Eisai Myōan
japoński bhikku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
japoński bhikku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eisai Myōan (jap. 明菴栄西 Myōan Eisai; ur. 27 maja 1141, zm. 1 sierpnia 1215) – mnich buddyjski, który przyniósł buddyzm rinzai zen oraz zieloną herbatę z Chin do Japonii. Znany też jako Eisai Zenji (栄西禅師), czyli "Mistrz zen Eisai". Jego imię pośmiertne Senkō Kokushi oznacza "Nauczyciel Narodu".
 Eisai Myōan | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1141 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 sierpnia 1215 |
| Szkoła | |
| Nauczyciel |
Xu’an Huaichang |
| Następca |
Shakuen Eichō, Myōzen Ryōnen, Taikō Gyōyū |
| Zakon | |
| Honorowy tytuł lub imię pośmiertne |
Zenji |
Urodzony w prowincji Bitchū (dzisiaj prefektura Okayama). Jego rodzina była poważana w okolicy, jego ojciec podobno był związany z chramem shintō Kibitsu-jinja i studiował w świątyni sekty Tendai.
Dzięki wysokiej inteligencji Eisai rozpoczął swoje studia w pobliskiej świątyni An'yō-ji już w wieku 11 lat. Tam studiował u mnicha imieniem Joshin, mocno związanego z tradycją tantryczną. Po dwóch latach, w 1154 powędrował na górę Hiei, gdzie uzyskał status mnicha.
Po kilkunastu latach, przekonany, że japoński buddyzm wymaga reform, w 1168 po raz pierwszy wyjechał do Chin do siedziby szkoły Tiantai (jap. Tendai), gdzie zetknął się z ideami buddyzmu chan, później znanego w Japonii jako zen. Spędził wtedy tylko 6 miesięcy w Chinach, jednak w 1187 powrócił, aby zostać uczniem mistrza Xu’ana Huaichanga ze szkoły chan huanglongzong, u którego złożył ślubowania bodhisattwy.
Po uzyskaniu inka-shōmei u tego mistrza powrócił do Japonii w 1191, przywożąc teksty zen i sadzonki herbaty. Założył Hōon-ji na wyspie Kiusiu, pierwszą japońską świątynię zen. Tak oddalone od centrów religijnych Japonii miejsce było wybrane specjalnie, aby uniknąć konfliktów ze szkołą Tendai.
Przy okazji, wierząc w dobroczynną moc herbaty eksperymentował z różnymi metodami jej uprawy i rodzajami sadzonek. Napisał też tekst pt. "Kissa yōjōki" ("Zapiski o piciu herbaty dla zdrowia"), w którym argumentował:
Eisai z rozwagą propagował zen, starając się uszanować zarówno zwolenników szkoły Tendai, jak i dwór cesarski, dyplomatycznie manewrując wśród nich. Jego metody nauczania nie podobały się jednak tradycyjnym szkołom buddyzmu, takim jak Tendai, Shingon i buddyzm Czystej Krainy. W 1199 udał się do Kamakury, gdzie siogun i kasta samurajów entuzjastycznie powitali dobrze pasujące do sztuk walk techniki zen. Masako Hōjō, wdowa po Yoritomo Minamoto (1147–1199), pierwszym z siogunów okresu Kamakura (1185–1333), pozwoliła mu zbudować świątynię Jufuku-ji, pierwszy ośrodek zen w Kamakurze. Eisai podróżował często między Kamakurą i Kioto i mimo oporu tradycjonalistów udało mu się założyć w Kioto w 1205 świątynię Kennin-ji, której został opatem.
Zmarł w 1215 w wieku 75 lat. Jego uczeń Dōgen był jednym z największych mistrzów zen w historii, założycielem szkoły sōtō.
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
