austriacki kompozytor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Nepomuk David (ur. 30 listopada 1895 w Eferding, zm. 22 grudnia 1977 w Stuttgarcie[1][2][3]) – austriacki kompozytor.
_um_1936_©_Ernst_Hoenisch.jpg) Johann Nepomuk David, 1936 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
  | |
| Strona internetowa | |
Jako dziecko śpiewał w chórze przykościelnym w klasztorze Sankt Florian[1][4], gdzie otrzymał także podstawy wykształcenia muzycznego[1]. Później przebywał w Kremsmünster, gdzie grał na flecie i wiolonczeli w orkiestrze amatorskiej[1]. W 1915 roku rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim w Linzu[1]. W latach 1920–1923 studiował kompozycję u Josepha Marxa w Universität für Musik und darstellende Kunst Wien[2][3]. Od 1923 roku pracował jako nauczyciel w Wels, gdzie był także organistą i dyrygentem chóru[1]. Od 1934 roku wykładał teorię muzyki w konserwatorium w Lipsku[1][2] i prowadził uczelniany chór[1]. Od 1942 roku pełnił również funkcję rektora tej uczelni[2][5]. Jego nazwisko figurowało na Gottbegnadeten-Liste (Lista obdarzonych łaską Bożą w III Rzeszy)[6].
Od 1945 do 1948 roku profesor Mozarteum w Salzburgu[1][2][3][5]. W latach 1948–1963 wykładał kompozycję w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie[1][2][3][5]. W 1955 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[7]. W 1966 roku otrzymał natomiast austriacką Odznakę Honorową za Naukę i Sztukę[8].
Uważany za jednego z najwybitniejszych symfoników austriackich po Antonie Brucknerze[1]. W swojej twórczości nawiązywał do wzorców barokowych[3][5]. Jego styl muzyczny charakteryzuje się stosowaniem dawnych form i technik, dominuje w nim faktura polifoniczna[1]. Melodyka Davida jest monotematyczna, poszczególne myśli melodyczne oparte są na przetwarzanym na rozmaite sposoby wspólnym materiale tematycznym[1]. Po 1953 roku zaczął eksperymentować także z techniką serialną[5]. W repertuarze prowadzonych przez Davida chórów, oprócz dzieł dawnych mistrzów, znajdowały się także utwory kompozytorów współczesnych (Strawinski, R. Strauss, Orff)[1].
Był autorem prac Die Jupiter-Symphonie (1953), Die zweistimmigen Inventionen von J.S. Bach (1957), Die dreistimmigen Inventionen von J.S. Bach (1959), Das wohltemperierte Klavier. Versuch einer Synopsis (1962)[1].
(na podstawie materiałów źródłowych)[1]
Kompozycje powstałe przed 1927 rokiem kompozytor sam zniszczył[2]. Spora część późniejszych przepadła natomiast podczas bombardowania Lipska w 1943 roku[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.