![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3a/Oceanic_spreading_pl.svg/langpl-640px-Oceanic_spreading_pl.svg.png&w=640&q=50)
Cykl superkontynentalny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cykl superkontynentalny, nazywany również cyklem Wilsona (od nazwiska J.T. Wilsona – twórcy koncepcji uskoków transformacyjnych) – powtarzająca się sekwencja zdarzeń związanych z wędrówką kontynentów (zob. tektonika płyt), prowadzących do okresowego powstawania superkontynentu, a następnie jego rozpadu na fragmenty, które oddalają się od siebie w miarę tworzenia się nowej płyty oceanicznej z równoczesnym przetapianiem starej w strefach subdukcji. Jeden okres cyklu trwa prawdopodobnie ok. 300–500 mln lat[2][3][4][5]. Szacuje się, że superkontynent rozpada się po ok. 100 mln lat od powstania; jego fragmenty oddalają się od siebie przez ok. 200 mln lat, aby – po przemieszczeniach – ponownie skupić się w nowy superkontynent[3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3a/Oceanic_spreading_pl.svg/640px-Oceanic_spreading_pl.svg.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f0/Snider-Pellegrini_Wegener_fossil_map-i18n.png/320px-Snider-Pellegrini_Wegener_fossil_map-i18n.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4f/Oceanic.Stripe.Magnetic.Anomalies.Scheme.gif/240px-Oceanic.Stripe.Magnetic.Anomalies.Scheme.gif)