Grand Prix-wegrace van Finland 1978

De Grand Prix-wegrace van Finland 1978 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1978. De races werden verreden op 30 juli 1978 op het stratencircuit Imatra (Zuid-Finland).

Grand Prix-wegrace van Finland 1978
Circuit Imatra
Officiële naam	Finnish GP
Land	Finland
Datum	30 juli 1978
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Johnny Cecotto
Snelste ronde	Johnny Cecotto
Eerste	Wil Hartog
Tweede	Takazumi Katayama
Derde	Johnny Cecotto
350 cc
Poleposition	Kork Ballington
Snelste ronde	Takazumi Katayama
Eerste	Kork Ballington
Tweede	Takazumi Katayama
Derde	Tom Herron
250 cc
Poleposition	Gregg Hansford
Snelste ronde	Kork Ballington
Eerste	Kork Ballington
Tweede	Gregg Hansford
Derde	Mario Lega
125 cc
Poleposition	Eugenio Lazzarini
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	Harald Bartol

500 cc

Ook in Finland had Wil Hartog kopstart vanaf de vijfde startpositie, en hoewel Kenny Roberts in de eerste ronde de leiding even wist over te nemen, werd hij al snel weer naar de tweede plaats verwezen. Van stalorders voor Hartog kwam het ditmaal niet, want Barry Sheene reed toen nog achter Takazumi Katayama en Virginio Ferrari. Die wist hij weliswaar te passeren, maar in de zesde ronde viel Sheene uit. Dat overkwam Roberts in de achtste ronde en toen Katayama en Cecotto wat dichter bij Wil Hartog kwamen gaf deze eenvoudig wat meer gas om opnieuw uit te lopen en de race te winnen. Katayama werd tweede, Cecotto derde. Michel Rougerie vernielde door een val de reserve-Suzuki van Barry Sheene.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Wil Hartog	Suzuki	45' 44" 1	15
2	Takazumi Katayama	Yamaha	+4" 8	12
3	Johnny Cecotto	Yamaha	+11" 4	10
4	Teuvo Länsivuori	Suzuki	+43" 7	8
5	Steve Parrish	Suzuki	+58" 4	6
6	Steve Baker	Suzuki	+1' 04" 7	5
7	Boet van Dulmen	Suzuki	+1' 11" 7	4
8	Jürgen Steiner	Suzuki	+1' 23" 3	3
9	Graziano Rossi	Suzuki	+2' 27" 1	2
10	Bruno Kneubühler	Suzuki	+1 ronde	1
11	Clive Padgett	Yamaha	+1 ronde
12	Max Wiener	Suzuki	+1 ronde
13	Dick Alblas	Suzuki	+1 ronde
14	Gerhard Vogt	Yamaha	+1 ronde
15	Børge Nielsen	Suzuki	+1 ronde
16	Ilkka Jaakkola	Yamaha	+2 ronden
DNF	Bo Granath	Suzuki
DNF	Dennis Ireland	Suzuki
DNF	Markku Matikainen	Suzuki
DNF	Franz Rau	Suzuki
DNF	Barry Sheene	Suzuki	motorstoring[1]
DNF	Alex George	Suzuki
DNF	Walter Hoffman	Suzuki
DNF	Marco Lucchinelli	Cagiva-Suzuki
DNF	Michel Rougerie	Suzuki	val
DNF	Lars Johansson	Yamaha
DNF	Pentti Lehtelä	Yamaha
DNF	Leslie van Breda	Suzuki
DNF	John Woodley	Suzuki
DNF	Timo Haarala	Suzuki
DNF	Kenny Roberts	Yamaha	ontsteking
DNF	Virginio Ferrari	Suzuki	versnellingsbak
DNS	Philippe Coulon	Yamaha	blessure[2]

350 cc

In de 350cc-race startte Kork Ballington als snelste, maar vervolgens liet hij Michel Rougerie elf ronden lang kopwerk doen. Toen nam Ballington de leiding over om als eerste naar de finish te rijden. Takazumi Katayama en Gregg Hansford waren slecht gestart maar intussen opgerukt naar posities achter Rougerie. Hansford viel echter in de zesde ronde uit, terwijl Rougerie uiteindelijk door een slecht lopende motor terugviel naar plaats zeven. Dat bracht Katayama op de tweede plaats aan de finish, terwijl Tom Herron derde werd.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	45' 33" 2	15
2	Takazumi Katayama	Yamaha	+3" 2	12
3	Tom Herron	Yamaha	+35" 8	10
4	Vic Soussan	Yamaha	+36" 9	8
5	Jon Ekerold	Yamaha	+44" 7	6
6	Guy Bertin	Yamaha	+49" 0	5
7	Michel Rougerie	Yamaha	+50" 7	4
8	Olivier Chevallier	Yamaha	+1' 10" 4	3
9	Paolo Pileri	Morbidelli	+1' 10" 8	2
10	Eero Hyvärinen	Yamaha	+1' 12" 2	1
11	Bruno Kneubühler	Yamaha	+1' 35" 8
12	Michel Frutschi	Yamaha	+1' 45" 8
13	Seppo Rossi	Yamaha	+2' 09" 8
14	Reino Eskelinen	Yamaha	+2' 22" 4
15	Leslie van Breda	Yamaha	+1 ronde
DNF	Gregg Hansford	Kawasaki
DNF	Marco Lucchinelli	Harley-Davidson
DNF	Toni Mang	Kawasaki
DNF	Patrick Fernandez	Yamaha
DNF	Patrick Pons	Yamaha
DNF	Mick Grant	Kawasaki
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	John Dodds	Yamaha
DNF	Maurizio Massimiani	Yamaha	motor
DNF	Alex George	Yamaha
DNF	Christian Sarron	Yamaha
DNF	Leif Gustafsson	Yamaha
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha	val
DNF	Kenny Blake	Yamaha
DNF	Roland Freymond	Yamaha
DNF	Seppo Ojala	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha	val
DNF	Bo Granath	Yamaha
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha
DNF	Børge Nielsen	Yamaha

250 cc

In de 250cc-klasse kwam regerend wereldkampioen Mario Lega voor het eerst in 1978 op het podium. Hij startte dan ook als snelste, met achter zich Kork Ballington. Paolo Pileri en Jon Ekerold (die nu was overgestapt op een Morbidelli) hadden juist een slechte start. Na een ronde nam Ballington de leiding over om vervolgens weg te lopen. In de vierde ronde kwam Hansford op de tweede plaats terecht en hij hield die plaats ook vast. Lega werd wel derde. Walter Villa reed ook voor het eerst op de 250cc-MBA, maar viel uit, net als Kenny Roberts.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	43' 56" 5	15
2	Gregg Hansford	Kawasaki	+29" 2	12
3	Mario Lega	Morbidelli	+33" 4	10
4	Toni Mang	Kawasaki	+42" 5	8
5	Paolo Pileri	Morbidelli	+51" 2	6
6	Jean-François Baldé	Kawasaki	+51" 5	5
7	Mick Grant	Kawasaki	+1' 03" 7	4
8	Tom Herron	Yamaha	+1' 04" 1	3
9	John Dodds	Yamaha	+1' 10" 3	2
10	Jon Ekerold	Morbidelli	+1' 30" 4	1
11	Olivier Chevallier	Yamaha	+1' 30" 7
12	Pentti Korhonen	Yamaha	+2' 31" 4
13	Leif Gustafsson	Yamaha	+3' 12" 2
14	Hervé Moineau	Yamaha	+1 ronde
15	Clive Padgett	Yamaha	+1 ronde
16	Roland Freymond	Yamaha	+1 ronde
17	Reino Eskelinen	Yamaha	+1 ronde
18	Sami Torvinen	Yamaha	+1 ronde
DNF	Kenny Roberts	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Maxton-Yamaha
DNF	Raymond Roche	Yamaha
DNF	Walter Villa	MBA
DNF	Seppo Ojala	Yamaha
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha
DNF	Patrick Fernandez	Yamaha
DNF	Timo Pohjola	Yamaha
DNF	Seppo Kokkonen	Yamaha
DNF	Eero Hyvärinen	Yamaha
DNF	Vic Soussan	Yamaha
DNF	Bernd Tüngethal	Yamaha
DNF	Richard Hubin	Yamaha
DNF	Martti Solja	Yamaha
DNF	Seppo Rossi	Yamaha
DNF	Jussi Hautaniemi	Kuma
DNF	Hans Müller	Yamaha
DNF	Harald Bartol	HBI

125 cc

De 125cc-race in Finland was ernorm spannend omdat de Minarelli's van Pier Paolo Bianchi en Ángel Nieto een betere acceleratie hadden, maar de MBA van Eugenio Lazzarini had een hogere topsnelheid. Daardoor bleven ze steeds vlak bij elkaar, waarbij Nieto waarschijnlijk de snelste was, maar hij moest Bianchi beschermen tegen de aanvallen van Lazzarini. Toen de laatste ronde begon was zijn plan gelukt: Bianchi reed voorop, daarachter Nieto en Lazzarini. Lazzarini wist de beide Minarelli's in een bocht te passeren. Bianchi waagde te veel door te proberen Lazzarini buitenom in te halen. Hij viel en brak een been. Lazzarini moest remmen waardoor Nieto won. Harald Bartol finishte als derde. De gecompliceerde, meervoudige beenbreuk van Bianchi beëindigde zijn seizoen en zijn kansen op de wereldtitel. Officieus was Lazzarini nu al wereldkampioen, er moest een wonder gebeuren als Bianchi zijn 31 punten achterstand nog wilde goedmaken.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Minarelli	43' 55" 6	15
2	Eugenio Lazzarini	MBA	+0" 9	12
3	Harald Bartol	Morbidelli	+56" 8	10
4	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli	+1' 14" 3	8
5	Stefan Dörflinger	Morbidelli	+1' 19" 0	6
6	Hans Müller	Morbidelli	+1' 22" 9	5
7	Thierry Espié	Motobécane	+1' 23" 1	4
8	Per-Edvard Carlsson	Morbidelli	+1' 23" 6	3
9	Walter Koschine	Bender	+1' 39" 3	2
10	Clive Horton	Morbidelli	+2' 01" 3	1
11	Patrick Plisson	Morbidelli	+2' 04" 5
12	Thierry Noblesse	Morbidelli	+2' 32" 3
13	Patrick Hérouard	Morbidelli	+3' 13" 1
14	François Granon	Morbidelli	+1 ronde
15	Karl Fuchs	Morbidelli	+1 ronde
16	Johnny Wickström	Morbidelli	+1 ronde
17	Roland Olsson	Morbidelli	+1 ronde
18	Juhani Valaskari	Yamaha	+3 ronden
DNF	Maurizio Massimiani	Morbidelli
DNF	Pier Paolo Bianchi	Minarelli	val
DNF	Benga Johansson	Morbidelli
DNF	Jan Ubels	Buton
DNF	August Auinger	Morbidelli
DNF	Enrico Cereda	Morbidelli
DNF	Matti Kinnunen	Morbidelli
DNF	Auno Hakala	Morbidelli
DNF	Juhani Lehtiranta	Morbidelli
DNF	Leif Krigh	Morbidelli
DNF	Bernd Schneider	Bender
DNF	Laurent Gomis	Morbidelli
DNF	Jan Bäckström	Maico
DNF	Bennie Wilbers	Morbidelli

Voetnoten

1. Aan het einde van het seizoen waren de verhoudingen binnen het Heron-Suzuki-team ten opzichte van Barry Sheene behoorlijk bekoeld; zijn monteurs weigerden in Finland zelfs een krukaslager te vervangen waardoor Sheene uitviel. De monteurs van Pat Hennen werkten daarentegen met veel plezier samen met Willy van Wanrooy, de monteur van Wil Hartog.
2. Philippe Coulon raakte bewusteloos bij een val tijdens de training en kwam pas in het ziekenhuis weer bij bewustzijn.