![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b6/Discovery_alongside_Barrier.jpg/640px-Discovery_alongside_Barrier.jpg&w=640&q=50)
Ekspedycja Discovery
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ekspedycja Discovery – nazwa zorganizowanej w latach 1901–1904 przez Royal Geographical Society i Royal Society Brytyjskiej Narodowej Ekspedycji Antarktycznej (ang. British National Antarctic Expedition, 1901–04). Była to pierwsza oficjalna brytyjska wyprawa eksploracyjna w rejon Antarktydy od czasu wyprawy Jamesa Clarka Rossa sześćdziesiąt lat wcześniej. W jej ramach dokonano badań naukowych i eksploracji geograficznej rejonu, który był wtedy w dużej części niezbadanym kontynentem. Odbyła się pod dowództwem Roberta F. Scotta, ponadto wzięli w niej udział m.in. Ernest Shackleton, Edward Adrian Wilson, Frank Wild, Tom Crean i William Lashly.
![Trójmasztowiec ze zwiniętymi żaglami obok lodowca.](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b6/Discovery_alongside_Barrier.jpg/640px-Discovery_alongside_Barrier.jpg)
Uczestnicy wyprawy popłynęli w kierunku Antarktydy na specjalnie przygotowanym do tego celu żaglowcu RRS Discovery. Prowadzili badania na Morzu Rossa i na Ziemi Wiktorii; podczas eksploracji niezbadanych dotąd terytoriów dotarli na saniach aż do 82°17′ szerokości geograficznej południowej, dalej niż ktokolwiek przed nimi[1].
Wyniki przeprowadzonych badań dotyczyły szerokiego zakresu biologii, zoologii, geologii, meteoreologii i magnetyzmu. Wyprawa odkryła istnienie jedynych pozbawionych śniegu dolin antarktycznych, z najdłuższą na Antarktydzie rzeką. Dalsze osiągnięcia obejmują odkrycie kolonii pingwina cesarskiego na Przylądku Croziera, Półwyspu Edwarda VII i Równiny Polarnej (poprzez trasę przez Góry Transantarktyczne), na której zlokalizowany jest biegun południowy. Ze względu na swoją pionierskość względem późniejszych wypraw ekspedycja Discovery stała się przełomem w brytyjskiej historii eksploracji Antarktyki.