Loading AI tools
admirał amerykański Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frank Jack Fletcher (ur. 29 kwietnia 1885 w Marshalltown w Iowa, zm. 25 kwietnia 1973 w Bethesda)[1] – admirał marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych.
Admiral | |
Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1885 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1906–1947 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
rewolucja meksykańska |
Odznaczenia | |
Był bratankiem admirała Franka Fridaya Fletchera. Postanowił pójść śladem stryja i zostać oficerem marynarki wojennej.
Karierę wojskową rozpoczął w 1902, wstępując do United States Naval Academy w Annapolis. Uczelnię tę ukończył 12 lutego 1906. W 1908, po dwóch latach służby na morzu, otrzymał stopień podporucznika marynarki (ang. Ensign). W 1914 – za wyróżniającą się postawę podczas bitwy o Veracruz – został odznaczony Medalem Honoru[1]. W czasie I wojny światowej służył we Flocie Atlantyckiej (U.S. Atlantic Fleet). W 1918 otrzymał Krzyż Marynarki Wojennej. W okresie międzywojennym zajmował wysokie stanowiska w sztabie marynarki, dowodził (od 1936) pancernikiem USS New Mexico, a następnie (w latach 1939–1941) dywizjonami krążowników.
W styczniu 1942, w randze kontradmirała (Rear Admiral), objął dowództwo amerykańsko-australijskich sił morskich operujących na południowym Pacyfiku. Jego flagowym okrętem był wówczas lotniskowiec USS „Yorktown”. Brał udział w bitwach na Morzu Koralowym oraz pod Midway, w tej drugiej odnosząc spektakularne zwycięstwo, pomimo straty swojego flagowego okrętu. W sierpniu tego roku, już w stopniu wiceadmirała (Vice Admiral) dowodził siłami inwazyjnymi podczas lądowania na Guadalcanal i Tulagi oraz stoczył zwycięską bitwę koło wschodnich Salomonów. Sukcesy w tych trzech bitwach (w których flota japońska straciła 6 lotniskowców) spowodowały, iż został uznany za jednego z najwybitniejszych admirałów II wojny światowej[potrzebny przypis].
Admirał Fletcher spotkał się również z krytyką - głównie w osobie admirała Chestera Nimitza, który uważał, że działania Fletchera powinny być bardziej zdecydowane, co przyniosłoby jeszcze większe zwycięstwa. Krytyka ta była prawdopodobnie jedną z przyczyn podjęcia przez admirała Ernesta Kinga decyzji o usunięciu Fletchera z funkcji dowódcy zespołu lotniskowców po wygranej bitwie koło wschodnich Salomonów. Po tym jak jego okręt flagowy USS „Saratoga” został storpedowany przez japoński okręt podwodny w dniu 31 sierpnia 1942, uszkodzenia zmusiły go do powrotu do Pearl Harbor. Po zawinięciu do portu admirał Fletcher otrzymał urlop. Do zakończenia wojny nie brał już tak aktywnego udziału w działaniach bojowych. Od 18 listopada 1942 dowodził 13th Naval District and Northwestern Sea Frontier w Seattle. W 1944 r. objął również dowództwo rejonu Alaski. Organizował ataki na wyspy Kurylskie[2].
Po zakończeniu wojny dowodził okupacją północnej Japonii. Po powrocie do kraju, 17 grudnia 1945 r. dołączył do Departamentu Marynarki jako członek Rady (General Board of the Navy Department). Przeszedł na emeryturę 1 maja 1947 r. Przed odejściem awansowany do rangi pełnego admirała (Admiral). Zmarł 25 kwietnia 1973 roku w Bethesda Naval Hospital w Bethesda w stanie Maryland. Pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington[3].
Imieniem admirała Franka Fletchera nazwano zwodowany w 1978 niszczyciel USS „Fletcher” (DD-992).
Postać kontradmirała Fletchera, którą zagrał Robert Webber, pojawia się w amerykańskim filmie fabularnym Bitwa o Midway (1976), wyreżyserowanym przez Jacka Smighta.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.