Jan Dąb-Kocioł

Jan Dąb-Kocioł
Data i miejsce urodzenia	30 marca 1898 ; Biskupice Radłowskie
Data i miejsce śmierci	17 stycznia 1976 ; Warszawa
	Członek Rady Państwa
Okres	od 15 maja 1961; do 24 czerwca 1965
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
	Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego
Okres	od 17 lipca 1956; do 18 maja 1961
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Następca	Roman Gesing
	Minister leśnictwa
Okres	od 18 marca 1954; do 16 lipca 1956
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Bolesław Podedworny
	Minister rolnictwa
Okres	od 6 lutego 1947; do 18 marca 1954
Przynależność polityczna	Stronnictwo Ludowe / Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Stanisław Mikołajczyk
Następca	Edmund Pszczółkowski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Dąb-Kocioł^[2] (ur. 30 marca 1898 w Biskupicach Radłowskich, zm. 17 stycznia 1976 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. Minister rolnictwa i reform rolnych oraz minister rolnictwa (1947–1957), minister leśnictwa (1954–1956) oraz minister leśnictwa i przemysłu drzewnego (1956–1961). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, w latach 1961–1965 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Zamknij

Urodził się w rodzinie Tomasza i Katarzyny. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Biskupicach Radłowskich, później w Radłowie. W latach 1911–1914 ukończył trzy klasy w gimnazjum klasycznym w Tarnowie. Naukę przerwał wybuch I wojny światowej. W listopadzie 1918 ukończył w Krakowie i Tarnowie sześć klas gimnazjalnych. Egzamin dojrzałości zdał w 1922 na wojskowych kursach maturalnych w gimnazjum im. Stefana Batorego we Lwowie. Studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, gdzie w 1926 uzyskał absolutorium. Egzamin końcowy poprzedzony przedstawieniem pracy dyplomowej, złożył w latach późniejszych, w okresie pracy zawodowej na Wołyniu. Awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1922 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sarny i posiadał przydział mobilizacyjny do 44 Pułku Piechoty w Równem^[3]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 225. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[4].

Był członkiem partii ludowych od okresu międzywojennego (należał do Stronnictwa Ludowego), a także wieloletnim działaczem spółdzielczym. W wojnie obronnej w 1939 dowodził kompanią przeciwlotniczą karabinów maszynowych typu B nr 15 (mobilizowaną przez 15 pp w Dęblinie) w obronie przeciwlotniczej Dęblina, później był uczestnikiem Batalionów Chłopskich. W latach 1944–1945 był przewodniczącym konspiracyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi, nadal pełnił tę funkcję po wyzwoleniu miasta. W latach 1945–1947 wojewoda łódzki. Następnie, przez kilkanaście lat, pełnił różne funkcje ministerialne. W latach 1947–1951 był ministrem rolnictwa i reform rolnych, w okresie 1951–1954 ministrem rolnictwa, w latach 1954–1956 ministrem leśnictwa, a w okresie 1956–1961 ministrem leśnictwa i przemysłu drzewnego. 21 listopada 1949 został powołany do pierwszej Rady Nadzorczej Spółdzielni „Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza”^[5].

W latach 1961–1965 był członkiem Rady Państwa. Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III i IV kadencji. Był także przewodniczącym Komisji Organizacyjno-Samorządowej w KRN w latach 1945–1947.

Był członkiem władz partyjnych: Zarządu Głównego Stronnictwa Ludowego „Wola Ludu” (1944–1945), Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1945–1949), Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL (1945–1949), NKW Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (1949–1964) i prezydium NKW ZSL (1950–1962).

Żonaty z Wacławą Dąb-Kocioł (1908–1983).

Pochowany 22 stycznia 1976 w Alei Zasłużonych cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie (kwatera 4C-tuje-7)^[6]. W imieniu władz w pogrzebie uczestniczył m.in. zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, minister rolnictwa Kazimierz Barcikowski oraz zastępca przewodniczącego Rady Państwa PRL Józef Ozga-Michalski, który wygłosił przemówienie^[7].

Order Budowniczych Polski Ludowej (1974)^[8]
Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)^[9]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)^[10]
Order Krzyża Grunwaldu III klasy^[11]
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 15 lutego 1946^[12], 31 października 1946^[13])
Krzyż Partyzancki
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1967)^[14]
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (1948)^[15]

[1]
Do 9 czerwca 1951 jako minister rolnictwa i reform rolnych.
[2]
Nazwisko rodowe Kocioł.
[3]
Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 29, 496.
[4]
Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 609.
[5]
M.P. z 1949 r. nr 90, poz. 1089 – Uchwała Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1949 r. w sprawie połączenia Spółdzielni Wydawniczych „Wydawnictwo Ludowe” i „Chłopski Świat”.
[6]
Wyszukiwarka grobów w Warszawie
[7]
Pogrzeb Jana Dąb-Kocioła, „Trybuna Robotnicza”, nr 18, 23 stycznia 1976, s. 8.
[8]
Zaszczytne wyróżnienie i uhonorowanie najbardziej zasłużonych ludzi pracy, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 1.
[9]
Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
[10]
M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490 („w wyróżnieniu zasług na polu dwuletniej pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju”).
[11]
Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
[12]
M.P. z 1946 r. nr 32, poz. 62 („w uznaniu zasług, położonych dla dobra Rzeczypospolitej Polskiej w pracy konspiracyjnej i organizacyjnej”).
[13]
M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 131 („za zasługi położone w realizacji świadczeń rzeczowych”).
[14]
Za zasługi dla obronności Kraju, „Trybuna Robotnicza”, nr 110, 10 maja 1967, s. 2.
[15]
Układ polsko-węgierski wkładem w pokój i bezpieczeństwo, „Gazeta Robotnicza”, 21 czerwca 1948, s. 1.

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.

[1] [1]
Do 9 czerwca 1951 jako minister rolnictwa i reform rolnych.

[2] [2]
Nazwisko rodowe Kocioł.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw193429,_496-3] [3]
Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 29, 496.

[CITEREFRybkaStepan2004609-4] [4]
Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 609.

[5] [5]
M.P. z 1949 r. nr 90, poz. 1089 – Uchwała Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1949 r. w sprawie połączenia Spółdzielni Wydawniczych „Wydawnictwo Ludowe” i „Chłopski Świat”.

[6] [6]
Wyszukiwarka grobów w Warszawie

[7] [7]
Pogrzeb Jana Dąb-Kocioła, „Trybuna Robotnicza”, nr 18, 23 stycznia 1976, s. 8.

[8] [8]
Zaszczytne wyróżnienie i uhonorowanie najbardziej zasłużonych ludzi pracy, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 1.

[9] [9]
Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.

[10] [10]
M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490 („w wyróżnieniu zasług na polu dwuletniej pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju”).

[11] [11]
Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

[12] [12]
M.P. z 1946 r. nr 32, poz. 62 („w uznaniu zasług, położonych dla dobra Rzeczypospolitej Polskiej w pracy konspiracyjnej i organizacyjnej”).

[13] [13]
M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 131 („za zasługi położone w realizacji świadczeń rzeczowych”).

[14] [14]
Za zasługi dla obronności Kraju, „Trybuna Robotnicza”, nr 110, 10 maja 1967, s. 2.

[15] [15]
Układ polsko-węgierski wkładem w pokój i bezpieczeństwo, „Gazeta Robotnicza”, 21 czerwca 1948, s. 1.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Wikiwand in your browser!

Jan Dąb-Kocioł

Wikiwand in your browser!

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia