Loading AI tools
wojewoda miński, kasztelan trocki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Ogiński z Kozielska herbu własnego (ur. ok. 1585 – zm. 1667) – chorąży nadworny litewski (1633), kasztelan trocki (od 1649), wojewoda miński od (1645), chorąży trocki (1626), pułkownik i rotmistrz królewski, dworzanin, starosta rohaczewski, dyrektor trockiego sejmiku przedsejmowego 1645 i 1647 roku[1], starosta dorsuniski w 1632 roku[2].
Oginiec | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
ok. 1585 |
Data śmierci | |
Ojciec |
Bogdan Marcjan Ogiński |
Matka |
Regina Wołłowiczówa |
Żona |
Aleksandra Elżbieta Szemet, c. Wacława |
Dzieci |
z pierwszego: |
Syn podkomorzego trockiego Bogdana Marcjana (†1625) i Reginy Wołłowiczówny.
W 1600 immatrykułował się na Uniwersytecie Królewieckim. Naukę przerwał by wziąć udział w wojnie polsko-szwedzkiej. Uczestniczył w bitwie pod Kircholmem. W 1606 kontynuował studia w Altdorf bei Nürnberg i Ingolstadt.
Jako rotmistrz uczestniczył w oblężeniu Smoleńska w 1611. W 1619 roku został deputatem na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego z województwa trockiego. Jako rotmistrz husarski wziął udział w bitwie pod Chocimiem w 1621. Był posłem trockim na sejm w 1623, jako poseł na sejm zwyczajny w 1626 z powiatu trockiego[3] wybrany deputatem na Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Brał udział w wojnie polsko-szwedzkiej w Inflantach w latach 1627–1629. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku[4]. Poseł na sejm konwokacyjny 1632 roku z powiatu trockiego[5]. Był elektorem Władysława IV z województwa trockiego, podpisał jego pacta conventa[6]. Poseł na sejm koronacyjny 1633 roku. Na czele swojej 120 osobowej tzw. srebrnej chorągwi usarskiej wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1632–1634. Wyznaczony jako jeden z komisarzy do zawarcia pokoju, podpisał w 1634 pokój polanowski.
Poseł na sejm zwyczajny 1635, poseł trocki na sejm nadzwyczajny 1635, poseł na sejm 1643. Był elektorem Jana II Kazimierza w 1648 z województwa mińskiego[7], podpisał jego pacta conventa[8]. Na sejmie 1650 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[9]. Na sejmie nadzwyczajnym 1652 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[10]. Na sejmie 1653 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[11].
Był wyznawcą prawosławia i ostatnim senatorem niekatolikiem. W 1662 roku był dyrektorem sejmiku wiłkomirskiego. Na sejmie 1662 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[12].
Żonaty był dwukrotnie. Za pierwszym razem pojął za żonę Aleksandrę Elżbietę Szemet (Szemiot), córkę kasztelana smoleńskiego Wacława Szemiota i Halszki z Chodkiewiczów[13], która urodziła mu dwóch synów Jana i Bogdana. Po jej śmierci poślubił Katarzynę z książąt Połubińskich, córkę Konstantego i Zofii z Sapiehów; miał z nią troje dzieci: Marcjana, Aleksandrę - żonę pisarza wielkiego litewskiego Andrzeja Kazimierza Kieżgajło-Zawiszy (syna Krzysztofa Kieżgajło-Zawiszy)[14]; i Teodorę - żonę Jana Grużewskiego[15].
Był ostatnim senatorem niekatolikiem w Wielkim Księstwie Litewskim. Pochowany 7 czerwca 1667 roku w cerkwi Świętego Ducha w Wilnie[16].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.