![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/Cyril_Burt_1930s.jpg/640px-Cyril_Burt_1930s.jpg&w=640&q=50)
Cyril Burt
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sir Cyril Lodowic Burt (ur. 3 marca 1883 w Londynie, zm. 10 października 1971) – angielski psycholog, autor prac z dziedziny psychologii wychowawczej i statystyki. Pamiętany za prace nad dziedzicznym uwarunkowaniem inteligencji, uważane za przykład naukowego oszustwa.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/Cyril_Burt_1930s.jpg/320px-Cyril_Burt_1930s.jpg)
Był najstarszym dzieckiem lekarza Cyrila Cecila Barrowa Burta i jego żony Marthy[1]. Studiował nauki przyrodnicze i psychologię na Uniwersytecie w Oxfordzie, gdzie jego nauczycielem był William McDougall, studia psychologiczne uzupełniał u Oswalda Külpego w Würzburgu. Od 1908 roku wykładał psychologię na Uniwersytecie w Liverpoolu. Od 1913 roku pracował jako psycholog szkolny na rzecz London County Council. W 1931 roku otrzymał katedrę psychologii na University College London, jako następca Charlesa Spearmana.
W 1958 roku został honorowym przewodniczącym stowarzyszenia Mensa[2].
Jeszcze za życia Burta kwestionowano niektóre jego wyniki badań statystycznych, dowodzących dziedziczenia inteligencji. Szczegółowe sprawdzenie wyników Burta przeprowadzone przez Olivera Gillie (1976) i Leona Kamina (1974) potwierdziło, że znaczna część wyników badań statystycznych została przez Burta sfałszowana[3].