Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Zygmunt Pętkowski (ur. 28 listopada 1894 w Płocku, zm. w kwietniu 1940) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
podpułkownik dyplomowany kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1894 |
---|---|
Data śmierci |
kwiecień 1940 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
3 Dywizja Kawalerii |
Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Urodził się 28 listopada 1894 roku w Płocku, w rodzinie Józefa (zm. 1942) i Marii z Wolffów. W 1912 roku ukończył 7-klasową szkołę handlową z maturą w Będzinie. W 1913 roku wyjechał do Belgii by studiować na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Gandawie. Od 10 stycznia 1913 roku należał do Strzelca w plutonie w Gandawie. W 1914 roku został uwięziony przez Niemców w Aachen. 28 października 1914 roku wstąpił do Batalionu Uzupełniającego w Częstochowie i został przydzielony do 1 pp Legionów. W 1915 roku został przeniesiony do 1 Pułku Ułanów, gdzie służył do 20 lipca 1917 r.[1] Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza[2]. Po kryzysie przysięgowym od 21 lipca 1917 do 30 stycznia 1918 roku był internowany w Szczypiornie i Łomży. Po zwolnieniu studiował jeden semestr prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W listopadzie 1918 roku jako komendant POW Okręgu Piotrowskiego brał czynny udział w rozbrajaniu Niemców. Następnie służył w 1 Pułku Szwoleżerów a od lipca 1920 roku w sztabie 7 Brygady Jazdy jako oficer operacyjny, oficer informacyjny i organizacyjno-materiałowy[1]. W latach 1922–1924 był słuchaczem III Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[3]. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[4]. W 1929 roku był szefem sztabu 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu. 27 kwietnia 1929 roku, po rozwiązaniu 3 DK, został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu[5]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do 7 pułku strzelców konnych w Poznaniu celem odbycia praktyki liniowej na stanowisku dowódcy szwadronu liniowego[6][7]. Z dniem 1 kwietnia 1931 roku został przeniesiony do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Leona Berbeckiego z siedzibą w Warszawie na stanowisko II oficera sztabu[8][9][10]. 14 listopada 1935 roku został mianowany zastępcą dowódcy 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie. 1 lutego 1939 roku objął dowództwo 19 pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził 19 pułkiem ułanów[11], a następnie walczył w GO Kawalerii gen. Andersa[12]. Jeniec obozu w Starobielsku[13]. Ofiara mordu katyńskiego[14][13].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.