Loading AI tools
Część bitwy nad Berezyną w okresie wojny polsko-bolszewickiej w dniach 19–21 maja 1920 r. Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Duniłowiczami – część wielkiej bitwy nad Berezyną. Walki polskiego 13 pułku piechoty ppłk. Karola Kraussa z sześcioma pułkami 53 Dywizji Strzelców w czasie majowej ofensywy wojsk Michaiła Tuchaczewskiego w okresie wojny polsko-bolszewickiej.
Wojna polsko-bolszewicka | |||
Czas |
19–21 maja 1920 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
pod Duniłowiczami | ||
Terytorium | |||
Przyczyna | |||
Wynik |
wycofanie się oddziałów polskich | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
|
W maju 1920, po zajęciu Kijowa i zdobyciu przyczółków mostowych po wschodniej stronie Dniepru, wojska polskie przeszły do obrony. Wódz Naczelny Józef Piłsudski zdawał sobie sprawę z tego, że nie udało mu się rozbić większych sił nieprzyjaciela, a jedynie zmusił je do wycofania się dalej na wschód. Stąd też planował nowe uderzenie, tym razem na północnym odcinku frontu wschodniego[1]. W tym czasie dowódca Frontu Zachodniego Michaił Tuchaczewski grupował wojska na wschodnim brzegu Berezyny i także przygotowywał je do ofensywy[2].
17 maja dowodzenie nad obu armiami przejął gen. Stanisław Szeptycki[3].
Na wschodnim brzegu Berezyny utworzono zgrupowanie uderzeniowe[4]:
Całością sił uderzeniowych dowodził dowódca Frontu Zachodniego Michaił Tuchaczewski[6][7].
14 maja wojska Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego przeszły do ofensywy[1]. 19 maja 13 pułk piechoty ppłk. Kraussa, wycofywał się pod naporem wojsk nieprzyjaciela i osiągnął Duniłowicze[8]. W tym rejonie dowódca sowieckiej 53 Dywizji Strzelców skoncentrował swoje dwie brygady z zamiarem odcięcia dróg odwrotu oddziałom polskim. Dowódca polskiej 8 Dywizji Piechoty gen. Józef Czikel postawił zadanie 13 pułkowi piechoty bronić Duniłowicz do czasu odejścia wojsk własnych na zachodzie[9].
13 pułk piechoty, wzmocniony 9 kompanią 33 pułku piechoty zajął stanowiska na północ od Duniłowicz i do wieczora odparły siedem ataków piechoty sowieckiej[10]. Obrońcom brakowało amunicji, a przeciwnika odpierano w walce na bagnety. Bez łączności z macierzystą 8 Dywizją i przy braku zaopatrzenia pułk bronił Duniłowicz do późnego popołudnia 21 maja. Wieczorem otrzymano rozkaz odwrotu[9].
22 maja pułk wycofał się na linię starych okopów niemieckich na odcinku od traktu Kobylnik – Duniłowicze do jeziora Miadzioł[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.