Loading AI tools
działacz związkowy w okresie PRL Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Loga-Sowiński (ur. 20 stycznia 1914 w Varnkewitz, zm. 10 grudnia 1992 w Warszawie)[1] – polski komunistyczny działacz związkowy i polityk. Członek Biura Politycznego KC PZPR (1956–1971), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL II, III, IV i V kadencji, członek (1957–1965) i zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1965–1971). Ambasador PRL w Turcji (1971–1978). Budowniczy Polski Ludowej.
Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1914 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zastępca przewodniczącego Rady Państwa | |
Okres |
od 24 czerwca 1965 |
Przynależność polityczna | |
Członek Rady Państwa | |
Okres |
od 20 lutego 1957 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
|
Syn Władysława (robotnika rolnego) i Honoraty z domu Misiak. Z zawodu murarz, w okresie przedwojennym mieszkał w Łodzi[2]. Uzyskał wykształcenie podstawowe. W 1934 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski[3]. W lutym 1938 został zatrzymany podczas rewizji, w której ujawniono rękopis odezwy komunistycznej[2]. W latach 1938–1939 był więziony z przyczyn politycznych. Po wybuchu II wojny światowej został zwolniony z więzienia.
Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej. Był razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki o Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu Polskiej Partii Robotniczej przekształca się w jej komórki[4]. Pracował w aparacie Komitetu Centralnego PPR. Pełnomocnik KC PPR na Lubelszczyznę w okresie od czerwca do lipca 1944[3]. Od stycznia 1945 był pełnomocnikiem Rządu Tymczasowego na województwo łódzkie, następnie I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi, a od 1946 Komitetu Łódzkiego PPR. W 1943 i 1948 zastępca członka Komitetu Centralnego PPR, w latach 1943–1948 członek KC PPR.
Od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1948–1954 zastępcą członka KC, następnie po krótkiej przerwie 1956–1971 członkiem Komitetu Centralnego i Biura Politycznego KC PZPR.
Od 1949 związany z działalnością w związkach zawodowych: był przewodniczącym Okręgowej Komisji Związków Zawodowych i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych we Wrocławiu (1949–1956), sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956) oraz przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956–1971).
W latach 1957–1965 był członkiem, a od 1965 do 1971 zastępcą przewodniczącego Rady Państwa. Odszedł z kierownictwa partyjnego i państwowego wraz z upadkiem ekipy Władysława Gomułki po wydarzeniach grudnia 1970.
W latach 1944–1952 był posłem w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym, a od 1957 do 1972 był posłem na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji. W latach 1958–1971 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.
W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[5]. W latach 1971–1978 był ambasadorem PRL w Turcji.
Po przejściu na emeryturę (1978) działał w wielu organizacjach społecznych i był powoływany w skład szeregu komitetów honorowych. Był wieloletnim członkiem władz naczelnych Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Na kongresie ZBoWiD w maju 1985 wybrany na wiceprezesa Rady Naczelnej ZBoWiD[6]. 2 września 1982 na mocy decyzji Biura Politycznego KC PZPR wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnych Władysława Gomułki[7]. W 1983 wybrany został w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR „Z Pola Walki”, w którym publikowano artykuły na temat historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego i komunistycznego. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR i PPS – powstania PZPR, któremu przewodniczył I sekretarz KC PZPR.
Jego żoną była Wanda z domu Długosz (1930–2005).
W latach 40. i początku 50. zajmował mieszkanie po przedwojennych właścicielach budynku w kamienicy Szymela i Heleny Wileńskich w Łodzi. W tym samym obiekcie od zakończenia II wojny światowej do 1952 mieściła się lokalna siedziba Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[8].
Zmarł w Warszawie, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-8-4)[9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.