7 Batalion Saperów (1939)

7 Batalion Saperów (7 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.

Ten artykuł dotyczy 7 Batalionu Saperów (1939). Zobacz też: 7 Batalion Saperów - inne bataliony saperów z numerem 7.

7 Batalion Saperów

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
Tradycje
Rodowód	Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP
Dowódcy
Pierwszy	mjr Jan Szymański
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	saperzy
Podległość	7 Dywizja Piechoty

Jednostki saperskie WP w 1939

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany 31 maja 1939 w alarmie dla 7 Dywizji Piechoty przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP^[1].

Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 Dywizji Piechoty

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 Dywizji Piechoty^[2][a]. Ośrodek stacjonował w Częstochowie^[3].

Organizacja i obsada personalna ośrodka

Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku^[4][b]:

• dowódca ośrodka – mjr Jan VI Szymański
• zastępca dowódcy – kpt. Stych Franciszek (*)^[c]
• adiutant – por. Boros Ryszard
• oficer materiałowy – kpt. Stych Franciszek (*)^[c]
• oficer mobilizacyjny – por. Boros Ryszard
• dowódca kompanii saperów – kpt. Jeżowski Bolesław Antoni
• dowódca plutonu – ppor. Rzeszowski Roman Marian
• dowódca plutonu – ppor. Tomaszewski Konstanty
• dowódca plutonu specjalnego – por. Józef Pszenny

Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP sformował w alarmie 7 batalion saperów dla 7 Dywizji Piechoty^[1].

Struktura i obsada personalna 7 batalionu saperów

Obsada personalna we wrześniu 1939^[7]:

• dowódca baonu – mjr Jan VI Szymański
• zastępca dowódcy baonu – kpt. Franciszek Stych
• dowódca 1 kompanii saperów – por. rez. Czesław Fijałkowski
• dowódca 2 kompanii saperów – por. Józef Pszenny
• dowódca 3 zmotoryzowanej kompanii saperów – kpt. Wilhelm Woźniak
• dowódca kolumny saperskiej – ppor. rez. Zdzisław Skorupski

Uwagi

1. Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
2. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[5].
3. Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję^[6].

Przypisy

1. Cutter 2003 ↓, s. 162.
2. Kozłowski 1964 ↓, s. 193.
3. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 813.
4. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 812-813.
5. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
6. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
7. Cutter 2003 ↓, s. 321.

Bibliografia

• Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
• Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
• Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3