Loading AI tools
włoski wokalista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emilio Pericoli (ur. 7 stycznia 1928 w Cesenatico, zm. 9 kwietnia 2013 w Savignano sul Rubicone) – włoski piosenkarz. Zwycięzca Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo w 1963 roku z piosenką „Uno per tutte”, wykonaną w parze z Tonym Renisem. Reprezentant Włoch podczas 8. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1963 roku z tą samą piosenką (3. miejsce).
Emilio Pericoli | |
Data i miejsce urodzenia |
7 stycznia 1928 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 2013 |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
1947–2013 |
Wydawnictwo |
Dischi Ricordi, Odeon, Warner Bros. Records |
Emilio Pericoli w młodości uczył się gry na fortepianie i gitarze. Po wojnie przeniósł się do Ceseny, gdzie w 1947 roku pojawił się jako wokalista w orkiestrze Enza Ceragioli, z którą przez kilka lat występował we Włoszech i za granicą. Zyskał popularność dzięki transmisjom radiowym. W 1954 roku wziął udział w konkursie radiowym Dieci canzoni da lanciare. Po 1955 rozpoczął działalność jako aktor, występując w kilku komediach muzycznych[1].
W 1959 roku, po podpisaniu umowy z Dischi Ricordi, rozpoczął karierę piosenkarską przypominając z powodzeniem znane włoskie piosenki z lat 30. i 40., a także niektóre pieśni neapolitańskie jak „Anema e core” i „Scalinatella”, wszystkie wydane na dwóch albumach, Amori d'altri tempi (1961) i Amori dei nostri anni ruggenti (1962)[1].
Jesienią 1961 roku dołączył do zespołu Studio Uno, w parze z Renatą Mauro. W 1962 roku wystąpił na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo z piosenką „Quando quando quando”, zaprezentowaną w parze z jej kompozytorem, Tonym Renisem. W następnym roku ta sama para wygrała Festiwal w San Remo z piosenką „Uno per tutte” (Mogol - Alberto Testa - Tony Renis). Również w 1963 roku, w Londynie, wziął udział w finale 8. Konkursu Piosenki Eurowizji prezentując tę samą co w San Remo piosenkę, za która otrzymał 37 punktów i zajął 3. miejsce; zwycięstwo przypadło małżonkom Grethe i Jørgenowi Ingmannom z Danii[2].
Największym sukcesem komercyjnym w jego karierze stał się jednak przebój „Al di là” (dzieło spółki autorsko-kompozytorskiej Giulio Rapetti - Carlo Donida), który w wykonaniu Betty Curtis, zdobył 1. miejsce na Festiwalu w San Remo w 1961 roku. Choć wersja Pericolego we Włoszech cieszyła się umiarkowanym powodzeniem, to stała się większym hitem w Ameryce Łacińskiej. Ponadto została ponownie nagrana na ścieżce dźwiękowej filmu Rome Adventure w reżyserii Delmera Davesa z 1962 roku[3]. Piosenka osiągnęła 6. pozycję na U.S. Hot 100 i 3. na Adult Contemporary w Stanach Zjednoczonych oraz 30. w Wielkiej Brytanii[4].
W 1964 roku artysta ponownie wystąpił na Festiwalu w San Remo, tym razem z piosenką „Piccolo piccolo”, jednak bez powodzenia. Po nagraniu w połowie lat 60. kilku płyt dla Dischi Ricordi przeniósł się do Warner Bros. Records, a pod koniec dekady do Globe Records. W latach 60. brał udział w serialu telewizyjnym Studio Uno z Miną i bliźniaczkami Kessler. Wraz z nadejściem ery rock and rolla we Włoszech wyjechał do Ameryki, gdzie występował z powodzeniem przez kilka lat, ale później wycofał się z estrady, powracając na nią dopiero po dwudziestu latach, gdy powróciła moda na lata 60.[1]. W 2006 roku, już po przejściu na emeryturę, przeniósł się do Gambettoli, gdzie spędził ostatnie lata życia. Zmarł w wyniku choroby 9 kwietnia 2013 roku w hospicjum w Savignano sul Rubicone[1].
Emilio Pericoli nagrał 6 albumów oraz 33 single i EP-ki[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.