Do dziś nie wiadomo co skłoniło go do zajęcia się malarstwem. Malował portrety, sceny domowe odwołujące się do tradycji niderlandzkiej, oraz martwą naturę. Tematy te nie cieszyły się w ówczesnych czasach powodzeniem i poważaniem, jednak pomimo to odnosił sukcesy i robił karierę.
Na dorocznej Wystawie Młodych w Paryżu w 1728 zaprezentował kilka swoich obrazów, za które otrzymał liczne pochwały. 25 września 1728 został członkiem Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. W Akademii został uznany za „utalentowanego malarza zwierząt i owoców”. Opracował własną technikę polegającą na nakładaniu kilku warstw farby, aby uzyskać efekt głębokiego kolorytu, dlatego jego prace różnią się zupełnie od prac jemu współczesnych malarzy rokokowych.
Jest uznawany za jednego z najlepszych malarzy rodzajowych. Ze względu na studium światła i rozmach kompozycji, wśród grupy XVII-wiecznych malarzy postrzegany jest jako „nowoczesny”. Specyficzne operowanie światłem, np. na obrazie „La Pourvoyeuse” sprawia, że znajdujące się na nim naczynia, postacie, stoły mieszczan zastawione jedzeniem, są pełne dostojeństwa i odwagi. Umarł będąc w pełni sławy 6 grudnia 1779, w swoim mieszkaniu w Luwrze.
