Loading AI tools
brytyjski kierowca wyścigowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jack Aitken (ur. 23 września 1995 w Londynie) – brytyjski kierowca wyścigowy koreańskiego pochodzenia. Wicemistrz Północnoeuropejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0 w 2013 roku, mistrz Europejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0 oraz Alpejskiej Formuły Renault 2.0 w 2015 roku, wicemistrz Serii GP3 w sezonie 2017. W latach 2018-2019 kierowca testowy zespołu Renault F1 Team[1], a w latach 2020-2021 kierowca rezerwowy zespołu Williams w Formule 1[2]. W 2022 roku kierowca zespołu Emil Frey Racing w serii ADAC GT Masters[3].
.jpg) Jack Aitken (2018) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Sezon 2022 | |
| Seria | |
| Zespół |
Emil Frey Racing |
| Samochód | |
| Nr startowy |
63 |
| Sukcesy | |
|
2012: | |
| Strona internetowa | |
Aitken rozpoczął karierę w jednomiejscowych samochodach wyścigowych w 2012 roku w edycji zimowej Brytyjskiej Formuły Renault BARC. Jeżdżąc w holenderskiej ekipie Fortec Motorsport wystartował w 4 wyścigach. Podczas niedzielnego wyścigu na torze Rockingham Motor Speedway pokonał wszystkich rywali. W pozostałych wyścigach również stawał na podium. Przyniosło to bardzo dobry skutek. Aitken z dorobkiem 112 punktów zdobył tytuł wicemistrzowski serii. W tym samym sezonie Brytyjczyk wystartował także w Dunlop InterSteps Championship. Tu w zespole Fortec Motorsport wygrał dwa wyścigi – na Donington Park oraz na torze Croft Circuit. Ponieważ poza tym stawał również trzynastokrotnie na podium, to uzbierało mu się 490 punktów, co dało Brytyjczykowi trzecią lokatę w klasyfikacji generalnej.
W 2013 roku Aitken rozpoczął starty w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz w Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0. Jedynie w edycji północnoeuropejskiej był klasyfikowany. Stawał tam pięciokrotnie na podium. Uzbierane 230 punktów pozwoliło mu zdobyć tytuł wicemistrza serii.
W sezonie 2014 Brytyjczyk rozpoczął współpracę z brytyjską ekipą Fortec Motorsports w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz w Alpejskiej Formule Renault 2.0. W edycji europejskiej w ciągu czternastu wyścigów, w których wystartował, czterokrotnie stawał na podium, w tym raz na jego najwyższym stopniu. Uzbierał łącznie 86 punktów. Dało mu to siódme miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców. W serii alpejskiej jego wyniki nie były wliczane do klasyfikacji generalnej.
W roku 2015 Aitken zdobył tytuł mistrzowski zarówno w alpejskiej, jak i europejskiej edycji Formuły Renault 2.0. Reprezentował barwy fińskiej ekipy Koiranen GP, która broniła prymatu sprzed roku. W pierwszej z nich do końca walczył o tytuł ze swoim zespołowym partnerem, a zarazem rodakiem Jakiem Hughesem. Sezon znakomicie rozpoczął Jack (cztery zwycięstwa w ciągu sześciu wyścigów), jednak w jego środkowej fazie straty odrobił Jake i to on był liderem tabeli. Ostatecznie jednak w dwóch ostatnich rundach mocniejszy okazał się Aitken (dołożył trzy kolejne triumfy) i tytuł mistrzowski zdobył różnicą zaledwie pięciu punktów. W ciągu sezonu trzykrotnie startował z pole position oraz uzyskiwał najszybsze okrążenie wyścigu. Warto odnotować, iż dwa wyścigi wygrywał Francuz Anthoine Hubert, natomiast jeden Brytyjczyk Ben Barnicoat, jednak nie byli oni liczeni do punktacji.
W pierwszej połowie sezonu europejskiego cyklu nie zapowiadało się na taki sukces. W dwóch pierwszych rundach (na torze Alcaniz i Spa-Francorchamps) dojechał do mety w trzech z pięciu rozegranych wyścigów, najwyżej dojeżdżając zaledwie na siódmej lokacie. Przełom nastąpił na węgierskim Hungaroringu, gdzie odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo. Sukces powtórzył także na rodzimym obiekcie Silverstone i niemieckim Nürburgringu. Wykorzystując błędy i problemy kierowców zespołu Josef Kauffmann Racing – Szwajcarów, Louis Delétraz oraz Kevina Jörga – zdołał tym samym odrobić do nich dużą stratę punktową z pierwszej połowy sezonu i na ostatnią rundę jechał na trzecim miejscu w klasyfikacji generalnej. Na hiszpańskim torze Jerez de la Frontera jego zespół lepiej ustawił pojazdy na mokrą nawierzchnię i Jack zdominował pierwsze dwa wyścigi, sięgając w obu po pole position, zwycięstwo oraz najszybsze okrążenia. W ostatnim wyścigu spadł wraz z Jörgiem na koniec stawki, jednak dopiero szósta lokata Delétraz sprawiła, że to Brytyjczyk mógł cieszyć się z mistrzostwa. Pokonał Szwajcarów różnicą trzynastu punktów, choć podobną stratę posiadał do nich, jak do Hiszpanii przyjeżdżał.
W roku 2014 Jack wystartował w ostatniej rundzie sezonu mistrzostw Star Mazda na torze Sonoma Raceway. Reprezentując barwy zespołu Team Pelfrey, w pierwszym starcie dojechał na dziewiątym, natomiast w drugim na czwartym miejscu. Dorobek 31 punktów sklasyfikował go na 20. pozycji.
W sezonie 2016 Anglik awansował do serii GP3, w której nawiązał współpracę z rodzimym teamem Arden International. Po słabym początku sezonu, Atiken podobnie jak jego zespołowy partner Jake Dennis, notował ciągłą progresję wyników. Pierwsze podium odnotował dopiero na Hockenheimringu, gdzie zajął drugie miejsce w sprincie, jednak w przeciągu pozostałych ośmiu startów aż sześciokrotnie meldował się w czołowej trójce. Nie zdołał jednak ani razu zwyciężyć. W ostatnim wyścigu sezonu był drugi i miał szansę na przeskoczenie Dennisa w klasyfikacji generalnej, jednak dzięki temu, że jego rówieśnik zdołał uzyskać najlepszy czas wyścigu, przegrał czwartą lokatę różnicą jednego punktu.
| Sezon | Seria | Zespół | Starty | P1 | PP | NO | Podium | Punkty | Pozycja |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2012 | Dunlop InterSteps Championship | Fortec Motorsport | 23 | 2 | 2 | 3 | 13 | 490 | 3 |
| Brytyjska Formuła Renault BARC (edycja zimowa) | 4 | 1 | 1 | 0 | 4 | 112 | 2 | ||
| 2013 | Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 | Manor MP Motorsport | 6 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | NS† |
| Fortec Motorsport | |||||||||
| Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 | Manor MP Motorsport | 16 | 0 | 1 | 1 | 5 | 230 | 2 | |
| 2014 | Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 | Fortec Motorsports | 14 | 1 | 1 | 0 | 4 | 86 | 7 |
| Alpejska Formuła Renault 2.0 | 8 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | NS† | ||
| Pro Mazda Championship Presented by Cooper Tires | Team Pelfrey | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 31 | 20 | |
| 2015 | Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 | Koiranen GP | 17 | 5 | 4 | 3 | 6 | 206 | 1 |
| Alpejska Formuła Renault 2.0 | 15 | 4 | 3 | 3 | 7 | 242 | 1 | ||
| Cooper Tires Winterfest – Pro Mazda | Team Pelfrey | 5 | 3 | 2 | 2 | 4 | 167 | 1 | |
| 2016 | Euroformula Open Championship | RP Motorsport | 4 | 2 | 2 | 1 | 3 | 71 | 8 |
| Formuła V8 3.5 | 4 | 0 | 1 | 0 | 0 | 14 | 15 | ||
| Seria GP3 | Arden International | 18 | 1 | 0 | 2 | 7 | 146 | 5 | |
| 2017 | Seria GP3 | ART Grand Prix | 15 | 1 | 2 | 2 | 6 | 141 | 2 |
| 2018 | Formuła 2 | ART Grand Prix | 23 | 1 | 0 | 0 | 2 | 63 | 11 |
| 2019 | Formuła 2 | Campos Racing | 22 | 3 | 0 | 2 | 7 | 159 | 5 |
| 2020 | Formuła 2 | Campos Racing | 22 | 0 | 0 | 0 | 2 | 48 | 14 |
| Formuła 1 | Williams Racing | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 22 | |
| 2021 | Formuła 2 | HWA Racelab | 9 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 23 |
| GT World Challenge Europe Sprint Cup | Emil Frey Racing | 6 | 0 | 0 | 1 | 1 | 17,5 | 19 | |
| GT World Challenge Europe Endurance Cup | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 8 | 24 | ||
| 2022 | ADAC GT Masters | Emil Frey Racing |
† – Aitken nie był zaliczany do klasyfikacji
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Rok | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2018 | ART Grand Prix | BHR | BAK | CAT | MON | LEC | RBR | SIL | HUN | SPA | MNZ | SOC | YAS | 63 | 11 | ||||||||||||
| 9 | 18 | 2 | 11 | 6 | 1 | 7 | NU | 11 | NW | NU | 18 | 13 | 12 | 4 | 10 | 11 | 10 | 17† | 8 | 14 | NU | 10 | 13 | ||||
| 2019 | Campos Racing | BHR | BAK | CAT | MON | LEC | RBR | SIL | HUN | SPA | MNZ | SOC | YAS | 159 | 5 | ||||||||||||
| 7 | 11 | 1 | 3 | 2 | 8 | 17† | 13 | 3 | 4 | 10 | 18 | 5 | 1 | 3 | 5 | OD | OD | 8 | 1 | 7 | 11 | 11 | 10 | ||||
| 2020 | Campos Racing | RBR | RBR | HUN | SIL | SIL | CAT | SPA | MNZ | MUG | SOC | BHR | BHR | 48 | 14 | ||||||||||||
| 15 | 8 | 9 | 6 | 13 | 19 | 13 | 8 | 3 | 3 | 18 | 18 | 13 | 17 | 13 | 7 | NU | 13 | 6 | 4 | 10 | 17 | – | – | ||||
| 2021 | HWA Racelab | BHR | MON | BAK | SIL | MNZ | SOC | JED | YAS | 0 | 23 | ||||||||||||||||
| – | – | – | 16 | 9 | 18 | NU | 12 | 11 | 17 | 18 | 17 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||
| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2020 | Williams Racing | Williams FW43 | Mercedes M11 EQ Performance 1.6T |  |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
0 | 22 |
| – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 16 | – | ||||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
