Loading AI tools
angielski muzyk rockowy, wokalista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bruce Dickinson, właściwie Paul Bruce Dickinson (ur. 7 sierpnia 1958 w Worksop w Anglii[1]) – wokalista heavymetalowego zespołu Iron Maiden. Do 1982 znany jako Bruce Bruce.
_(53818073705)_Cropped.jpg) Bruce Dickinson, 2024 | |
| Imię i nazwisko |
Paul Bruce Dickinson |
|---|---|
| Pseudonim |
Bruce Bruce (w Samson) |
| Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1958 |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania |
Styx, Speed, Shots, Samson |
| Zespoły | |
| Iron Maiden | |
| Strona internetowa | |
W 2006 piosenkarz został sklasyfikowany na 7. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[2]. Z kolei w 2009 został sklasyfikowany na 2. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według Roadrunner Records[3]. Do końca 2023 albumy grupy Iron Maiden nagrane z udziałem Dickinsona sprzedały się w około 110 mln egzemplarzy[4][5].
Muzyk jest byłym mężem Paddy Dickinson, z którą ma trójkę dzieci – Austin, Griffin i Kia. Rozstali się w listopadzie 2019.
Dickinson posługuje się swoim drugim imieniem, ponieważ od dzieciństwa wszyscy mówili na niego właśnie Bruce.
Dickinson przyszedł na świat, gdy jego rodzice byli jeszcze nastolatkami. Początkowo matka próbowała usunąć ciążę, jednak aborcja nie powiodła się (to wydarzenie było natchnieniem dla płyty „Accident of Birth”). Po narodzinach, matka zaczęła pracować w sklepie obuwniczym, a ojciec został mechanikiem w wojsku. Od wczesnej młodości Bruce Dickinson wychowywany był głównie przez dziadka ze strony matki.
W szkole Bruce miał wiele problemów, więc rodzice postanowili go przenieść do placówki z internatem. Tam po raz pierwszy zetknął się z muzyką rockową. Zaczął słuchać takich wykonawców jak Deep Purple (jest to jego ulubiony zespół), Van der Graaf Generator, Arthur Brown, Jethro Tull, czy Emerson, Lake and Palmer. Od tego momentu jego marzeniem było zostanie profesjonalnym muzykiem. Na początku Dickinson chciał być perkusistą, jednak wkrótce poczuł, że jego przeznaczeniem jest śpiew. Doświadczenie na scenie dały mu szkolne grupy, takie jak Styx, Speed, czy Shots. Ze Speed Dickinson nagrał nawet singel Man in the Street. Było to jedyne wydanie w historii grupy, w dodatku opublikowane już po odejściu głównego wokalisty.
Pierwszym poważnym zespołem Dickinsona był Samson, gdzie nazywano go Bruce Bruce. Zespół był wymieniany jako jeden z najważniejszych zespołów Nowej Fali Brytyjskiego Heavy Metalu (ang. New Wave of British Heavy Metal – NWOBHM). Dickinson nagrał z Samsonem dwa albumy – Head On w 1980 i Shock Tactics w 1981. Pseudonim wokalisty widnieje także na okładce płyty Survivors z 1979, lecz w rzeczywistości Dickinson nie brał udziału w jej nagraniu.
Klimat w zespole Samson pozostawiał wiele do życzenia – chodziło m.in. o duże ilości narkotyków, którymi Bruce się brzydził. Wtedy skontaktował się z Dickinsonem Steve Harris – basista i lider zespołu Iron Maiden. Zaproponował mu zajęcie miejsca Paula Di’Anno, wokalisty z którym nagrali 2 poprzednie płyty. Dickinson zgodził się bez dłuższego namysłu, jako że już wcześniej planował odejście z Samsona i chętnie widział siebie wtedy jako członka zespołu Iron Maiden.
Obserwowałem ich, byli dobrzy, naprawdę cholernie dobrzy. Pamiętam, pomyślałem wtedy, że chciałbym do nich należeć. A raczej, że będę do nich należeć. Wiem, że będę. Nie próbowałem nawet znaleźć drogi dojścia do nich, po prostu czułem, że to nieuniknione. Myślałem sobie czego mógłbym z nimi dokonać, ponieważ zawsze byłem wiernym fanem Purpli, a Maideni jawili mi się jako drugie Deep Purple - nie tacy sami w sensie muzycznym, ale wywoływali podobny dreszcz emocji. Pomyślałem, że to właśnie z nimi powinienem grać, nie z Samsonem[6].
Już po pierwszym albumie nagranym z Dickinsonem w 1982, The Number of the Beast, zespół zyskał sporą popularność, a wokaliście nadano przydomek „Syreny Alarmowej”.
Po 10 latach spędzonych wspólnie z Iron Maiden, Dickinson zaczął na poważnie myśleć o karierze solowej. Jeszcze podczas pobytu w zespole wydał 2 albumy (z późniejszym gitarzystą Maiden – Janickiem Gersem), które jednak nie odniosły wielkiego sukcesu. Mimo to, w 1993, po nagraniu albumu Fear of the Dark, Bruce Dickinson opuścił szeregi Iron Maiden, a jego miejsce zajął Blaze Bayley, grający wcześniej w formacji Wolfsbane.
W latach 90. Dickinson oddał się rozwijaniu swoich licznych pasji – m.in. szermierce i nauce pilotażu. Napisał także kilka książek i scenariuszy – najsławniejsza książka to „Przygody Lorda Ślizgacza” (The Adventures of Lord Iffy Boatrace). Po krótkim czasie powrócił do tworzenia muzyki – wydał dwa solowe, uznane, albumy metalowe: Accident of Birth i The Chemical Wedding (z byłym gitarzystą Maiden – Adrianem Smithem). Wydanie płyt połączono z koncertami uwieńczonymi nagraniem koncertowej płyty Scream for Me Brazil.
W grudniu 1994 zagrał koncert w oblężonym Sarajewie[7]. 24 lata później został za to wyróżniony tytułem honorowego obywatela miasta[8].
Na początku 1999, do Dickinsona dotarła informacja o tym, że jego były zespół jest na granicy rozpadu z powodu braku wokalisty. Przyczyną tego były problemy głosowe ówczesnego wokalisty zespołu. Rod Smallwood – menedżer Iron Maiden – dowiedział się, że Dickinson rozważa powrót, więc postanowił z nim o tym porozmawiać. Dickinson zgodził się, ale postawił jeden warunek – Adrian Smith miał wrócić razem z nim. Zespół obawiał się wyzwania, jakie stanowiło przyjęcie trzeciego gitarzysty, jednak szybko okazało się, że nie stwarza to problemów. Zespół wraz z Dickinsonem powrócił na wyżyny swojej popularności w 2000, po wydaniu albumu Brave New World.
W tym samym roku Bruce Dickinson wystąpił gościnnie na płycie Resurrection solowego projektu Roba Halforda (wokalisty Judas Priest) – HALFORD. Wokalista zaśpiewał z Halfordem utwór „The One You Love To Hate”.
W 2005 ukazała się kolejna solowa płyta Dickinsona, Tyranny of Souls. Singel "Afterglow of Rangnarok" pilotował siódmy studyjny album artysty, zatytułowany The Mandrake Project. Dickinson ogłosił trasę koncertową promującą wydawnictwo. Przypadała ona na okres kwiecień – lipiec 2024 i obejmowała Wielka Brytanię, Europę oraz Amerykę Południową[9].
Oprócz kariery wokalnej, Bruce Dickinson był także prezenterem radiowym i telewizyjnym – wystąpił m.in. w kilku programach na kanale Discovery, a także prowadził własną, autorską audycję w radiu BBC.
Bruce Dickinson, w chwilach wolnych od koncertowania z Iron Maiden, pracuje jako etatowy pilot 230-miejscowych samolotów pasażerskich Boeing 757 w brytyjskich liniach lotniczych Astraeus Airlines (Astraeus). Kapitan Dickinson gościł w Polsce 24 grudnia 2007 – przyleciał na podkrakowskie lotnisko Balice rejsem British Airways.
Dickinson ma na swoim koncie epizodyczną rolę wokalisty w filmie Demon (1981). Nie uczestniczył jednak w zdjęciach, a jedynie wykorzystano fragmenty nagrania zarejestrowanego wcześniej przez grupę Samson – Biceps of Steel. Muzyk pojawił się także gościnnie w serialu The Paradise Club.
W 2000 Dickinson ukończył pisanie scenariusza do filmu Chemical Wedding w reżyserii Juliana Doyle’a. Wystąpił w filmie jako odźwierny. Premiera filmu odbyła się 30 maja 2008.
Od połowy 2012 współzałożyciel i właściciel firmy Cardiff Aviation zajmującej się serwisowaniem samolotów pasażerskich. Począwszy od 2011 artysta udziela się jako prelegent – specjalista od marketingu w biznesie, na różnego rodzaju konwentach biznesowych w różnych miejscach świata. 17 listopada 2016 wystąpił jako gość specjalny Kongresu 590 w podkarpackiej Jasionce. Impreza zgromadziła ponad 2000 przedstawicieli świata biznesu, w tym przedstawicieli polskiego rządu, wśród nich znaleźli się: Prezydent RP Andrzej Duda, Premier Beata Szydło oraz wicepremier Mateusz Morawiecki.
Na przestrzeni kilkudziesięciu lat kariery, Bruce Dickinson odnosił sukcesy na wielu płaszczyznach działalności muzycznej, managerskiej, estradowej, sportowej, naukowej, literackiej, filmowej żeby wymienić tylko te najważniejsze. Jako frontman jednego z największych zespołów metalowych w historii (Iron Maiden) został laureatem niezliczonych wyróżnień, zaś jego działalność indywidualna została uhonorowana rozmaitymi nagrodami oraz tytułami. Niniejsze zestawienie przynosi wybór najważniejszych wyróżnień, które przypadły w udziale frontmanowi Iron Maiden.
ASTRAEUS Airlines Capitan
BBC Radio Awards
Bogota International Airport
Butanan Institute Sao Paulo
CAERDAV
El Salvador Ministry of Tourism
Golden Raspberry Award
Gryka kalifornijska im. wokalisty Iron Maiden
Hollywood’s RockWalk
Honorowy Obywatel Miasta Kurytyba
Honorowy Obywatel Sarajewa
Intelligent Life Magazine
Kart Races Sao Paulo:
Matwatches France
Nagroda Kongresu Argentyńskiego
Offiziellen Deutschen Charts Award (skrót #1 Award od 2016):
QMUL Engagement and Enterprise Award
R’N’R HALL of FAME
Rhode Island International Film Festival
Robinsons Brewery Award
Royal Air Force (RAF UK)
Royal Mail Honors
Sao Paulo International Airport
The Sixth April Award
Tuzla Film Festival
UK British Fencing Veterans
UK’s National Fencing Team
University of Helsinki
University of Queen Mary
Universidad Católica del Ecuador:
Uniwersytet Federalny do Triângulo
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
