Loading AI tools
polska rzeźbiarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dorota Dziekiewicz-Pilich (ur. 25 czerwca 1969 w Szczecinku) – polska rzeźbiarka, twórczyni statuetki Nagrody Muzycznej Fryderyka.
Ukończyła Liceum im. Księżnej Elżbiety w Szczecinku oraz Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu (Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych). Studiowała w pracowni rzeźby prof. Józefa Petruka i prof. Józefa Kopczyńskiego, u którego uzyskała dyplom w 1993 roku[1].
Dziekiewicz-Pilich wykonuje głównie rzeźby z brązu metodą wosku traconego. Ulubionymi rodzajami rzeźby uprawianymi przez artystkę są portret i groteska. Artystka wykonuje również małe formy użytkowe: statuetki, medale, tablice pamiątkowe, biżuterię[2] oraz wzory użytkowe[3].
Ważne miejsce w twórczości Doroty Dziekiewicz-Pilich zajmuje tematyka dziecięca. Tej tematyce poświęciła wiele prac, które w realistyczny, czasem groteskowy sposób przedstawiają dziecięce portrety, zabawy, taniec, psoty, igraszki. O swoich inspiracjach napisała[4]:
Lubię starocie. Dawne przedmioty codziennego użytku miewają często na tyle ciekawą formę, że stanowią gotową rzeźbę. Zegary, rozmaite „puzderka” wagi z obłymi odważnikami, butelki z nierówno lanego szkła. Fascynujące są stroje, koronki, pożółkłe lub podbarwione ekoliną fotografie rodzinne.
Takie są moje rzeźby. Nie szokują, nie „rzucają” na kolana. Mogą wywołać krótkie chwile refleksji, zadumy. Niektóre, zupełnie maleńkie, działają jak bibeloty. W moim domu mam ich sporo. Mieszkają w rozmaitych meblach i zakamarkach. Czasami zmieniają swoje miejsce, by ustąpić innym, nowo powstałym.
Bardzo ważnym rodzajem mojej twórczości jest portret. Staram się wydobyć charakterystyczne cechy przedstawianej postaci, cechy indywidualne człowieka. To stwierdzenie jest banalne, bo portret taki być powinien, ale bardzo trudne do zrealizowania. Postrzegam świat przez ruch, finezyjność, delikatność, ulotność. Mimo że tworzę w tak ciężkim materiale jak brąz, staram się by moje prace były lekkie, „roztańczone”. Takie, do których można się uśmiechnąć.
Dorota Dziekiewicz-Pilich zajmuje się także realizacją dużych form rzeźbiarskich, np. projekt-koncepcja pomnika upamiętniającego obecność papieża Jana Pawła II na placu Piłsudskiego w Warszawie (2005), projekt fontanny pt. „Mali muzykanci z Pruszkowa” (2009) oraz pomnik Adama Giedrysa w Szczecinku (2009).
W 1993 roku otrzymała I nagrodę w konkursie na statuetkę miasta Bytowa[5].
W 1996 roku wygrała konkurs na projekt statuetki Nagrody Muzycznej „Fryderyk”. W 1998 r. na wystawie „Twarze Fryderyków” zorganizowanej w Galerii Zapiecek zaprezentowała rzeźby przedstawiające nagrodzonych i nominowanych do statuetki Fryderyka artystów jak Stanisław Sojka, Grzegorz Ciechowski, Grzegorz Turnau, Kayah czy Justyna Steczkowska[6]. Do figurki statuetki Fryderyka pozował mąż artystki Marcin Pilich[7].
W 1997 roku rzeźbą „Mała skrzypaczka” ówczesny prezydent Warszawy Marcin Święcicki uhonorował najlepszego polskiego wykonawcę na Międzynarodowym Konkursie Tadeusza Wrońskiego na Skrzypce Solo w Warszawie[1].
W 2006 roku przyznano jej III miejsce w konkursie ogłoszonym przez Prezydenta Warszawy na koncepcję upamiętniającą obecności Jana Pawła II na pl. Piłsudskiego w Warszawie.
W 2009 wygrała konkurs na pomnik Adama Giedrysa w Szczecinku.
Do 2007 roku swoje rzeźby i rysunki eksponowała kilkadziesiąt razy indywidualnie i zbiorowo na wystawach w kraju i za granicą. Jej prace z brązu znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą m.in. w Niemczech, Holandii, Francji i Malcie[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
