Abazja
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Abazja (łac. abasia, gr. αβασία) – objaw kliniczny polegający na niemożności chodzenia[1][2], poruszania całością lub częścią kończyny dolnej, niedowładzie lub całkowitym porażeniu spowodowanym urazem. Objaw występuje jako element zaburzeń dysocjacyjnych lub schorzeń neurologicznych.
Chorzy z abazją zachowują pełną czynność kończyn dolnych w pozycji horyzontalnej. Spionizowani – nie są w stanie wykorzystać funkcji lokomocyjnych kończyn.
Abazja jest następstwem zaburzeń czynnościowych, występujących najczęściej w histerii[3] (łącznie z astazją). Niekiedy jest następstwem zmian organicznych w ośrodkowym układzie nerwowym (guz płata czołowego[4], schyłkowy okres zespołów otępiennych[4]) lub w błędniku.