Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Garnizon Jarosław – garnizon w Jarosławiu zajmowany kolejno przez jednostki wojskowe Cesarskiej i Królewskiej Armii, Wojska Polskiego.
Prestiż miasta podnosił fakt, że było ono średniej wielkości garnizonem wojskowym. Stacjonowały w nim na przestrzeni lat różne jednostki wojskowe.
Wydarzenia polityczne okresu tzw. zbrojnego pokoju po 1871 roku i rosnąca możliwość austriacko-rosyjskiego konfliktu zbrojnego spowodowały, iż Jarosław położony stosunkowo niedaleko granicy zaczął zmieniać się w coraz większy ośrodek wojskowy. Od 1871 roku w budynku poklasztornym opactwa benedyktynek i dawnym szpitalu wojskowym zakwaterowano 10 Pułk Piechoty, trzy szwadrony jazdy i dwie baterie armat. Oficerów zakwaterowano w mieście.
Po kongresie berlińskim w 1878 roku władze austriackie rozpoczęły powiększanie garnizonów stacjonujących w Galicji. Jarosław zaliczono do mniejszych punktów obronnych. W 1881 roku przybyły do jarosławskiego garnizonu oddziały kawalerii, dla których wynajęto prywatne budynki na Blichu i Brzostkowie (tzw. koszary Goldfingera i Pfeffera). Wobec postępującej militaryzacji miasta w latach 1887–1897 zbudowano baraki wojskowe obok dworca kolejowego (tzw. Gergont) i przy klasztorze reformatów. Zakwaterowano tam 34, 89 i 90 Pułk Piechoty. Wybudowano również magazyny i ujeżdzalnię. W latach 1888–1889 fortyfikowano przedpole Jarosławia ziemnymi szańcami nad Sanem, na przedmieściu górnoleżajskim, na Olszanówce, na tzw. wądołąch i obok wsi Munina.
W 1880 i 1889 roku odbyły się pod Jarosławiem wielkie manewry wojskowe z udziałem cesarza Franciszka Józefa, który kwaterował w Pałacu Siemieńskich w Pawłosiowie i zwiedzał Jarosław. W 1893 roku z okazji urządzanych ponownie w okolicy manewrów wojskowych, cesarz Franciszek Józef oświadczył, że zamierza z Jarosławia uczynić miasto typowo garnizonowe z komendą korpusu, do czego jednak nigdy nie doszło.
Pod koniec XIX w. miasto stało się obwarowanym przyczółkiem mostowym Twierdzy Przemyśl. Załoga wojskowa garnizonu składała się z 3 pułków piechoty, pułku artylerii, pułku dragonów (kawalerii) i mniejszych oddziałów. Stacjonował tu również sztab 6 Dywizji Kawalerii i 5 Brygady Kawalerii.
Zgodnie z obowiązującymi w okresie międzywojennym zasadami pod pojęciem garnizon rozumiano miejscowość, w której na stałe przebywają różne formacje zbrojne. Obszar garnizonu zamknięty był strefą, którą ustalał dowódca okręgu korpusu. W pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości struktura organizacyjna władz garnizonowych była zróżnicowana i oparta głównie na wzorcach armii zaborczych. Organizacja władz garnizonowych zmieniała się kilkakrotnie, jednak zasadą było: najstarszy rangą dowódca pełnił funkcję dowódcy (później komendanta) garnizonu. Organem wykonawczym były – w zależności od wielkości garnizonu – Komendy Miast, Komendy Placu i Oficerowie Placu.
Komenda Uzupełnień Koni (do 1926), następnie Rejonowy Inspektorat Koni.
Obsada personalna komendy placu w marcu 1939[3][a]:
Kapelani Garnizonu Jarosław
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
