Juefan Huihong

Juefan Huihong (chiń. 覺範慧洪, pinyin Juéfàn Huìhóng; kor. 각범혜홍 Kakpǒm Hyehong; jap. Kakuhan Ekō; wiet. Giác Phạm Huèi Hồng; ur. 1071, zm. 1128) – chiński mistrz chan z frakcji huanglong szkoły linji i poeta. Znany także jako Dehong (德洪) i Qingliang Huihong (清凉慧洪).

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Jiufeng.

Juefan Huihong

覺範慧洪

Data i miejsce urodzenia	1071 Benchun
Data i miejsce śmierci	1128 Tong’an
Szkoła	frakcja huanglong szkoły linji
Nauczyciel	Letan Kewen
Zakon	chan

Życiorys

Juefan pochodził z Benchun w prow. Jiangxi.

Gdy Juefan miał 14 lat zmarli jego rodzice. Został w nowicjuszem w klasztorze mistrza Sanfenga Qinga. Każdego dnia zapamiętywał kilka tysięcy słów sutr, które studiował. Posiadał fotograficzną pamięć i zapamiętywał każdy tekst po jednym przeczytaniu. Stał się wybitnym znawcą sutr. W wieku 19 lat przyjął pełną mnisią ordynację w klasztorze Tianwang (Niebiańskich Królów) w Luoyangu. Wtedy też otrzymał swoje pierwsze imię Dharmy – Huihong. Zdał także państwowe egzaminy. W klasztorze tym studiował nauki madhjamiki oraz jogaczary. Jego nauczycielem był mnich Xuanmi.

Po czterech latach nauki przestał studiować sutry i rozpoczął praktykę u mistrza Zhenjinga (Letana Kewena) w Guizong. Gdy Zhenjing przeniósł się do Shimen, Juefan poszedł tam za nim. Mistrz obawiał się, że Juefan cierpi na chorobę wywołaną jego nadmierną erudycją. Starał się swoimi naukami rozbudzić w nim wielkie zwątpienie. Gdy tylko Juefan chciał coś powiedzieć, Zhenjing mówił Czy to, co mówisz, jest zgodne z Drogą?

W końcu Juefan osiągnął oświecenie i skomponował gathę

Gdy Lingyun zobaczył je kiedyś, nigdy nie spojrzał powtórnie,

Te gałęzie ozdobione czerwono i biało nie ujawniały kwiatów.

Nieszczęśliwy rybak, który nie złapał niczego ze swojej łodzi,

Powrócił do sieci na ryby i krewetki na suchy ląd.

Po potwierdzeniu oświecenia przez mistrza, Juefan udał się na wędrówkę i odwiedził wielu znanych mistrzów chan. Wszyscy potwierdzali jego oświecenie i wychwalali jego urzeczywistnienie tak, że stał się sławny.

Po pewnym czasie wysoki urzędnik Xian Mozhu zaprosił Juefana do zostania opatem klasztoru Beijingde w Fuzhou. W jakiś czas potem mistrz przeniósł się do klasztoru Qingliang w Nankinie.

W 1128 r. mistrz zmarł w Tong’an.

Po petycji wystosowanej przez urzędnika Kuo Tianmina, cesarz obdarzył mistrza pośmiertnym imieniem „Drogocenne Oświecenie Doskonałej Czystości”.

Znaczenie mistrza

Mistrz był jednym z największych mistrzów linii przekazu huanglong^[1]. Jednak był także ważną postacią w okresie, w którym literatura chanu osiągnęła swój zenit.

Był autorem wielu komentarzy dotyczących klasycznego chanu i biografii. Jednym z nich jest Linjian lu (Zapiski z lasu chan). Napisał także wstęp do pracy Hou Yanqinga Chanlin sengbao zhuan (Kronika skarbu sanghi w lesie chanu). Był także redaktorem pracy Linji zongzhi, która zbierała nauki i mowy mistrza Linjiego.

Z jego tekstów poznać można sytuację ówczesnego chanu. W jednym ze swoich tekstów lamentuje, że z „pięciu domów chanu”, egzystują już właściwie tylko dwa – linji i yunmen. Jednak zauważył odrodzenie się „domu” caodong i pojawienie się wielkiego mistrza Furonga Daokaia. Mało tego, chociaż jako mistrz tradycji linji, mógłby kwestionować legalność linii przekazu caodong, to jednak podkreśla znaczenie i legitymizuje mistrza Touziego Yiqinga, nazywając go „prawdziwym synem” Dayanga Jingxuana^[2]. Mistrz prezentował więc postawę ekumeniczną, daleką od sekciarstwa^[3].

Huihong napisał również epitafium dla mistrza caodong – Lumena Fadenga^[4].

Dzieła literackie

• Chanlin sengbao zhuan (Zachowane biografie mnichów z klasztorów chanu^[5])
• Linji zongzhi
• Shimen wenzi chan
• Linjian lu (Zapiski z klasztorów chanu) (1107)

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

• 38/11. Linji Yixuan (zm. 867) szkoła linji
  • 39/12. Xinghua Cunjiang (830–925)
    • 40/13. Nanyuan Huiyong (Paiying) (860–930)
      • 41/14. Fengxue Yanzhao (896–973)
        • 42/15. Shoushan Xingnian (926–993)
          • 43/16. Fenyang Shanzhao (947–1024)
            • 44/17. Ciming Chuyuan (Shishuang Chuyuan) (968–1039)
              • 45/18. Yangqi Fanghui (992–1049) szkoła yangqi
              • 45/18. Huanglong Huinan (1002–1069) szkoła huanglong
                • 46/19. Xuefeng Daoyuan (bd)
                • 46/19. Yungai Shouzhi (1025–1115)
                • 46/19. Yun’an Kewen (1025–1102) (także Baofeng, Letan i Zhenjing)
                  • 47/20. Juefan Huihong (1071–1128)
                  • 47/20. Doushuai Congyue (1044–1091)

Przypisy

1. Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. s. 407.
2. Morten Schlütter. How Zen Becomes Zen. Ss. 79, 80.
3. Morten Schlütter. How Zen Became Zen. s. 79, 80.
4. Morten Schlütter. How Zen Became Zen. s. 67.
5. Dosłownie chanlin oznacza „las chanu”. Było to synonimiczne określenie klasztoru chanu.

Bibliografia

• Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 123–125. ISBN 0-86171-163-7.
• Morten Schlütter: How Zen Became Zen. The Dispute Over Elightenment and the Formation of Chan Budddhism in Song-Dynasty China. Honolulu: University of Hawai’i Press, 2008, s. 289. ISBN 978-0-8248-3255-1.
• Albert Welter: The „Linji lu” and the Creation of Chan Orthodoxy. The Development of Chan’s Records of Sayings Literature''. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 399–401. ISBN 978-0-19-532957-5.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000107372788
• VIAF: 11242737, 285469595
• LCCN: n84048205
• GND: 142871737
• BnF: 169800068
• SUDOC: 169456102
• NLA: 36627215
• NTA: 150769849
• Open Library: OL1253428A