Głos Wielkopolski
dziennik społeczno-polityczny wydawany od 16 lutego 1945 r. w Poznaniu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
dziennik społeczno-polityczny wydawany od 16 lutego 1945 r. w Poznaniu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Głos Wielkopolski – dziennik społeczno-polityczny wydawany od 16 lutego 1945 w Poznaniu, najstarszy dziennik ukazujący się w województwie wielkopolskim.
 | |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | |
| Wydawca |
Polska Press Oddział Poznań |
| Tematyka |
polityczno-społeczna |
| Pierwszy numer |
16 lutego 1945[1] |
| Redaktor naczelny |
Leszek Waligóra[2] |
| Średnia sprzedaż |
(III kw. 2022) 9 334[3] |
| Format |
350 × 289 |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
Jest pierwszym tytułem polskiej gazety, który ukazał się pod koniec II wojny światowej w Poznaniu, faktycznie w czasie trwania bitwy o miasto (pierwszy numer miał nakład 3000[4] lub 6200[5] egzemplarzy). Tytuł gazety wymyślił Józef Szulczyński, przedwojenny dziennikarz prasy kupieckiej[6]. Druk był możliwy dzięki Mieczysławowi Francuszkiewiczowi, który przechował przez lata okupacji nieosiągalne w 1945 roku polskie czcionki[5]. Początkowo drukowany był w ocalałej od zniszczeń wojennych Drukarni św. Wojciecha przy ul. Wawrzyniaka na Jeżycach, gdzie z braku prądu maszyny płaskie były ręcznie napędzane przez zapędzonych do tego zadania volksdeutschów[4]. Tempo druku oscylowało wokół 600 egzemplarzy na godzinę. Cena pierwszego numeru wynosiła 20 groszy. Już 4 czerwca 1945 w redakcji odwiedziny złożył minister informacji i propagandy Stefan Matuszewski[5].
Pierwsze kolegia redakcyjne odbywały się przy ul. Chełmońskiego 22 (Wojewódzki Urząd Informacji i Propagandy). Pierwszym redaktorem naczelnym był por. Józef Pawłowski, a współpracowali z nim Jan Brzeski, Czesław Brzóska, Eugeniusz Cofta, Jan Gajewski, Jarogniew Kaniasty, Józef Szulczyński i Wiktor Wojciechowski[5]. W 1947 postanowiono odbudować kamienicę przy ul. Grunwaldzkiej róg Marcelińskiej, wykupioną za 8,5 miliona zł. Powstał tu dom prasowy otwarty 1 maja 1950, również dla „Gazety Poznańskiej”. Do końca lat 40. XX wieku „Głos” był liderem na wielkopolskim rynku prasy informacyjnej (średni nakład – 102 tys. egzemplarzy)[7].
W 1999 r. redakcja została wyróżniona statuetką „Dobosz Powstania Wielkopolskiego”, przyznawaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919[8].
Od 2003 r. tytuł należał do Oficyny Wydawniczej Wielkopolski. Średnia sprzedaż w tygodniu (ponad 200 tys. egzemplarzy w samym tylko Poznaniu) postawiła „Głos” w czołówce polskich dzienników regionalnych. Gazeta miała opinię konserwatywnej. 4 grudnia 2006 Głos Wielkopolski połączył się z „Gazetą Poznańską”.
Obecnie „Głos Wielkopolski” wydawany jest przez poznański oddział grupy Polska Press.
Wśród stałych dodatków znajdują się „Pasaż Poznański”, Telemagazyn, „Moto Gratka”, „Gratka Nieruchomości” oraz poniedziałkowy dodatek sportowy.
Głos Wielkopolski był inicjatorem następujących unikatowych inicjatyw:
Głos Wielkopolski zapraszał na rozmowy do redakcji (m.in. podczas tzw. „Obiadów”) lub dla uświetnienia uroczystości m.in. następujące osoby: Yehudi Menuhin, Günter Grass, Bułat Okudżawa, Mikis Theodorakis, Krzysztof Penderecki, Andrzej Wajda, Gilbert Bécaud, Chick Corea czy Nigel Kennedy[7].
Kolejni redaktorzy naczelni gazety:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
