Loading AI tools
amerykański baseballista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pack Robert Gibson (ur. 9 listopada 1935 w Omaha, zm. 2 października 2020 tamże) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 17 sezonów w Major League Baseball.
Bob Gibson (1962) | |||||
miotacz | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Pack Robert Gibson | ||||
---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Hoot, Gibby | ||||
Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1935 | ||||
Data i miejsce śmierci |
2 października 2020 | ||||
Odbijał |
prawą | ||||
Rzucał |
prawą | ||||
Debiut |
15 kwietnia 1959 | ||||
Ostatni występ |
3 września 1975 | ||||
Statystyki | |||||
Win–loss record |
251–174 | ||||
ERA |
2,91 | ||||
Strikeouty |
3117 | ||||
Kariera klubowa | |||||
| |||||
Baseball Hall of Fame | |||||
Rok wprowadzenia |
1981 | ||||
Głosów |
84,0% (1. głosowanie) | ||||
Metoda elekcji |
Gibson studiował na Creighton University, gdzie w latach 1954–1957 grał w baseballowej i koszykarskiej drużynie uniwersyteckiej Creighton Bluejays[1]. W 1957 podpisał kontrakt jako wolny agent z St. Louis Cardinals i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Omaha Cardinals, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W MLB zadebiutował 15 kwietnia 1959 w meczu przeciwko Los Angeles Dodgers[2][4]. W 1962 po raz pierwszy został powołany do All-Star Game[2].
W sezonie 1964 zagrał w trzech meczach World Series (2–1 W-L, 3,00 ERA, 31 SO), w których Cardinals pokonali New York Yankees 4–3[5]. Otrzymał nagrody World Series MVP i Babe Ruth Award dla najbardziej wartościowego zawodnika finałów[5][6]. Rok później po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę[7]. W 1967 wystąpił w trzech meczach World Series (zaliczając trzy zwycięstwa przy wskaźniku ERA 1,00) i ponownie otrzymał nagrodę World Series MVP[8].
W sezonie 1968, zaliczając 22 zwycięstwa (2. wynik w lidze), mając najlepszy wskaźnik ERA (1,12), zaliczając najwięcej strikeoutów (268) i shutoutów (13), został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu zasadniczego i otrzymał nagrodę Cy Young Award po jednogłośnym głosowaniu (w 1970 otrzymał ponownie tę nagrodę)[2][9][10]. 14 sierpnia 1971 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates rozegrał no-hittera[11]. Karierę zawodniczą zakończył w 1975 roku[2].
W 1981 został wybrany do Galerii Sław Baseballu[12]. W późniejszym okresie był między innymi trenerem miotaczy w New York Mets, Atlanta Braves i St. Louis Cardinals[13]. Zmarł 2 października 2020[14][15].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP National League | 1968 | [9] |
9× All-Star | 1962¹, 1962², 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1972 | [2] |
9× Gold Glove Award | 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973 | [7] |
2× zwycięzca w World Series | 1964, 1967 | [5][8] |
NL Cy Young Award | 1968, 1970 | [10] |
World Series MVP | 1964, 1967 | [5][8] |
Babe Ruth Award | 1964 | [6] |
MLB All-Century Team | [16] | |
Baseball Hall of Fame | od 1981 | [12] |
# 45 zastrzeżony przez Cardinals | 1975 | [17] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.