Budowla hydrotechniczna – budowla służąca gospodarce wodnej, kształtowaniu zasobów wodnych
i korzystaniu z wód[uwaga 1]. Pojęcie budowli hydrotechnicznej obejmuje także urządzenia i instalacje techniczne związane z daną budowlą[1][2][3]. Budowle hydrotechniczne można podzielić na:
- śródlądowe budowle hydrotechniczne
- podstawowym aktem prawnym w Polsce definiującym wymagania techniczno-budowlane dla budowli hydrotechnicznych jest wydane na podstawie odpowiedniej delegacji ustawowej, zawartej w Prawie budowlanym[uwaga 2], rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie. W paragrafie 3 punkcie 1 tego rozporządzenia znajduje się podstawowa definicja pojęcia budowli hydrotechnicznej sporządzona dla potrzeb tego rozporządzenia[1][4]
- morskie budowle hydrotechniczne
- budowla nawodna lub podwodna usytuowana: na obszarach morskich, w rejonie bezpośredniego kontaktu z akwenami morskimi, tj. w pasie technicznym wybrzeża morskiego lub w portach i przystaniach morskich, używa się także pojęcia: budowla morska; dla tej grupy budowli hydrotechnicznych wydano odrębne przepisy techniczno-budowlane, również z delegacji ustawowej zawartej w Prawie budowlanym[2][3][4].
Śródlądowe budowle hydrotechniczne
Morskie budowle hydrotechniczne
Budowlami hydrotechnicznymi[5] śródlądowymi są między innymi[1]:
Podstawowa w zakresie gospodarki wodnej ustawa – Prawo wodne – posługuje się nieco innym pojęciem: urządzeń wodnych; oba pojęcia w podstawowym zakresie dotyczą tych samych obiektów[6].
paragraf 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie zawiera podstawową definicję pojęcia budowli hydrotechnicznej dla potrzeb tego rozporządzenia, w której na końcu wymienia listę budowli hydrotechnicznych, cyt.
zapory ziemne i betonowe, jazy, budowle upustowe z przelewami i spustami, przepusty wałowe i mnichy, śluzy żeglugowe, wały przeciwpowodziowe, siłownie i elektrownie wodne, ujęcia śródlądowych wód powierzchniowych, wyloty ścieków, czasze zbiorników wodnych wraz ze zboczami i skarpami, pompownie, kanały, sztolnie, rurociągi hydrotechniczne, syfony, lewary, akwedukty, budowle regulacyjne na rzekach i potokach, progi, grodze, nadpoziomowe zbiorniki gromadzące substancje płynne i półpłynne, porty, baseny, zimowiska, pirsy, mola, pomosty, nabrzeża, bulwary, pochylnie i falochrony na wodach śródlądowych, przepławki dla ryb;
odpowiednia delegacja ustawowa zawarta jest w art. 7 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać morskie budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 1998 r. nr 101, poz. 645). Rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej z dnia 23 października 2006 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania oraz szczegółowego zakresu kontroli morskich budowli hydrotechnicznych (Dz.U. z 2006 r. nr 206, poz. 1516)
- Wiesław Depczyński, Andrzej Szamowski: Budowle i zbiorniki wodne. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1997, seria: Inżynieria Środowiska. ISBN 83-87012-66-1. Brak numerów stron w książce
- Zbigniew Szling, Jan Winter: Drogi wodne śródlądowe. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1988, seria: skrypt budownictwo. Brak numerów stron w książce
- Jan Kulczyk, Jan Winter: Śródlądowy transport wodny. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003. Brak numerów stron w książce
