Franc Andrijewski

Franc Andrijewski, w Polsce używał imienia Franciszek, (ros.) Франц Андриевский (ur. 16 stycznia^?/29 stycznia 1903 w m. Grebienki, w guberni kijowskiej, zm. 15 listopada 1993 w Rydze) – radziecki oficer, pułkownik Armii Czerwonej, generał brygady Wojska Polskiego.

Franc Andrijewski

Франц Андриевский

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1903 m. Grebienki, gubernia kijowska
Data i miejsce śmierci	15 listopada 1993 Ryga
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Służba w wojsku

Służbę w Armii Czerwonej rozpoczął w grudniu 1923. Do sierpnia 1925 odbywał służbę zasadniczą w 30 pułku artylerii 30 Dywizji Strzeleckiej. Po ukończeniu Kijowskiej Szkoły Artyleryjskiej w 1929^[1] został dowódcą plutonu, baterii i zastępcą szefa sztabu pułku w 99 pułku artylerii 99 Dywizji Piechoty (od października 1929 – do września 1934). Po ukończeniu Akademii w 1937 – zastępca kierownika sekcji i zastępca szefa Wydziału Operacyjnego 10 Armii Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego (od czerwca 1939 – do listopada 1943), szef sztabu 21 Korpusu Piechoty Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego (od marca – do listopada 1943), szef Wydziału Operacyjnego sztabu 21 Korpusu Piechoty 1 Armii (od grudnia 1943 – do sierpnia 1944).

We wrześniu 1944 w stopniu pułkownika został skierowany do służby w Wojsku Polskim – jako szef Oddziału Operacyjnego Sztabu Głównego Wojska Polskiego (do września 1945). Od 5 października – do grudnia 1944 był szefem Oddziału Operacyjnego i jednocześnie pełniącym obowiązki szefa sztabu 3 Armii Wojska Polskiego.

We wrześniu 1945 wyjechał do ZSRR, tam pełnił służbę jako szef Wydziału Operacyjnego sztabu Armii (od października 1945 – do kwietnia 1948 oraz od maja 1949 – do grudnia 1950).

Od lutego 1951 ponownie przybył do Polski na stanowisko szefa sztabu OW-I (od 31 stycznia 1951 – do 2 grudnia 1953), pełniącego obowiązki dowódcy OW-I (od 3 grudnia 1953 – do 21 października 1954), dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego (od 21 października 1954 – do 12 listopada 1956).

26 listopada 1956 wyjechał do ZSRR.

Wykształcenie wojskowe

• Oficerska Szkoła Artylerii w Kijowie (1925–1929)
• Akademia Artylerii im. F. Dzierżyńskiego (1934–1937)
• Akademia Wojskowa im. Michaiła Frunzego w Moskwie (1937–1939)
• Wojskowa Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K.J. Woroszyłowa (1947–1949)

Awanse wojskowe

• pułkownik – 23 marca 1944
• generał brygady – 31 maja 1954

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy – 1956
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy – 1945
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1954
• Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari – 1954
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1945
• Medal 10-lecia Polski Ludowej – 1954
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 1955
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” – 1966
• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru

Bibliografia

• L.Grot – "Z dziejów Warszawskiego Okręgu Wojskowego", Wyd. Warszawa, 1972
• L.Grot, T.Konecki, E.J.Nalepa – "Pokojowe dzieje Wojska Polskiego", Wyd. Warszawa, 1992
• E.J.Nalepa – "Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim w latach 1943-1968", Wyd. WIH, Warszawa, 1995
• M.Szczurowski – "Słownik wyższych dowódców LWP", Wyd. Warszawa, 1995

Przypisy

1. "Красный артиллерист" Nr 9 z 1929-09-01