![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Ivar.png/640px-Ivar.png&w=640&q=50)
Biarmia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Biarmia (Biarmaland) – legendarny kraj sag skandynawskich IX - XIII w. nad brzegami Morza Białego w dorzeczu Kamy i Dwiny. W języku fińskim kraj ten nazywany jest Perm[1], w języku arabskim Wisu (krajem ciemności), a sami Permiacy nazywali siebie Komimort (ludźmi znad Kamy)[2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Ivar.png/640px-Ivar.png)
Pierwszym z Normanów, który miał dotrzeć nad Morze Białe, był wiking Othere w służbie króla Alfreda, z norweskiego Haalagolandu(inne języki), gdzie piraci płacili dziesięcinę miejscowemu klasztorowi[3][4]. Zgodnie z przekazem sagi, w 880 roku okrążył on na swym statku Przylądek Północny i wpłynął na Morze Białe docierając do legendarnej krainy Biarmii[5].
Była to kraina zasobna, do której jeździli kupcy arabscy i Waregowie (Ibn Haukal). Biarmia miała stosunkowo dobrze rozwiniętą przestrzeń "miejską". W grodach zostały wyznaczone m.in. dzielnice dla zagranicznych kupców. Wieloetniczna kraina zawdzięczała swój rozwój licznym kontaktom z Nieńcami na północy, Bułgarami, oraz Arabami i Bizantyjczykami na południu[6]. Przekazy arabskie podają listy towarów jakie szlakiem wołżańskim eksportowane były na Wschód. Były to futra i skóry, miecze i strzały, kora białej topoli i brzozy, zęby rybie, ambra, miód, wosk, świece, sokoły, barany, krowy itd., jak podaje al-Gharnati w poł. XII w.
Kraj ten graniczył od zachodu i północy z Gardariką, od południowego wschodu z Bułgarią Kamską i handlowym miastem Bulgar – powstanie którego wiąże się z rozgromieniem w VII wieku Wielkiej Bułgarii przez Chazarów.