![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6b/Dolina_Kiezmarska%252C_Bujacza_Przelecz.jpg/640px-Dolina_Kiezmarska%252C_Bujacza_Przelecz.jpg&w=640&q=50)
Bujacza Przełęcz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bujacza Przełęcz (niem. Stiernbergattel, słow. Bujačie sedlo, węg. Bika-nyereg[1]) – szeroka trawiasta przełęcz położona na wysokości 1912 m w grani głównej Tatr Bielskich na Słowacji[2].
![]() Golica Bielska i Bujacza Przełęcz ponad Wspólną Pastwą | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość |
1912 m n.p.m. | ||
Pasmo | |||
Sąsiednie szczyty | |||
![]() | |||
|
Przełęcz ta oddziela od siebie dwa masywy we wschodniej części Tatr Bielskich: grań Bielskich Jatek na zachodzie i Bujaczy Wierch (Bujačí vrch, 1947 m) na wschodzie. Ostatnim wzniesieniem w grani Jatek, opadającym na Bujaczą Przełęcz, jest Golica Bielska, tworząca wraz z podwójnym wierzchołkiem Skrajnych Jatek charakterystyczną koronę[3].
W pobliżu przełęczy z północnej strony grani odgałęzia się Jagnięcy Grzbiet, oddzielający południowo-wschodnią część Doliny pod Koszary (Mały Koszar) od wąskiej Doliny Jagnięcej. Na południe z przełęczy opada Bujaczy Żleb. Ma wylot w północnej części polany Wspólna Pastwa w Dolinie Kieżmarskiej[4].
Do 1978 r. granią przez przełęcz prowadził szlak Magistrali Tatrzańskiej[2]. Fragment znajdujący się w Tatrach Bielskich został jednak zamknięty, a na terenie grzbietu utworzono rezerwat ścisły[3]. U jego stóp przebiega zielony szlak z Tatrzańskiej Kotliny do Doliny Białych Stawów[4].
Nazwa przełęczy, podobnie jak Bujaczego Wierchu, pochodzi od słowa bujak, oznaczającego w gwarze podtatrzańskiej byka albo buhaja, i wiąże się z hodowlą i wypasem bydła, prowadzonymi przez wiele wieków na terenie Tatr Bielskich[3].
- Bujacza Przełęcz od strony Zdziaru
- Widok z Jagnięcego Szczytu
- Rejon przełęczy