Loading AI tools
Jerzy Katarasiński (ur. 17 grudnia 1936 w Łodzi, zm. 7 lutego 1989 tamże)[1] – polski publicysta, dziennikarz, krytyk teatralny i aktor[2].
| Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1936 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lutego 1989 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
publicysta, dziennikarz, krytyk teatralny, aktor, reżyser |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo |
Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim oraz eksternistycznie studia aktorskie w PWSFTviT w Łodzi[3]. Był zaangażowany jednocześnie w tworzenie teatrów studenckich w Łodzi. Następnie pracował jako dziennikarz w „Dzienniku Łódzkim”, w którym kierował działem kultury. W latach 1976–1979[4] kierował redakcją publicystyki kulturalnej w TVP Łódź[5]. W latach 1976–1981 był redaktorem naczelnym pisma „Kalejdoskop. Informator Kulturalny” wydawanego przez Wydział Kultury i Sztuki Prezydium Rady Narodowej Miasta Łodzi[6].
Od 1979 do 13 grudnia 1981 był sekretarzem i zastępcą redaktora naczelnego tygodnika społeczno-kulturalnego „Odgłosy”. Ponadto jako krytyk teatralny publikował na łamach ogólnopolskich czasopism kulturalnych[5]. Po ogłoszeniu stanu wojennego, ze względu na głoszenie prosolidarnościowych poglądów został wydalony z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej przez Wojewódzką Komisję Kontroli Partyjnej[7]. Represje dodatkowo były związane z pozbawieniem pracy i prawa wykonywania zawodu[5].
Następnie zaangażował się w działalność zdelegalizowanego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz redagował podziemne pisma takie jak m.in. „Głos Łodzi” i „Drogi”[5]. Pisał również dla „Tygodnika Mazowsze”, „Horyzontu”, a także Radia Wolna Europa[3].
Współpracował z Teatrem 77 jako recenzent i sympatyk[4]. W 1982 związał się z nim oficjalnie i współpracował jako aktor, reżyser, współtwórca spektakli i wypowiedzi teatralnych[5][8].
Jego żoną była dziennikarka i późniejsza posłanka – Iwona Śledzińska-Katarasińska[9].
Był ateistą[10]. Pierwotnie został pochowany ma cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi (kw. 10, rz. 25, gr. 42)[11]. W 2024 jego szczątki przeniesiono do grobu żony w alei zasłużonych tego samego cmentarza (kw. 34, rz. 26, gr. 1)[12].
- Wystawa w Muzeum Miasta Łodzi (2012) pt. „Teatr 77 – Jerzy Katarasiński”[4],
- Nagroda Złotego Pióra im. Jerzego Katarasińskiego (1999–2018) ustanowiona przez Iwonę Śledzińską Katarasińską[9].
Nagroda Złotego Pióra im. Jerzego Katarasińskiego
W 1999 jego żona – Iwona Śledzińska-Katarasińska – ustanowiła Nagrodę Złotego Pióra im. Jerzego Katarasińskiego i została jej fundatorką[9]. Wyróżnienie przyznawała kapituła narody[13]. W latach 1999–2018 przyznano łącznie 20 nagród. Nagrody nie przyznano w roku 2004, a w 2018 roku wyłoniono 2 laureatów[9]. Złote Pióro było wyróżnieniem dla najlepszego łódzkiego dziennikarza kulturalnego w danym roku[14].
- Dominika Łarionow (1999),
- Aleksandra Bęben (2000),
- Magdalena Hasiuk (2001),
- Aleksandra Talaga-Nowacka (2002),
- Jerzy Jarniewicz (2003),
- nagrody nie przyznano (2004),
- Piotr Grobliński (2005),
- Marzena Bomanowska (2006),
- Marta Skłodowska (2007),
- Monika Wasilewska (2008),
- Anna Pawłowska (2009),
- Przemysław Owczarek (2010),
- Łukasz Kaczyński (2011),
- Marcin Kieruzel (2012),
- Maciej Robert (2013),
- Igor Rakowski-Kłos (2014),
- Jędrzej Słodkowski (2015),
- Agata Gwizdała (2016),
- Błażej Filanowski (2017),
- Izabella Adamczewska i portal MiejMiejsce.com (2018)[9].
- 1968: „Taki Świat” – opracowanie tekstu
- 1968: „Sonda – 5" – komentarz, lektor
- 1968: „Górnośląski Okręg Przemysłowy” – komentarz
- 1968: „Gobeliny Gałkowskich” – komentarz
- 1969: „W kierunku księżyca” – komentarz
- 1971: „Przepustka w przestworza” – komentarz
- 1971: Problemy pogody i „Meteor 2" – komentarz
- 1973: „Rok 1905” – komentarz
- 1974: „Pejzaż z Miedzią” – komentarz
- 1979: „Cocktail” – scenariusz[15]
Nagroda publicystyczna Klubu Krytyki Teatralnej przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich „za publicystykę teatralną inspirującą rozwój życia teatralnego w Łodzi”[1].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
