Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980 was de tiende en tevens laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1980. De Grand Prix werd verreden op 24 augustus 1980 op de Nordschleife van de Nürburgring nabij Nürburg. In deze Grand Prix werden de wereldtitels in de 50cc-klasse, de 350cc-klasse en de 500cc-klasse beslist. Het was de laatste keer dat op de Nordschleife een WK-Grand Prix werd gereden.

Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980
Nürburgring Nordschleife
Officiële naam	Grosser Preis von Deutschland 1980, Deutsche TT
Land	Duitsland
Datum	24 augustus 1980
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Randy Mamola
Snelste ronde	Marco Lucchinelli
Eerste	Marco Lucchinelli
Tweede	Graeme Crosby
Derde	Wil Hartog
350 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Jon Ekerold
Eerste	Jon Ekerold
Tweede	Toni Mang
Derde	Johnny Cecotto
250 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Kork Ballington
Eerste	Kork Ballington
Tweede	Jean-François Baldé
Derde	Toni Mang
125 cc
Poleposition	Guy Bertin
Snelste ronde	Guy Bertin
Eerste	Guy Bertin
Tweede	Ángel Nieto
Derde	Hans Müller
50 cc
Poleposition	Ricardo Tormo
Snelste ronde	Stefan Dörflinger
Eerste	Stefan Dörflinger
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	Hans-Jürgen Hummel
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Jock Taylor/ Benga Johansson
Tweede	Alain Michel/ Michael Burkhardt
Derde	Egbert Streuer/ Boy Brouwer

Algemeen

Vooral de coureurs in de 500cc-klasse hadden alles in het werk gesteld om de gang naar de Nordschleife te vermijden. Dit gehate, zeer lange circuit zou eigenlijk al in 1979 voor het laatst gebruikt zijn, en het was dan ook een grote teleurstelling dat het in 1980 weer op de kalender stond. In het begin van het seizoen had Kenny Roberts nog gezegd dat hij er beslist niet zou rijden en ook de Suzuki-coureurs Randy Mamola, Graziano Rossi en Marco Lucchinelli wilden er niet naartoe. Roberts had gehoopt dat zijn Yamaha sterk genoeg zou zijn om de titel nog voor de Duitse Grand Prix te beslissen, maar hij had het hele seizoen problemen met zijn achterschokdemper en kreeg grote tegenstand van Mamola. Daardoor was de wereldtitel nog niet beslist en de teams dwongen al deze coureurs toch naar Duitsland af te reizen. Vervolgens trainden Lucchinelli en Rossi zó langzaam, dat ze door teamchef Roberto Gallina op staande voet ontslagen werden. Gallina belde dit feit door naar Japan, maar kreeg opdracht ze onmiddellijk weer aan te nemen, want de constructeurstitel kon nog gewonnen worden.

Stand van zaken voor de races

Drie wereldtitels waren al voor aanvang van de Duitse Grand Prix beslist: Pier Paolo Bianchi was wereldkampioen 125 cc, Toni Mang was wereldkampioen 250 cc en Jock Taylor en Benga Johansson waren wereldkampioen in de zijspanklasse. Het spannendst was het in de 350cc-klasse, waarin Jon Ekerold en Toni Mang allebei 48 punten hadden. In de 500cc-klasse stond Kenny Roberts 13 punten voor op Randy Mamola en in de 50cc-klasse had Eugenio Lazzarini 5 punten voorsprong op Stefan Dörflinger. Dat bracht Ricardo Tormo in een vervelende situatie: Hij was door de Spaanse bond voor 60.000 gulden ingekocht in het Van Veen-team, maar was kansloos voor de titel. Daarom moest hij zeer tegen zijn zin steun verlenen aan Dörflinger.

500 cc

Randy Mamola had nog slechts een theoretische kans op de wereldtitel. Zelfs als hij won mocht Kenny Roberts niet bij de eerste negen finishen. Mamola trainde als snelste en zat bij de start in een kopgroep met Marco Lucchinelli, Graeme Crosby en Wil Hartog. Dat was koren op de molen van Suzuki, dat de constructeurstitel binnen wilde halen en dit waren allemaal Suzuki-rijders. Mamola en Lucchinelli maakten zich iets los van de groep, maar aan het einde van de tweede ronde begon de motor van Mamola te roken. Lucchinelli had het rijk alleen en won de race voor Crosby en Hartog. Roberts passeerde Mamola en was zeker van de wereldtitel, maar Suzuki wist inderdaad de constructeurstitel te grijpen.

Uitslag van 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Marco Lucchinelli	Suzuki	50'38"13	4	15
2	Graeme Crosby	Suzuki	50'58"04	7	12
3	Wil Hartog	Suzuki	51'02"00	3	10
4	Kenny Roberts	Yamaha	51'26"23	2	8
5	Randy Mamola	Suzuki	51'28"06	1	6
6	Johnny Cecotto	Yamaha	51'30"03	5	5
7	Franco Uncini	Suzuki	51'52"07	6	4
8	Jack Middelburg	Yamaha	52'13"94	9	3
9	Carlo Perugini	Suzuki	51'16"93	16	2
10	Gustav Reiner	Suzuki	52'18"69	8	1
11	Kork Ballington	Kawasaki	52'43"77	13
12	Takazumi Katayama	Honda	52'45"60	15
13	Maurizio Massimiani	Yamaha	53'37"76	20
14	Stuart Avant	Suzuki	53'38"05	27
15	Sadao Asami	Yamaha	53'52"98	19
16	Dale Singleton	Yamaha	53'55"38	25
17	Steve Parrish	Suzuki	54'00"42	26
18	Werner Nenning	Suzuki	54'14"15	21
19	Josef Hage	Suzuki	54'45"93	18
20	Peter Ammann	Suzuki	55'18"75	30
21	Giovanni Pelletier	Morbidelli		32
22	Wolfgang von Muralt	Yamaha		28
23	Graziano Rossi	Suzuki		23
24	Jürgen Steiner	Suzuki		43
25	Max Wiener	Suzuki		36
26	Michael Schmid	Suzuki		37
27	Alois Tost	Yamaha		38
28	Bruno Kölble	Yamaha		39
29	Rolf Schneider	Yamaha		40
DNF	Michel Frutschi	Yamaha		10
DNF	Gregg Hansford	Kawasaki		11
DNF	Boet van Dulmen	Yamaha		12
DNF	Philippe Coulon	Suzuki		14
DNF	Jeffrey Sayle	Yamaha		22
DNF	Willem Zoet	Suzuki		24
DNF	Klaus Klein	Suzuki		28
DNF	Sergio Pellandini	Suzuki		31
DNF	Elmar Renner	Suzuki		34
DNF	Virginio Ferrari	Bakker-Cagiva		35
DNF	Carlo Prati	Suzuki	Val	41
DNF	Franck Gross	Suzuki		43
DNF	Clemens Driesch	Suzuki		44
DNF	Fritz Reitmaier	Suzuki		45
DNQ	Günter Riehl	Yamato
DNQ	Timo Pohjola	Suzuki

Top 10 WK-eindstand na deze race

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Kenny Roberts (wereldkampioen)	Yamaha	87
2	Randy Mamola	Suzuki	72
3	Marco Lucchinelli	Suzuki	59
4	Franco Uncini	Suzuki	50
5	Graziano Rossi	Suzuki	38
6	Wil Hartog	Suzuki	31
7	Johnny Cecotto	Yamaha	31
8	Graeme Crosby	Suzuki	29
9	Jack Middelburg	Yamaha / Bakker-Yamaha	20
10	Takazumi Katayama	Suzuki / Honda	18

350 cc

Na de kwalificatietraining op de 22 km lange Nordschleife bleek Toni Mang 8 volle seconden sneller te zijn dan Jon Ekerold. Dat gaf Ekerold weinig hoop, want in Tsjecho-Slowakije (11 km) was het verschil slechts 0,01 seconde geweest. Beide coureurs moesten 1 punt meer scoren dan de ander om zich wereldkampioen te mogen noemen. Ekerold was als eerste weg, terwijl Mang al voor de eerste bocht negen plaatsen verloor. Na de eerste van zes ronden lag Ekerold nog steeds aan de leiding, gevolgd door Toni Mang. In de tweede ronde verbeterde Toni Mang het ronderecord met 10 seconden en hij kwam als eerste door, maar in de voorlaatste ronde reed Ekerold nog eens 4 seconden sneller. Zijn recordronde van 8'25"9 zou hem in de kwalificatie van de 500cc-klasse een tweede startplaats hebben opgeleverd. Mang had daar geen antwoord op. Bij de finish had hij 1,25 seconde achterstand en was de wereldtitel voor privérijder Jon Ekerold. Beide coureurs zouden met hun racetijd in de 500cc-klasse vierde en vijfde zijn geworden en Kenny Roberts op een achterstand van 11 seconden hebben gereden. 1½ minuut later werd de spannende strijd om de derde plaats beslist. Johnny Cecotto finishte vlak voor Jean-François Baldé.

Uitslag van 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jon Ekerold	Bimota-Yamaha	51'15"09	3	15
2	Toni Mang	Krauser-Kawasaki	+1"25	1	12
3	Johnny Cecotto	Bimota-Yamaha	+1'32"72	5	10
4	Jean-François Baldé	Kawasaki	+1'32"79	4	8
5	Gregg Hansford	Kawasaki	+1'33"38	2	6
6	Jacques Cornu	Yamaha	+1'54"04	6	5
7	Jeffrey Sayle	Yamaha	+1'55"01	16	4
8	Jean-Louis Tournadre	Bimota-Yamaha	+2'10"06	7	3
9	Graeme McGregor	Yamaha	+2'14"57	13	2
10	Keith Huewen	Yamaha	+2'24"97	11	1
11	Pekka Nurmi	Yamaha	+3'01"24	23
12	Roland Freymond	Bimota-Yamaha	+3'03"42	10
13	Alan North	Yamaha	+3'14"17	19
14	René Delaby	Yamaha	+3'14"47	25
15	Eero Hyvärinen	Yamaha	+3'36"53	27
16	Roland Kopf	Yamaha	+3'52"94	32
17	Gustav Reiner	Yamaha	+3'53"61	9
18	Alan Roethlisberger	Yamaha	+4'06"11	26
19	Chas Mortimer	Cotton	+4'27"18	21
20	Bruno Lüscher	Yamaha	+4'28"43	36
21	Edwin Weibel	Yamaha	+4'28"86	33
22	Werner Hilbk	Yamaha	+4'34"96	28
23	Carlo Perugini	RTM	+5'09"51	8
24	Norbert Peil	Yamaha	+5'39"33	39
25	Stuart Jones	Yamaha	+5'50"05	44
26	Reino Eskelinen	Yamaha	+5'50"32	31
27	Massimo Matteoni	Bimota-Yamaha	+7'15"82	?
DNF	Mladen Tomic	Yamaha		12
DNF	Siegfried Minich	Yamaha		14
DNF	Martin Wimmer	Yamaha		18
DNF	Jacques Bolle	Yamaha		20
DNF	Kenny Blake	Yamaha	Val	22
DNF	Yoshimasa Matsumoto	Yamaha	Val	24
DNF	Klaas Hernamdt	Yamaha	Val	29
DNF	Murray Sayle	Yamaha	Val	30
DNF	Johannes Klement	Yamaha		34
DNF	Michel Simeon	Yamaha		35
DNF	Walter Hoffmann	Yamaha		37
DNF	Lothar Spiegler	Yamaha		38
DNF	Carlos Lavado	Bimota-Yamaha		40
DNF	Hartmut Müller	Yamaha		41
DNF	Bodo Schmidt	Yamaha		42
DNF	Eric Saul	Bimota-Yamaha		43
DNF	Hartmut Tophelen	Yamaha		45
DNF	Franz Weidacher	Yamaha		46
DNS	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	Blessure

Top 10 WK-eindstand na deze race

Pos	Coureur	Motorfiets	Ptn
1	Jon Ekerold (wereldkampioen)	Bimota-Yamaha	63
2	Toni Mang	Krauser-Kawasaki	60
3	Jean-François Baldé	Kawasaki	38
4	Johnny Cecotto	Bimota-Yamaha	37
5	Jeffrey Sayle	Yamaha	25
6	Eric Saul	Bimota-Yamaha	24
7	Jacques Cornu	Yamaha	21
8	Massimo Matteoni	Bimota-Yamaha	19
9	Walter Villa	Adriatica-Yamaha	16
10	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	12

250 cc

Toni Mang had weliswaar de snelste trainingstijd op de Nordschleife gezet (1,5 seconde sneller dan Kork Ballington), maar had geen enkele behoefte om zich overmatig in te spannen in de 250cc-race. Die titel had hij immers al op zak en de belangrijke 350cc-race moest nog gereden worden. Het werd even spannend toen de machines van Egid Schwemmer en Tony Rogers elkaar bij de start raakten. Schwemmer's Yamaha kwam tegen de vangrail tot stistand en vloog in brand. De vlammen en de rook trokken naar de hoofdtribune, waardoor er enige paniek ontstond. Ballington vertrok als snelste, maar werd halverwege de eerste ronde toch gepasseerd door Mang. Op dat moment was een zestal rijders al gestopt omdat ze de baan te glad vonden^[1]. Mang liet zich echter gemakkelijk weer inhalen, ook door Jean-François Baldé. Hij reed op volle regenbanden en daar was de baan niet nat genoeg voor, maar hij was ook erg voorzichtig met het oog op de komende 350cc-race. Baldé werd tweede, maar wist Ballington tot op 0,3 seconde te naderen.

Uitslag van 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	47'59"63	2	15
2	Jean-François Baldé	Kawasaki	47'59"95	3	12
3	Toni Mang	Krauser-Kawasaki	48'52"96	1	10
4	Graeme McGregor	Yamaha	49'04"22	25	8
5	Jacques Cornu	Yamaha	49'05"00	9	6
6	Didier de Radiguès	Yamaha	49'05"49	16	5
7	Herbert Hauf	Yamaha	49'13"48	14	4
8	Roland Freymond	Ad Maiora	49'13"85	28	3
9	Martin Wimmer	Yamaha	49'28"62	24	2
10	Mladen Tomic	Yamaha	49'28"92	21	1
11	Loris Reggiani	Yamaha	50'20"84	22
12	Hans Müller	Yamaha	50'25"73	11
13	Chas Mortimer	Yamaha	50'40"04	46
14	Peter Looijesteijn	Yamaha	50'42"96	13
15	Karl-Thomas Grässel	Yamaha	50'43"56	23
16	Klaas Hernamdt	Yamaha	50'44"21	33
17	Stefan Janssen	Yamaha	50'58"38	47
18	Olivier Liegeois	Yamaha	51'03"16	6
19	Jean-Jacques Peyre	Yamaha	52'13"02	36
20	René Delaby	Yamaha	52'13"29	27
21	Hans Naef	Yamaha	+1 ronde	32
DNF	Jean-Marc Toffolo	Armstrong		4
DNF	Guy Bertin	MBA		5
DNF	Reinhold Roth	Yamaha	Val	8
DNF	Roland Kopf	Yamaha		12
DNF	Jacques Bolle	Cotton-Rotax		15
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha		17
DNF	Alan North	Yamaha		18
DNF	Siegfried Minich	Yamaha		20
DNF	Manfred Herweh	Yamaha		26
DNF	Eric Saul	Yamaha		29
DNF	Bruno Lüscher	Yamaha		30
DNF	Murray Sayle	Yamaha		34
DNF	Frank Steinhausen	Yamaha		35
DNF	Siegfried Zacharias	Yamaha		39
DNF	Clive Horton	Cotton-Rotax		40
DNF	Egid Schwemmer	Yamaha	Val	41
DNF	Edwin Weibel	Yamaha		42
DNF	Massimo Matteoni	Yamaha		43
DNF	Carlos Lavado	Yamaha		44
DNF	Tony Rogers	Yamaha	Val	45

Top 10 WK-eindstand na deze race

Pos	Coureur	Motorfiets	Ptn
1	Toni Mang (wereldkampioen)	Krauser-Kawasaki	128
2	Kork Ballington	Kawasaki	87
3	Jean-François Baldé	Kawasaki	59
4	Thierry Espié	Bimota-Yamaha	53
5	Roland Freymond	Ad Maiora	46
6	Carlos Lavado	Yamaha	29
7	Giampaolo Marchetti	Yamaha	28
9	Jacques Cornu	Yamaha	26
8	Eric Saul	Yamaha	24
10	Graeme McGregor	Yamaha	18

125 cc

De wereldtitel in de 125cc-klasse was al in het bezit van Pier Paolo Bianchi (MBA), maar Minarelli kon de constructeurstitel nog winnen als er een Minarelli vóór een MBA over de finish kwam. Daarom kreeg Maurizio Massimiani opnieuw een 125cc-Minarelli ter beschikking. Trainingssnelste Guy Bertin nam meteen de leiding. Ángel Nieto probeerde hem te volgen, maar moest al snel terrein prijsgeven. Zo resulteerde het laatste optreden van Bertin met zijn Motobécane in een overwinning. Hans Müller werd derde. Door de tweede plaats van Nieto ging de constructeurstitel naar Minarelli.

Uitslag van 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Guy Bertin	Motobécane	37'41"94	1	15
2	Ángel Nieto	Minarelli	37'55"08	18	12
3	Hans Müller	MBA	38'01"77	15	10
4	Maurizio Massimiani	Minarelli	38'14"85	?	8
5	Gert Bender	Bender	38'26"85	2	6
6	Bruno Kneubühler	MBA	38'32"18	14	5
7	Pier Paolo Bianchi	MBA	38'34"67	4	4
8	Henk van Kessel	Condor	38'46"88	5	3
9	Stefan Janssen	Morbidelli	38'47"18	9	2
10	Peter Looijesteijn	MBA	39'02"32	7	1
11	Iván Palazzese	MBA	39'03"10	17
12	Walter Koschine	MBA	39'07"99	23
13	Rolf Blatter	MBA	39'08"30	13
14	Gerhard Waibel	MBA	39'08"70	3
15	August Auinger	MBA	39'08"98	12
16	Jean-Claude Selini	MBA	39'09"47	10
17	Michel Galbit	MBA	39'14"30	20
18	Stefan Dörflinger	Morbidelli	39'32"26	25
19	Johnny Wickström	Morbidelli	39'55"68	21
20	Anton Straver	MBA	40'01"53	27
21	Werner Steege	MBA	40'49"45	43
22	Harald Wiedemann	Morbidelli	40'51"52	28
23	Christoph Strehle	Bender		31
24	Bennie Wilbers	MBA		36
25	Patrick Hérouard	MBA		16
26	Norbert Peschke	MBA		34
27	Martin van Soest	MBA		35
28	Harald Bartol	MBA		19
29	Rolf Brändle	MBA		42
30	Chris Baert	MBA		37
31	Walter Kaletsch	MBA		40
DNF	Loris Reggiani	Minarelli		6
DNF	Eugenio Lazzarini	Iprem		8
DNF	Yves Dupont	MBA		11
DNF	Ricardo Tormo	MBA		22
DNF	Hagen Klein	Hess		24
DNF	Willy Pérez	MBA		26
DNF	Hugo Vignetti	MBA		29
DNF	Robert Bauer	MBA		30
DNF	Per-Edvard Carlsson	MBA		32
DNF	Hans-Peter Herr	Morbidelli		38
DNF	Ernst Fagerer	MBA		39
DNF	Alfred Waibel	MBA		44

Top 10 WK-eindstand na deze race

Pos	Coureur	Motorfiets	Ptn
1	Pier Paolo Bianchi (wereldkampioen)	MBA	90
2	Guy Bertin	Motobécane	81
3	Ángel Nieto	Minarelli	78
4	Bruno Kneubühler	MBA	68
5	Loris Reggiani	Minarelli	65
6	Hans Müller	MBA	64
7	Iván Palazzese	MBA	28
8	Maurizio Massimiani	Minarelli	20
9	Peter Looijesteijn	MBA	18
10	Barry Smith	MBA	17

50 cc

Als privérijder had Eugenio Lazzarini niet veel kans om de Van Veen-Kreidlers van Ricardo Tormo en Stefan Dörflinger te verslaan, maar hij had in het wereldkampioenschap 5 punten voorsprong op Dörflinger. Bij een overwinning van Dörflinger moest hij tweede worden. Andersom was het ook voor Tormo zaak tweede te worden achter Dörflinger, maar Tormo had veruit de snelste trainingstijd gereden en startte ook als snelste. In de eerste ronde viel hij echter al. Hij verklaarde na de race dat hij zich te veel had geconcentreerd op de achter hem rijdende Dörflinger, die hij voorbij moest laten. Na de eerste ronde lag Hans-Jürgen Hummel aan de leiding, met Lazzarini op de tweede plaats, terwijl Dörflinger vlak voor Hans Spaan en Ingo Emmerich lag. Van Spaan had hij niets te vrezen, want ook hij reed voor het team van Van Veen. In de laatste ronde reed Hummel nog steeds voorop, maar hij zat te rekenen op zijn motor. Als hij alleen zou blijven zouden zowel Dörflinger als Lazzarini hem inhalen. Daarom probeerde hij Dörflinger voorbij te wenken, met het idee gebruik te maken van diens slipstream. Daardoor zou hij in elk geval tweede kunnen worden. Dörflinger begreep de hint niet en bleef Hummel volgen. Hummel keek nog een keer om en kwam daardoor ten val. Hij kon meteen weer op zijn machine klimmen, maar werd derde. Lazzarini werd tweede en daardoor wereldkampioen.

Uitslag van 50 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	35'19"05	2	15
2	Eugenio Lazzarini	Iprem-Kreidler	35'33"28	4	12
3	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler	35'52"70	5	10
4	Hans Spaan	Van Veen-Kreidler	35'55"09	10	8
5	Ingo Emmerich	Kreidler	35'58"36	11	6
6	Wolfgang Müller	Kreidler	37'27"67	36	5
7	Günter Schirnhofer	Kreidler	37'37"05	12	4
8	Henk van Kessel	Pentax-X-16	37'50"24	6	3
9	Theo Timmer	Bultaco	38'55"70	18	2
10	Gerhard Böhl	Kreidler	39'09"68	35	1
11	Gerhard Waibel	Kreidler	39'12"61	30
12	Reiner Scheidhauer	Kreidler	39'33"12	16
13	Manfred Kelter	Kreidler	39'46"89	21
14	Bruno di Carlo	Kreidler	39'52"09	25
15	Henrique Sande	Kreidler	40'12"88	26
16	Klaus Kull	Kreidler	40'32"06	34
17	Ove Skifjeld	Kreidler	40'38"28	32
18	Otto Machinek	Kreidler	41'07"04	28
19	Chris Baert	Kreidler	44'32"92	24
DNF	Ricardo Tormo	Van Veen-Kreidler	Val	1
DNF	Yves Dupont	ABF		3
DNF	Hagen Klein	Horex		7
DNF	Thomas Engl	PCR		8
DNF	Uli Merz	Schuster		9
DNF	Bruno Kneubühler	Kreidler		14
DNF	Enrico Cereda	DRS		15
DNF	Gerhard Bauer	Heuser		17
DNF	Rudolf Kunz	Kreidler		19
DNF	Reiner Koster	Malanca		20
DNF	Joaquin Gali	Bultaco		22
DNF	Zbynek Havdra	Kreidler		27
DNF	Aldo Pero	Kreidler		29
DNF	Gerhard Singer	Kreidler		31
DNF	Wolfgang Golembeck	Kreidler		33
DNF	Rolf Blatter	Kreidler	Val	37
DNF	Jacky Hutteau	ABF		38
DNF	Lothar Vogel	Kreidler		39
DNF	Ramon Gali	Bultaco		40

Top 10 WK-eindstand na deze race

Pos	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Eugenio Lazzarini (wereldkampioen)	Iprem-Kreidler	74
2	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	72
3	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler	37
4	Ricardo Tormo	Van Veen-Kreidler	36
5	Henk van Kessel	Pentax-X-16	31
6	Hans Spaan	Van Veen-Kreidler	24
7	Theo Timmer	Bultaco	19
8	Yves Dupont	ABF	18
9	Jacky Hutteau	ABF	18
10	Wolfgang Müller	Kreidler	15

Zijspannen

Na een meningsverschil met een keuringsofficial kwam Derek "Crazy Horse" Jones niet aan de start, en zijn bakkenist Brian Ayres nam plaats in het zijspan van Trevor Ireson. Ook de zijspanrijders hadden moeite met de gladheid van de baan, zeker omdat het op een deel van het circuit motregende. Jock Taylor/Benga Johansson reden van start tot finish aan de leiding, Rolf Biland ging de pit in om zijn slicks te vervangen, maar ontdekte daar dat er geen regenbanden beschikbaar waren. Hij probeerde het op intermediates, maar gaf al snel op. Alain Michel werd tweede en Egbert Streuer haalde met de derde plaats zijn eerste podium.

Uitslag van zijspannen

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Jock Taylor	Benga Johansson	Windle-Yamaha	45'45"14	15
2	Alain Michel	Michael Burkhardt	Seymaz-Yamaha		12
3	Egbert Streuer	Boy Brouwer[2]	LCR-Yamaha		10
4	Trevor Ireson	Brian Ayres	Ireson-Yamaha		8
5	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha		6
6	George O'Dell	Kenneth Williams	Yamaha		5
7	Peter Campbell	Richard Goodwin	Yamaha		4
8	Jesco Höckert	Thomas Riedel	Busch-Yamaha		3
9	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha		2
10	Walter Ohrmann	Erich Schmitz	Yamaha		1
DNF	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	Banden

Top 10 WK-eindstand na deze race

Pos	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn.
1	Jock Taylor	Benga Johansson	Windle-Yamaha	94
2	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	63
3	Alain Michel	Paul Gérard en Michael Burkhardt	Seymaz-Fath / Seymaz-Yamaha	63
4	Egbert Streuer	Johan van der Kaap en Boy Brouwer	LCR-Yamaha	52
5	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Yamaha	48
6	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha	37
7	Derek Jones	Brian Ayres	Ireson-Yamaha	35
8	George O'Dell	Kenneth Williams	Yamaha	21
9	Michel Vanneste	Serge Vanneste	Busch-Suzuki	16
10	Trevor Ireson	Clive Pollington en Brian Ayres	Ireson-Yamaha	15

Trivia

Honda NR 500

Honda bleef maar experimenteren met de Honda NR 500 viertakt. Op de Nürburgring trainde Takazumi Katayama met een cassetterecorder op de tank. Daarmee werden de toerentallen en de stand van het gashendel geregistreerd, zodat men in de fabriek een "rondje Nürburgring" kon nabootsen. Daarmee hoopte men te ontdekken waarom de motor steeds stukging. Het blok van Katayama was echter het enige (van de drie) dat heel bleef.

Keuring

Derek Jones kreeg bij de technische keuring te horen dat zijn zijspanrem (waar hij al het hele seizoen mee reed) niet reglementair was aangesloten. Jones en bakkenist Brian Ayres werkten de hele nacht om het in orde te maken. Zaterdagmorgen vroegen ze de keuringsofficial, die veertig meter verderop zat, om even te kijken voordat de stroomlijnkuip gemonteerd was. De man zat echter met zijn hond te spelen en weigerde te komen. Daarop monteerde Jones zijn stroomlijn en bood de combinatie opnieuw ter keuring aan. Nu moest hij zijn stroomlijn weer verwijderen omdat de remleiding anders niet te zien was. Dat ging Jones te ver en in een heftige discussie bracht hij de Hitlergroet. Uiteindelijk mocht Jones wel starten, als hij eerst zijn excuses aan de official aanbood. Dat weigerde hij. Bakkenist Ayres reed de race wel, als passagier van Trevor Ireson. Zijn vaste bijrijder Clive Pollington had een aanval van nierstenen gehad.

Bronnen

• Motor Magazine
• Moto 73
• https://web.archive.org/web/20150725165536/http://www.jumpingjack.nl/GP-races_1980_heden.htm

Voetnoten

1. Het circuit werd vaak voor autoraces gebruikt. Door het rubber op de baan werd deze al bij de minste motregen spiegelglad.
2. Boy Brouwer was aanvankelijk de bakkenist van Cees Smit, maar had zijn carrière in juni beëindigd. Nu ondersteunde hij Egbert Streuer, wiens vaste passagier Johan van der Kaap een gebroken sleutelbeen had.

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980	FIM wereldkampioenschap wegrace 32e seizoen (1980)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Argentinië 1981
Vorige race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1979	Grand Prix-wegrace van Duitsland	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1980–1989)

1989:	JAP · AUS · VST · SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1988:	JAP · VST · SPA · POR · NAT · DUI · OOS · NED · BEL · JOE · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1987:	JAP · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · FRA · GBR · ZWE · TSL · SMR · POR · BRA · ARG
1986:	SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR · BAD
1985:	ZAF · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR
1984:	ZAF · NAT · SPA · OOS · DUI · FRA · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1983:	ZAF · FRA · NAT · DUI · SPA · OOS · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1982:	ARG · OOS · FRA · SPA · NAT · NED · BEL · JOE · GBR · ZWE · FIN · TSL · SMR · DUI
1981:	ARG · OOS · DUI · NAT · FRA · SPA · JOE · NED · BEL · SMR · GBR · FIN · ZWE · TSL
1980:	NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · FIN · GBR · TSL · DUI

Grand Prix-wegrace van Duitsland

1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024 · 2025