Zgniotek cynobrowy (Cucujus cinnaberinus) – chrząszcz z rodziny zgniotkowatych. Gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową w Polsce[2].

Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Zgniotek cynobrowy
Cucujus cinnaberinus
(Scopoli, 1763)
Ilustracja
Zgniotek cynobrowy pod korą topoli czarnej – las na północny zachód od Szolnok, Węgry
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

zgniotkowate

Rodzaj

zgniotek

Gatunek

zgniotek cynobrowy

Synonimy

Meloe Cinnaberinus (Scopoli 1763)
Cantharis sanguinolentus Linnaeus, 1767
Cucujus sanguinolentus (Linnaeus, 1767)
Cucujus depressus (Fabricius, 1775)
Cucujus cinnaberinus var. geniculatus Reitter, 1893
Cucujus cinnaberinus ab. lechicus Trella, 1923

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Zamknij

Morfologia

W stadium imago osiągają 11–15 mm długości. Ciało tych chrząszczy jest silnie spłaszczone, pokrywy matowe, czerwone, o nieregularnym, zatartym punktowaniu. Głowa duża z silnymi żuwaczkami. Oczy niewielkie, kuliste. Żuwaczki, zewnętrzny brzeg przedplecza, środek przedpiersia, śródpiersie i zapiersie są czarne. Czułki nitkowate, 11-członowe, grube, bez wyraźnej buławki. Tarczka przedplecza szeroka i duża z lekkim zagłębieniem w środkowej części[3].

Larwy są silnie zesklerotyzowane, bursztynowej barwy. Największe osiągają 26 mm długości[4].

Biologia

Chrząszcze żyją pod korą drzew liściastych – przede wszystkim topól, dębów i grabów. Dorosłe osobniki są aktywne w dzień i płochliwe – po odsłonięciu kory szybko się chowają w szczeliny drewna. Niepokojone, niekiedy zastygają w bezruchu, z odnóżami podkurczonymi pod odwłok[4]. Przypuszcza się, że samice składają jaja późną wiosną lub wczesnym latem[4].

Larwy często spotykane są gromadnie. Zaniepokojone, reagują gwałtownymi ruchami głowy i tułowia na boki. Wyrośnięte larwy budują pod korą jajowate komory poczwarkowe i przepoczwarczają się, co zajmuje, według różnych autorów, 6–7 lub 10 dni[4].

Występowanie

Gatunek palearktyczny, zasięg występowania obejmuje Europę północną i środkową, na południe dociera do dawnej Jugosławii i Rumunii[5]. Liczebność jego populacji spada; jest umieszczony na czerwonych listach w Czechach, Słowacji, Niemczech, Szwecji, Finlandii, Norwegii, Polsce i Łotwie[4]. Możliwe, że z tego względu stanie się tzw. gatunkiem osłonowym[6].

Przypisy

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.