008 roku został wybrany do Izby Gmin z okręgu wyborczego Papineau[16].
W wyborach w 2011 ponownie został wybrany posłem, pomimo najgorszego w historii wyniku liberałów, którzy zdobyli 34 mandaty w Izbie Gmin[22]. W 2013 roku został wybrany przewodniczącym partii, zdobywając 81 389 głosów (78.76%)[23]. Jako przywódca partii był ignorowany przez polityków konserwatywnych, jednak Trudeau zaczął szybko zyskiwać w rankingach popularności, wyprzedzając konserwatywnego premiera Stephena Harpera[19].
W wyborach parlamentarnych, które odbyły się 19 października 2015, kierowana przez niego Liberalna Partia zdobyła bezwzględną większość w parlamencie, uzyskując 184 manadty na 338 możliwych[24]. Sam Trudeau ponownie kandydował z okręgu Papineau i uzyskał reelekcję, zdobywając 26 391 głosów wyborców, co przełożyło się na 52% w tym okręgu wyborczym[25]. 4 listopada został zaprzysiężony na urząd premiera przez gubernatora generalnego Kanady Davida Lloyda Lohnstona wraz ze swoim gabinetem[26]. W swoim rządzie objął także tekę ministra ds. relacji z prowincjami i młodzieży[27], którą pełnił do 18 lipca 2018, kiedy to ministrem został Dominic LeBlanc[28].
11 września 2019 spotkał się z guberatorem generalnym Julie Payette, aby uzyskać zgodę na rozwiązanie parlamentu i tym samym rozpoczęcie sześciotygodniowej kampanii wyborczej[29][30]. W wyborach w 2019 jego partia zwyciężyła wprowadzając do parlamentu 157 posłów. Partia Liberalna zdobyła największą liczbę mandatów – 157 mandatów, uzyskując 6 018 728 głosów (33.12% poparcia) pomimo lepszego wyniku Konserwatywnej Partii, na którą oddano 6 239 227 głosów (34.34% poparcia)[31]. Do większości w parlamencie zabrakło mu 13 posłów, w związku z czym utworzył rząd mniejszościowy[32]. Po wyborach wykluczył oficjalne koalicje z innymi partiami, ale jego partia będzie współpracowała z innymi ugrupowaniami przy konkretnych projektach[33].
W 2021 wygrał przedterminowe wybory[34], zgarniając 160 mandatów w parlamencie. Liberalna Partia, jako zwycięzca wyborów, zanotowała wtedy najmniejsze poparcie w historii, zdobywając 5 556 629 głosów (32.62% poparcia). Konserwatyści ponownie zgarnęli więcej głosów – 5 747 410 (33.74%)[35][36]. 26 października został zaprzysiężony jego trzeci gabinet[37].
W 2002 roku poznał Sophie Gregoire, którą poślubił 28 maja 2005[38]. Ma z nią troje dzieci[39]. W sierpniu 2023 para poinformowała o rozwodzie[40].
Jest wieloletnim kibicem hokejowej drużyny Montreal Canadiens[41]. W 2013 przeniósł się z Montrealu do Ottawy, w której zamieszkał w Rockcliffe Park[42].
Podczas wizyty prezydenta Ukrainy we wrześniu 2023 roku razem z kanadyjskimi parlamentarzystami brał udział w uroczystości uhonorowania Jarosława Hunki, ukraińskiego weterana II wojny światowej. Jak się później okazało, Hunka był w rzeczywistości członkiem Waffen SS-Galizien, organizacji odpowiedzialnej za masowe mordy na Polakach[43] i Żydach w trakcie wielkiej wojny ojczyźnianej[44]. Kilka organizacji żydowskich zareagowało oburzeniem[45]. Rzecznik premiera Kanady stwierdził, że nie wiedział o przeszłości mężczyzny a następnie podał się do dymisji[46]. Z kolei premier Trudeau wydał oświadczenie w którym, również tłumacząc się niewiedzą, przeprosił za uhonorowanie domniemanego zbrodniarza wojennego[47].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.