31 Dywizjon Pancerny

31 Dywizjon Pancerny – pancerny pododdział rozpoznawczy Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

31 Dywizjon Pancerny

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	sierpień 1939
Rozformowanie	wrzesień 1939
Tradycje
Rodowód	7 Batalion Pancerny
Dowódcy
Pierwszy	kpt. Brunon Błędzki
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	bronie pancerne
Podległość	Suwalska Brygada Kawalerii

TKS -czołg podstawowy dywizjonu

Brunon Błędzki

Znaki taktyczne malowane na czołgach lekkich i rozpoznawczych^{[uwaga 1]}

Znaki taktyczne malowane na pojazdach pancernych^{[uwaga 2]}

Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w sierpniu 1939 roku w Grodnie dla Suwalskiej Brygady Kawalerii^[1] w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym^[2]. Jednostką mobilizującą był 7 batalion pancerny^[3].

Działania bojowe

Po sformowaniu w Grodnie, dywizjon 27 sierpnia 1939 przeszedł marszem kołowym w okolice folwarku Płociczno zabezpieczając tym samym jeden ze szlaków prowadzących do Puszczy Augustowskiej. Przewidywano użycie dywizjonu wspólnie z 3 pułkiem szwoleżerów do wykonania wypadu w kierunku Olecka i opanowania tamtejszego węzła drogowego^[4]. Plany nie zostały nigdy zrealizowane. Do czasu opuszczenia przez brygadę „cypla suwalskiego” czołgi nie oddały ani jednego strzału^[4].

Skład

• Dowództwo (poczet dowódcy)
• szwadron samochodów pancernych (8 wozów bojowych wzór 34-II)
• szwadron czołgów rozpoznawczych - (13 czołgów TKS)
• szwadron? (pluton?) techniczno - gospodarczy

Obsada personalna

Obada personalna we wrześniu 1939^[3]

• dowódca — kpt. br. panc. Brunon Błędzki †1940 Katyń^[5]
• adiutant — ppor. br. panc. rez. Mieczysław Wacław Westerski †1940 Katyń^[6]
• oficer gospodarczy (płatnik) - ppor. rez. Jerzy Fenaszek
• dowódca szwadronu czołgów — por. br. panc. Antoni Palukajtys †1940 Katyń^[7]
  • dowódca I plutonu — por. piech. Apolinary Zygmunt Bokun^[8]
  • dowódca II plutonu — ppor. rez. inż. Karol Augustowski †1940 Katyń^[9]
• dowódca szwadronu samochodów pancernych — por. br. panc. Edward Antoni Popielarski (zaginął w niewoli)
  • dowódca I plutonu - por. br. panc. Henryk Płungus^[8]
• dowódca plutonu techniczno–gospodarczego — por. piech. Apolinary Antoni Grzeszczak

Uwagi

1. 1 – czołg dowódcy kompanii; 2 – czołg dowódcy 1 plutonu; 3 – czołg dowódcy 2 plutonu; 4 – czołg dowódcy 3 plutonu; 5 – czołgi z 1 plutonu; 6 – czołgi z 2 plutonu; 7 – czołgi z 3 plutonu
2. 1 – wóz dowódcy szwadronu; 2 – wóz dowódcy 1 plutonu; 3 – wóz dowódcy 2 plutonu; 4 – wóz z 1 plutonu; 5 – wóz z 2 plutonu.

Przypisy

1. Żebrowski 1971 ↓, s. 329.
2. Gaj 2014 ↓, s. 173.
3. Żebrowski 1971 ↓, s. 328.
4. Szubański 2011 ↓, s. 91-92.
5. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 173.
6. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 215.
7. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 574.
8. Szubański 2011 ↓, s. 296.
9. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 145.

Bibliografia

• Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
• Adam Jońca: Wrzesień 1939 : pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
• Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
• Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
• Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles: 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
• Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.