Loading AI tools
aktor francuski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guillaume Jean Maxime Antoine Depardieu[1] (ur. 7 kwietnia 1971 w Bougival, zm. 13 października 2008 w Garches) – francuski aktor filmowy i telewizyjny[2].
Był starszym dzieckiem i jedynym synem aktora Gérarda Xaviera Marcela Depardieu[3] i aktorki Elisabeth Guignot[4]. Miał młodszą siostrę Julie (ur. 1973)[5]. Ze związku ojca z Karine Syllą miał przyrodnią siostrę Roxanne (ur. 1992)[6]. W 1996, kiedy miał 25 lat, jego rodzice się rozwiedli[7].
Jako nastolatek pił, rozrabiał i brał narkotyki, a kiedy miał 15 lat, to po raz pierwszy trafił do aresztu[8]. W młodości otwarcie przyznawał, że nienawidzi swojego ojca[9], choć to jemu zawdzięcza swoją aktorską karierę.
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w wieku trzech lat w filmie Nie taki zły (Pas si méchant que ça, 1974). Zagrał rolę młodego Marina Marais’go u boku ojca w biograficznym dramacie muzycznym Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde, 1991)[10] i zdobył nominację do nagrody Césara za najbardziej obiecujący debiut. Kolejną nominację w tej samej kategorii otrzymał za postać zagubionego chłopaka, którego przygarnia pod swoje skrzydła zawodowy morderca w średnim wieku i zaczyna trenować w sztuce zabijania w komedii kryminalnej Czuły cel (Cible émouvante, 1993).
W 1994 wystąpił na scenie Théâtre de l’Atelier w przedstawieniu Harolda Pintera Powrót do domu. Za wykreowanie postaci Freda W czarnej komedii Uczniowie (Les Apprentis, 1995) został uhonorowany nagrodą Césara dla najlepiej zapowiadającego się aktora[11]. Na planie filmu próbował popełnić samobójstwo, skacząc z trzeciego piętra jednego z budynków[11]. W 1996 w Paryżu odebrał nagrodę im. Jeana Gabina. Nieco później wystąpił już z protezą w komedii kryminalnej Kłamczucha (...Comme elle respire, 1998) jako niefortunny porywacz, który udaje wielbiciela starszej pani. Za rolę młodego pisarza Pierre’a, który pragnie zdemaskować wielkie kłamstwa, w melodramacie Pola X (1999) otrzymał nagrodę na festiwalu filmowym w Gijón. Wystąpił w teledysku do piosenki „Manu Chao” (2003) zespołu Les Wampas.
W 1995, po wypadku motocyklowym, przeszedł 17 operacji[12]. W szpitalu uległ zakażeniu szpitalnemu gronkowcem, co doprowadziło do amputacją nogi w czerwcu 2003[13].
Wypadek, rehabilitacja i załamanie, jakie przeszedł po amputacji, zmieniły jego życie. Komponował muzykę (podczas rehabilitacji odkrył, że to jego powołanie), ale również czynnie działał w założonym przez siebie stowarzyszeniu pacjentów poszkodowanych przez lekarzy. 30 grudnia 1999 ożenił się z Elise Ventre, z którą miał córkę Louise (ur. 2001)[14].
W 2003 wdał się w awanturę, podczas której zaczął strzelać na ulicy[15]. Nikogo nie zranił, ale został skazany na dziewięć miesięcy więzienia za napaść i nielegalne posiadanie broni, jednak po nocy spędzonej w areszcie wyszedł za kaucją (5 tys. euro).
Zmarł 13 października 2008 w wieku 37 lat w szpitalu w Garches na przedmieściach Paryża[16][17]. Przyczyną śmierci było zapalenie płuc[18], którego nabawił się w Rumunii podczas kręcenia dreszczowca Dzieciństwo Ikara (L’Enfance d’Icare)[16][19].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
