Loading AI tools
polski lotnik wojskowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Jastrzębski (ur. 10 listopada 1905 w Zglechowie, zm. 25 października 1940) – kapitan pilot Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari.
31/2 zwycięstwa | |
kapitan pilot | |
Data i miejsce urodzenia |
10 listopada 1905 |
---|---|
Data śmierci |
25 października 1940 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
5 pułk lotniczy |
Stanowiska |
dowódca eskadry |
Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
Odznaczenia | |
Jego rodzicami byli Karol i Julianna z domu Osica, miał czwórkę rodzeństwa. W 1926 uzyskał maturę w Seminarium Nauczycielskim w Siennicy[1]. Został powołany do odbycia służby wojskowej i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, a w 1927 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Szkołę ukończył w 1929 r. jako obserwator z 61. lokatą[2]. Otrzymał przydział do 54 eskadry liniowej 5 pułku lotniczego w Lidzie, w 1932 r. został przeniesiony został do 51 eskadry liniowej[3].
W 1933 otrzymał przydział do 142 eskadry myśliwskiej w Toruniu, a następnie do nowo utworzonej 143 eskadry myśliwskiej, gdzie pełnił funkcję oficera technicznego i zastępcy dowódcy. W 1934 pracował w Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu jako instruktor. W 1937 został przeniesiony do 3 pułku lotniczego w Poznaniu, w którym objął stanowisko dowódcy 132 eskadry myśliwskiej[1][4]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 54. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[5].
We wrześniu 1939 roku był dowódcą 132 eskadry myśliwskiej, zestrzelił 3 samoloty. 17 września jednostka otrzymała rozkaz przelotu do Rumunii, jednak Jastrzębski był zmuszony lądować przymusowo w okolicach Parczewa. Dołączył do oddziałów gen. Franciszka Kleeberga i walczył jako ułan do rozbicia SGO „Polesie” po bitwie pod Kockiem. Udało mu się przedostać do okupowanej Warszawy[3].
W styczniu 1940 r. przez Tatry, Słowację, Węgry i Jugosławię przedostał się do Francji, gdzie po przeszkoleniu na samolotach Bloch MB.152 został dowódcą Podwójnego Klucza Frontowego Nr 8 „Ja” (sześciu pilotów) przydzielonego do GC II/1, stacjonującego w Buc. 5 czerwca 1940 został zestrzelony – ranny w nogi i poparzony[3].
Po upadku Francji przedostał się do Anglii, gdzie otrzymał numer służbowy P-1296 i po przeszkoleniu na sprzęcie brytyjskim został przydzielony 26 lipca 1940 roku do dywizjonu 302 – został dowódcą eskadry B[1]. Brał udział w bitwie o Anglię. Nie powrócił z lotu bojowego 25 października 1940 roku. Jak wynika z relacji Wacława Króla prawdopodobnie stracił przytomność z powodu awarii aparatury tlenowej i uderzył w powierzchnię wody[1]. Pilota pochowano początkowo na wyspie Sylt, po wojnie ciało zostało ekshumowane na Brytyjski Cmentarz Wojenny w Kilonii (grób nr 6, działka nr 4, rząd H)[6].
Na liście Bajana figuruje na 61. pozycji z 3 i 1/2 zniszczonymi samolotami oraz 1 prawdopodobnie.
Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych:
Zestrzelenia pewne:
Zestrzelenia prawdopodobne:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.