Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gustav Jonson, w Imperium Rosyjskim Gustaw Jurjewicz Jonson[1], rzadziej Joonson lub Johnson[2] (ur. w styczniu 1880 w Kudu, zm. 15 maja 1942) – estoński wojskowy, oficer Armii Imperium Rosyjskiego, następnie generał major w armii niepodległej Estonii.
 Z Jaanem Tõnissonem | |
 generał major | |
| Data i miejsce urodzenia |
1880 |
|---|---|
| Data śmierci |
15 maja 1942 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         | |
Ukończył szkołę realną w Tartu, następnie rozpoczął studia w Instytucie Politechnicznym w Rydze, lecz został z nich wydalony za udział w wiecu studenckim podczas rewolucji 1905 r. Wyjechał wówczas do Drezna i rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Technicznej, jednak z powodu braku pieniędzy przerwał studia i wrócił do Rosji. Odbył służbę wojskową, zdał egzamin na stopień chorążego rezerwy. Następnie ukończył studia na ryskiej politechnice i podjął pracę w Izbie Miar i Wag w Rydze[1].
Zmobilizowany do armii Imperium Rosyjskiego w momencie wybuchu I wojny światowej. Dowodził baterią w 2 Kaukaskim Korpusie Armijnym, dosłużył się stopnia kapitana[1].
Jesienią 1917 r. przybył do Tallinna, by wstąpić do estońskich jednostek narodowych tworzonych w ramach armii rosyjskiej przez Estoński Sejm Krajowy (Maapäev), który od 30 marca 1917 r. na mocy porozumienia z rosyjskim Rządem Tymczasowym sprawował władzę w autonomicznej guberni estońskiej[3]. W estońskich jednostkach narodowych służył do marca 1918 r.[2] Podczas wojny o niepodległość Estonii utworzył pułk kawalerii, którym następnie dowodził[1] w stopniu podpułkownika[2].
W latach 1921–1923 studiował na Estońskiej Akademii Wojskowej. Po jej ukończeniu razem z grupą oficerów estońskich wyjechał do Francji, by zapoznać się z tamtejszą armią i szkolnictwem wojskowym. W 1923 r. uczył się we Francji na kursach wyższych dowódców[1]. Od stycznia 1924 r. dowodził pułkiem kawalerii, zaś od kwietnia tego samego roku był zastępcą szefa sztabu armii estońskiej. W maju 1927 r. był kierownikiem estońskich szkół wojskowych[1]. W 1928 r. otrzymał awans na stopień generała majora[2].
Wiosną 1930 r. został dowódcą 3 dywizji piechoty. Równocześnie był w armii estońskiej inspektorem kawalerii i wiceministrem wojny[1]. Od jesieni 1934 r. łączył stanowisko inspektora kawalerii z funkcją generalnego adiutanta prezydenta Estonii[1][4].
W 1939 r. odszedł do rezerwy. Został przewodniczącym spółki akcyjnej fabryki sukna w Narwie[1].
W momencie aneksji Estonii przez ZSRR został przyjęty do służby w Armii Czerwonej i mianowany dowódcą 22 korpusu strzeleckiego, jednej z jednostek sformowanych po włączeniu do Armii Czerwonej sił zbrojnych niepodległej Estonii. W Armii Czerwonej otrzymał stopień generała porucznika[5]. 17 czerwca 1941 r. został aresztowany i oskarżony o działalność antyradziecką. 22 kwietnia 1942 r. Kolegium Specjalne NKWD skazało go na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano 15 maja tego samego roku[1].
W 2001 r. zrehabilitowany[1].
Żonaty z Julie Kickelbach, miał córkę Haldi (ur. 1926)[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
