49 Huculski Pułk Strzelców
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
49 Huculski Pułk Strzelców (49 pp) – oddział piechoty Armii Polskiej we Francji i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 49 Huculskiego Pułku Piechoty. Zobacz też: 49 Pułk Piechoty – inne pułki piechoty z numerem 49. |
Odznaka 49 Huculskiego pułku strzelców | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie | |||
Rozformowanie | |||
Nazwa wyróżniająca | |||
Tradycje | |||
Święto |
19 lipca | ||
Rodowód |
3 pułk instrukcyjny | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
płk franc. Thiery | ||
Ostatni |
ppłk dypl. Karol Hodała | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Subodiczami (13 VII 1920) bitwa pod Milczą (15 VII 1920) bitwa nad Wkrą (14–18 VIII 1920) bitwa pod Mławą (21 VIII 1920) kampania wrześniowa bitwa pod Jaworowem (15–16 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
Odznaczenia | |||
|
Pułk sformowany został na początku kwietnia 1919 we Francji jako 3 pułk instrukcyjny na bazie utworzonych w styczniu tegoż roku w miejscowościach Quintin i Potique trzech kompanii instrukcyjnych. Już 20 maja przetransportowany transportem kolejowym do Kutna, przeszedł w rejon Brześcia Kujawskiego i obsadził odcinek polsko-niemieckiej linii rozjemczej. W sierpniu pułk zmienił nazwę na 15 pułk strzelców pieszych, a w ramach łączenia Armii Polskiej gen. Józefa Hallera z Wojskiem Polskim w kraju przemianowany został na 149 pułk piechoty strzelców kresowych. W wojnie polski-bolszewickiej pułk walczył w składzie 18 Dywizji Piechoty na froncie południowo-wschodnim, nad Wkrą i na Polesiu.
W okresie międzywojennym stacjonował w Kołomyi[1]. W 1938 pułk przemianowany został na 49 Huculski pułk strzelców. W 1939 roku walczył w składzie macierzystej 11 Karpackiej Dywizji Piechoty[2].