Peter Post (wielrenner)

Petrus Franciscus Maria (Peter) Post (Amsterdam, 12 november 1933 - Amstelveen, 14 januari 2011^[1]) was een Nederlands beroepswielrenner van 1956 tot 1972, die na zijn carrière ploegleider werd.

Peter Post
Peter Post na winst van de Ronde van Nederland 1960
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Peter Post
Bijnaam	Zesdaagse(n)keizer
Geboortedatum	12 november 1933
Geboorteplaats	Amsterdam, Nederland
Overlijdensdatum	14 januari 2011
Overlijdensplaats	Amstelveen, Nederland
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Baan en weg
Ploegen
1956 1956 1957 1957 1958 1958 1958 1959 1960 1960 1961 1961 1962 1963 1963 1964 - 1965 1966 1967 1967 - 1971 1972	R.I.H. Remington vanaf 06-05 tot 13-05 Radium-R.I.H. Remington Flandria Dossche Sport Radium-R.I.H. Locomotief-Vredestein Faema Radium Faema Radium Flandria-Faema-Clément Dr. Mann-Labo Rijnbende Flandria-Romeo Solo-Superia Biofin Willem II-Gazelle Duraca
Beste prestaties
Ronde van Vlaanderen	12e (1964)
Parijs-Roubaix	1e (1964)
Amstel Gold Race	5e (1966)
Luik-Bastenaken-Luik	15e (1968)
WK op de weg	4e (1965)
Portaal    Wielersport

Bioscoopjournaal uit 1969 over de vierde naoorlogse zesdaagse van Amsterdam in de RAI, met o.a. de 30-jarige Peter Post en organisator Kurt Vyth.

Biografie

Als zoon van een Amsterdamse slager begon zijn fietscarrière als bezorger.^[2] In 1949 won hij het fietskampioenschap van de Amsterdamse slagersjongens.^[3]

Tijdens zijn wielerloopbaan reed Post vooral op de baan, waar hij 65 zeges in zesdaagsen boekte, hetgeen lange tijd een record was. Van die overwinningen behaalde er 19 met zijn vaste koppelgenoot Fritz Pfenninger. Hij kon ook op de weg goed uit de voeten, getuige zijn overwinning in Parijs-Roubaix in 1964.

Bij zijn overwinning in Parijs-Roubaix kreeg Post de "Gele wimpel" uitgereikt, de onderscheiding voor het hoogste uurgemiddelde behaald in een internationale klassieker. Hij verbeterde hiermee de prestatie van de Nederlander Jo de Roo uit 1962. Het uurgemiddelde voor Parijs-Roubaix werd pas verbroken in 2017 door Greg Van Avermaet.

Al in 1965 gaf Post toe doping te hebben gebruikt.^[4]

Als ploegleider en sportdirecteur

Na zijn actieve carrière als renner werd Peter Post in 1974 ploegleider van de TI-Raleigh ploeg. Aanvankelijk was de ploeg vooral in baanwedstrijden actief, maar na de successen van Roy Schuiten verhoogde de sponsor het budget en werd het team uitgebouwd tot een zeer succesvolle ploeg die dominant was in tal van wegwedstrijden. Peter Post had daarbij ongetwijfeld het geluk dat er in die tijd veel goede Nederlandse wielrenners waren. Zo reden Gerrie Knetemann, Jan Raas, Hennie Kuiper, Johan van der Velde, Henk Lubberding, René Pijnen en Joop Zoetemelk allen korte of langere tijd voor zijn ploeg. Zijn verdienste was dat hij een uitstekende organisatie neerzette, de juiste renners aantrok en ze vaak ook jaren aan de ploeg wist te binden. Het hoogtepunt beleefde het team in 1980. In de Tour de France van dat jaar wist de ploeg elf etappes te winnen en Joop Zoetemelk won het eindklassement.

In 1983 kwam het tot een breuk met zijn belangrijkste renner, Jan Raas, op een moment dat de sponsor zich terugtrok uit de wielersport. In Panasonic werd een nieuwe hoofdsponsor gevonden (Raleigh bleef nog twee seizoenen het materiaal leveren) en verrassend werden de successen voortgezet met andere, veelal buitenlandse, renners waaronder Eric Vanderaerden, Phil Anderson, Vjatsjeslav Jekimov, Robert Millar, Olaf Ludwig, Jens Heppner, Maurizio Fondriest en Eddy Planckaert.

Na het stoppen van Panasonic als sponsor slaagde Peter Post er nog korte tijd in anderen (Histor) te interesseren in sponsoring, maar de vroegere successen konden niet meer geëvenaard worden. In 1995 trok Peter Post zich terug uit de wielersport.

Na het wielrennen

In 1971 opende Post een bowling-centrum in zijn woonplaats Amstelveen, met kip-restaurant. Later werd hij ook eigenaar van andere restaurants. Na het op 29 april 1973 afbranden van het bowlingcentrum ging hij zich weer voltijds met de wielersport bezighouden. In 1972 speelde hij een klein rolletje als postbode in de televisieserie Citroentje met suiker.

Sinds 2005 was Peter Post als adviseur verbonden aan de Rabobank Wielerploeg. Ook was hij voorzitter van de Club '48, die jaarlijks de Gerrit Schulte Trofee uitreikt aan de beste Nederlandse renner.

Post overleed in 2011 op 77-jarige leeftijd en werd begraven op Zorgvlied. In 2013 kreeg de wielerbaan in Amstelveen, bij de Beneluxbaan en de Startbaan, de naam Peter Postbaan.^[5] Amsterdam vernoemde in 2020 een brug naar hem: Peter Postbrug.

Zesdaagse-overwinningen

Nr.	Jaar	Zesdaagse van	Samen met
1	1957	Chicago	Harm Smits
2	1959	Antwerpen	Gerrit Schulte en Klaus Bugdahl
3	1959	Brussel	Gerrit Schulte
4	1959	Münster	Lucien Gillen
5	1960	Antwerpen	Gerrit Schulte en Jan Plantaz
6	1960	Berlijn	Rik Van Looy
7	1960	Gent	Rik Van Looy
8	1961	Keulen	Rik Van Looy
9	1961	Antwerpen	Rik Van Looy en Willy Vannitsen
10	1961	Brussel	Rik Van Looy
11	1961	Gent	Rik Van Looy
12	1962-1	Berlijn	Rik Van Looy
13	1962	Antwerpen	Rik Van Looy en Oskar Plattner
14	1962	Dortmund	Rik Van Looy
15	1963	Keulen	Fritz Pfenninger
16	1963	Milaan	Ferdinando Terruzzi
17	1963	Brussel	Fritz Pfenninger
18	1963	Zürich	Fritz Pfenninger
19	1964	Keulen	Hans Junkermann
20	1964	Antwerpen	Fritz Pfenninger en Noël Foré
21	1964-2	Berlijn	Fritz Pfenninger
22	1964	Brussel	Fritz Pfenninger
23	1964	Zürich	Fritz Pfenninger
24	1965-1	Berlijn	Fritz Pfenninger
25	1965	Essen	Rik Van Steenbergen
26	1965	Antwerpen	Klaus Bugdahl en Jan Janssen
27	1965	Dortmund	Fritz Pfenninger
28	1965	Brussel	Tom Simpson
29	1965	Zürich	Fritz Pfenninger
30	1966	Essen	Fritz Pfenninger
31	1966	Milaan	Gianni Motta
32	1966	Antwerpen	Fritz Pfenninger en Jan Janssen
33	1966	Gent	Fritz Pfenninger
34	1966	Amsterdam	Fritz Pfenninger
35	1967	Bremen	Fritz Pfenninger
36	1967	Essen	Fritz Pfenninger
37	1967	Antwerpen	Fritz Pfenninger en Jan Janssen
38	1967	Milaan	Gianni Motta
39	1967-2	Berlijn	Klaus Bugdahl
40	1967	Frankfurt	Fritz Pfenninger
41	1968	Milaan	Gianni Motta
42	1968	Rotterdam	Patrick Sercu
43	1968	Londen	Patrick Sercu
44	1968-2	Berlijn	Wolfgang Schulze
45	1968	Gent	Leo Duyndam
46	1969	Bremen	Patrick Sercu
47	1969	Antwerpen	Patrick Sercu en Rik van Looy
48	1969	Rotterdam	Romain Deloof
49	1969	Londen	Patrick Sercu
50	1969	Dortmund	Patrick Sercu
51	1969	Frankfurt	Patrick Sercu
52	1969	Amsterdam	Romain Deloof
53	1970	Keulen	Patrick Sercu
54	1970	Bremen	Patrick Sercu
55	1970	Antwerpen	René Pijnen en Klaus Bugdahl
56	1970	Groningen	Jan Janssen
57	1970	Londen	Patrick Sercu
58	1970	Brussel	Jack Mourioux
59	1970	Zürich	Fritz Pfenninger en Erich Spahn
60	1971	Rotterdam	Patrick Sercu
61	1971-1	Grenoble	Alain Van Lancker
62	1971	Antwerpen	René Pijnen en Leo Duyndam
63	1971	Londen	Patrick Sercu
64	1971	Berlijn	Patrick Sercu
65	1971	Frankfurt	Patrick Sercu

Aantal	Samen met
19	Fritz Pfenninger
14	Patrick Sercu
10	Rik van Looy
4	Klaus Bugdahl, Jan Janssen
3	Gerrit Schulte, Gianni Motta
2	Romain Deloof, Leo Duyndam, René Pijnen
1	Harm Smits, Lucien Gillen, Johan Plantaz, Willy Vannitsen, Oskar Plattner, Ferdinando Terruzzi, Hans Junkermann, Noël Foré, Rik van Steenbergen, Tom Simpson, Wolfgang Schulze, Jack Mourioux, Erich Spahn, Alain Van Lancker

Aantal	Zesdaagse
11	Antwerpen
7	Berlijn
6	Brussel
4	Keulen, Londen, Gent, Milaan, Zürich
3	Bremen, Dortmund, Essen, Frankfurt, Rotterdam
2	Amsterdam
1	Chicago, Grenoble, Groningen, Münster

Resultaten in voornaamste wegwedstrijden

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1959 1962 1963 1964 1965 opgave   1966 1967 1968 1969

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl Parijs-Brussel WK op de weg Wereld­ranglijsten 1959 32e 1962 34e 59e 1963 18e 7e 3 3 19e 14e (SPP) 1964 36e 5e 12e 1  ↑ 3 31e 17e 7e (SPP) 1965 4e 1966 41e 30e 5e 61e 1967 70e 28e 2 11e 1968 11e 15e 24e 1969 46e 16e 25e

Links en bibliografie

Mediabestanden

Commons heeft media­bestanden in de categorie Peter Post (cyclist).

• (en) Profiel van Peter Post op ProCyclingStats
• Fred van Slogteren: Karaktermens Peter Post: een wielerleven, uitg. Arbeiderspers, 1998, ISBN 9789029537339.