Franciszek Koziej

Franciszek Koziej (ur. 10 grudnia 1897 w Sobianowicach, woj. lubelskie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – chorąży Wojska Polskiego^[1], kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej.

Jerzy Kierśnicki

chorąży
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1897 Sobianowice
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	przed 1918–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	I Brygada Legionów Polskich 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, Wojskowy Instytut Geograficzny
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana i Barbary z Przybyszewskich. Żołnierz I Brygady Legionów. W wyniku kryzysu przysięgowego został internowany m.in. w Łomży. W latach 1918–1921 służył w 1 pułku szwoleżerów^[2].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. W 1931, w stopniu starszego sierżanta, pełnił służbę w 8 baonie KOP w Stołpcach^[3]. Był m.in. kierownikiem Rejonowej Składnicy Map WIG w Wołkowysku dla DOK Nr III.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej z transportu ewakuacyjnego składnicy map w Baranowiczach. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 29/1 z 13.04.1940. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim^[4]. Nie został identyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943^[5]. Krewni do 1990 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Miał żonę Feliksę i córkę Danutę^[2].

Postanowieniem nr 112-49-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został pośmiertnie mianowany na stopień podporucznika. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Odznaka 1 puł Leg

• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[7]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[7]
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986
• Odznaka za Rany i Kontuzje^[7]
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych^[7] nr 2084 z 1931 roku^[8]
• Odznaka Pamiątkowa 1 pułku ułanów^[7]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

Przypisy

1. JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, Warszawa 1991, s. 147.
2. Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, s. 300.
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932 roku, s. 200.
4. УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 397.
5. Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
6. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
7. Na podstawie fotografii
8. GrażynaG. Wosińska GrażynaG., Losy legionisty Franka, żołnierza Józefa Piłsudskiego, „naszemiasto.pl”, 9 listopada 2011 [dostęp 2018-05-01] (pol.).

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.