Halina Słonicka
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Słonicka (ur. 29 marca 1931 w Czernianach na Polesiu, zm. 9 lipca 2000 w Warszawie) – jedna z najwybitniejszych polskich śpiewaczek operowych (sopran), wybitny pedagog wokalistyki.
W latach 1957–1990 solistka Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Miała w repertuarze 30 partii operowych. Obok opery ważną dziedziną jej sztuki były pieśni oraz oratoria i kantaty.
Na scenie występowała z polskimi artystami: Andrzejem Hiolskim, Kazimierzem Pustelakiem, Bernardem Ładyszem, Bogdanem Paprockim, Wiesławem Ochmanem, Krystyną Szczepańską i Hanną Rumowską. Współpracowała z dyrygentami, m.in. Kurtem Masurem, Stanisławem Wisłockim, Witoldem Rowickim, Janem Krenzem, Bohdanem Wodiczką, Jerzym Semkowem, Jerzym Katlewiczem, Walerianem Bierdiajewem i Pawłem Kleckim.
Była absolwentką Technikum Budowlanego w Białymstoku, po którym dostała się na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Dyrygent szkolnego chóru namówił ją do wzięcia udziału w konkursie Szukamy Młodych Talentów w Białymstoku, który wygrała. W nagrodę uzyskała stypendium Ministerstwa Kultury i miejsce w warszawskiej średniej szkole muzycznej, dla której zrezygnowała ze studiów na Wydziale Architektury. Będąc uczennicą prof. Magdaleny Halferowej, pięcioletni program szkoły muzycznej zrealizowała w ciągu trzech lat. Dyplom uzyskała w 1955 roku, będąc w międzyczasie solistką Zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego, z którym odbyła pierwsze zagraniczne tournée (ZSRR, Chiny i Korea Północna). W latach 1955–1960 kontynuowała studia wokalne w warszawskiej Akademii Muzycznej (również w klasie prof. M. Halferowej), uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Jeszcze podczas studiów, w roku 1957, otrzymała etat w Teatrze Wielkim i została jego solistką.
W 1980 roku rozpoczęła pracę pedagogiczną. Początkowo wykładała na Wydziale Wychowania Muzycznego Filii Warszawskiej Akademii Muzycznej w Białymstoku, a od roku 1983 w warszawskiej Akademii Muzycznej. W roku 1994 otrzymała tytuł profesora.
Do jej uczniów należeli m.in.: Małgorzata Walewska, Dorota Radomska, Beata Morawska, Gabriela Silva, Jolanta Janucik, Katarzyna Trylnik, Dorota Całek, Monika Ledzion-Porczyńska, Kira Boreczko, Marlena Borowska, Jacek Laszczkowski i inni.
W roku 1961 wyszła za mąż za pianistę Jerzego Marchwińskiego (obecnie męża Ewy Podleś); ich córka Anna Marchwińska jest także pianistką.
Została sportretowana jako moniuszkowska Hrabina na znaczku wydanym przez Pocztę Polską z okazji inauguracji działalności Teatru Wielkiego po odbudowie.
Była wielką orędowniczką ustanowionej w roku 2000 Nagrody im. Andrzeja Hiolskiego za najlepszą rolę operową sezonu, przyznawanej przez Ogólnopolski Klub Miłośników Opery Trubadur wraz z Fundacją Opera. Obecnie, oprócz nagrody głównej, przyznawane jest również Wyróżnienie Pamięci Haliny Słonickiej.
Spoczęła na cmentarzu w Białymstoku, a inskrypcję na pomniku: Wielka artystka, wybitny pedagog, szlachetny człowiek zaproponowali jej uczniowie. Z inicjatywy uczennicy Marleny Borowskiej, dyrektor pięciu edycji Festiwali Sztuki Wokalnej im. prof. H. Słonickiej od roku 2008, odbywał się realizowany w cyklu biennale w latach 2008, 2010, 2012, 2014, 2016 w Suwałkach Ogólnopolski Festiwal Sztuki Wokalnej im. prof. Haliny Słonickiej, któremu towarzyszył Ogólnopolski Konkurs Wokalny jej imienia. Natomiast od 2018 r. odbywają się, także w cyklu biennale, Międzynarodowe Konkursy Sztuki Wokalnej dla Uczniów, Studentów i Absolwentów imienia Profesor Haliny Słonickiej w Suwałkach, organizowane ramach Międzynarodowych Festiwali ARS MUSICA w Suwałkach (również z inicjatywy dyrektor festiwalu Marleny Borowskiej). Planowana edycja konkursu w dniach 19-22.11.2020, z udziałem m.in. Maestro Wiesława Ochmana, ze względu na pandemię COVID-19, została przeniesiona na rok 2021.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Zasługi dla Warszawy, Medalami 140- i 150-lecia Teatru Wielkiego w Warszawie, nagrodami Ministra Kultury i Sztuki, uczelnianymi i odznaką Zasłużony Działacz Kultury.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
