Loading AI tools
niemiecki matematyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Friedrich Ludwig „Fritz” Bauer (ur. 10 czerwca 1924 w Ratyzbonie, zm. 26 marca 2015) – niemiecki matematyk, pionier informatyki i profesor Politechniki Monachijskiej. W latach 50. XX wieku zbudował kilka maszyn szyfrujących oraz opracował i opatentował liniową strukturę danych zwaną stosem. Twórca terminu inżynieria oprogramowania. Jest autorem jednej z podstawowych prac dotyczących kryptologii.
Friedrich L. Bauer (2004) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1924 |
Data śmierci |
26 marca 2015 |
profesor nauk matematycznych | |
Alma Mater |
Uniwersytet Monachijski |
profesor zwyczajny | |
Uczelnia |
Politechnika Monachijska |
Odznaczenia | |
Maturę napisał w 1942, a w 1943 przerwał naukę służąc w Wehrmachcie do końca wojny w 1945. W latach 1946–1950 studiował matematykę i fizykę teoretyczną na Uniwersytecie Monachijskim. Pracę doktorską pt. Gruppentheoretische Untersuchungen zur Theorie der Spinwellengleichungen (z niem. Grupowanie teoretycznych badań nad teorią równań fal spinowych) przygotowaną pod kierunkiem Fritza Boppa obronił w 1952. Habilitację otrzymał za rozprawę Über quadratisch konvergente Iterationsverfahren zur Lösung von algebraischen Gleichungen und Eigenwertproblemen (z niem. O kwadratowo-zbieżnych metodach iteracyjnych do rozwiązywania równań algebraicznych i problemów wartości własnych) w 1954 na Politechnice Monachijskiej. W latach 1954–1958 nauczał jako Privatdozent na Uniwersytecie Monachijskim. Od 1958 był dyrektorem instytutu matematyki stosowanej wydziału nauk przyrodniczych (do 1963 roku) oraz profesorem nadzwyczajnym wydziału nauk przyrodniczych na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji (do lutego 1962). Od marca 1962 do stycznia 1963 był profesorem zwyczajnym wydziału. W latach 1963–1972 pracował na stanowisku profesora zwyczajnego matematyki stosowanej na Politechnice Monachijskiej. W 1964 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Stanforda. Od 1972 do emerytury w 1989 pracował jako profesor zwyczajny Politechniki Monachijskiej[1].
Był promotorem 39 doktorów. Byli to m.in. Manfred Broy, David Gries, Manfred Paul, Gerhard Seegmüller, Josef Stoer, Peter Wynn oraz Christoph Zenger.
Wczesne prace Bauera dotyczyły budowy maszyn liczących (np. logicznego przekaźnika Stanislaus z lat 1951–1955)[2]. W 1955 wraz z Kalusem Samelsonem zaproponowali pomysł stosu jako struktury danych (w 1957 złożyli patent)[3]. Pracował również w komitecie, który opracowywał język programowania ALGOL 58 i jego następcę ALGOL 60, ważnego poprzednika wszystkich współczesnych języków imperatywnych. W 1968 ukuł termin inżynieria oprogramowania.
Jego istotny wkład w naukę stanowi analiza numeryczna (twierdzenie Bauera-Fike'a), podstawy interpretacji i tłumaczenia języków programowania, metody i systemy transformacji programowej CIP-S oraz wide-spectrum language CIP-L[4].
W latach 60. XX wieku zaczęto budować bardzo duże oprogramowania, takie jak na przykład system operacyjny IBM OS/360. Pojawiły się wtedy problemy natury pozaalgorytmicznej, związane z zarządzaniem tego typu przedsięwzięciami, ewolucją oprogramowania itp. Zaczęło rodzić się przeświadczenie, że tworzenie oprogramowania mogłoby być bardziej efektywne, gdyby skorzystać z doświadczeń innych dziedzin inżynierskich, takich jak budownictwo czy elektronika. Termin „inżynieria oprogramowania” (ang. software engineering) powstał w trakcie seminarium zorganizowanego w Niemczech pod auspicjami NATO w 1968[5].
Bauer był członkiem niemieckiej misji Komitetu Naukowego NATO. W 1967 NATO dyskutowało na temat „kryzysu oprogramowania”, a Bauer zasugerował termin „Inżynieria oprogramowania” jako sposób na zrozumienie zarówno problemu, jak i rozwiązania[6].
W 1972 opublikował następującą definicję inżynierii oprogramowania: Tworzenie i stosowanie racjonalnych zasad inżynierii w celu uzyskania ekonomicznego, niezawodnego i wydajnego oprogramowania[7][8].
W dorobku publikacyjnym F. Bauera znajdują się m.in.[9][10]:
Był żonaty z Hildegard Bauer-Vogg. Miał trzech synów i dwie córki.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.