Futbol Club Barcelona, magħruf ukoll bħala sempliċement Barcelona u xi drabi Barça, huwa klabb tal-futbol professjonali Spanjol, ibbażat ġewwa l-belt ta' Barċellona, fi Spanja. Huma jilgħabu fl-ogħla diviżjoni Spanjola, La Liga, u flimkien ma' Athletic Bilbao u r-rivali Real Madrid huma l-uniċi li qatt ma ġew irregalati
| Isem sħiħ | Futbol Club Barcelona | |||
|---|---|---|---|---|
| Ismijiet oħra |
Barça Blaugrana Culers Azulgrana Catalans Duma Katalonii Barcelona Orgull de Catalunya Barcelonistes Blaugranes | |||
| Fundazzjoni | 30UTCt | |||
| Grawnd |
Lluís Companys Olympic Stadium (en)  | |||
| President |
Joan Laporta (en) Josep Maria Bartomeu (en) Sandro Rosell (en) Joan Laporta (en) Enric Reyna (en) Joan Gaspart (en) Josep Lluís Núñez (en) Raimon Carrasco (en) Agustí Montal Costa (en) Narcís de Carreras (en) Enric Llaudet (en) Francesc Miró-Sans (en) Enric Martí Carreto (en) Agustí Montal Galobart (en) Josep Vendrell (en) Josep Antoni de Albert i Muntadas (en) Enrique Piñeyro Queralt (en) Josep Vidal-Ribas Güell (en) Joan Soler i Julià (en) Francesc Xavier Casals i Vidal (en) Josep Sunyol (en) Esteve Sala (en) Joan Coma (en) Antoni Oliver i Gras (en) Gaspar Rosés (en) Tomàs Rosés (en) Arcadi Balaguer (en) Hans Max Gamper-Haessig (en) Enric Cardona (en) Gaspar Rosés (en) Ricard Graells (en) Rafael Llopart i Vidaud (en) Joaquim Peris de Vargas (en) Àlvar Presta i Torns (en) Francesc de Moxó i de Sentmenat (en) Otto Gmeling (en) Vicenç Reig i Viñals (en) Juli Marial (en) Josep Soler (en) Arthur Witty (en) Paul Haas (en) Bartomeu Terradas (en) Walter Wild (en) Enrique Piñeyro Queralt (en) Gaspar Rosés (en) Hans Max Gamper-Haessig (en) Hans Max Gamper-Haessig (en) Hans Max Gamper-Haessig (en) Hans Max Gamper-Haessig (en) | |||
| Kowċ | Hansi Flick | |||
| Kampjonat | LaLiga | |||
| ||||
| Sit uffiċjali | ||||
Mill-fondazzjoni tal-klabb fis-sena 1899 minn grupp ta' plejers Żvizzeri u Brittaniċi mmexxija minn Joan Gamper, il-klabb sar simbolu tal-kultura Katalana, għalhekk il-motto huwa "Més que un club" (Aktar minn klabb). L-innu uffiċjali ta' Barcelona huwa "Cant del Barça" miktub minn Jaume Picas u Josep Maria Espinàs.[1] Huwa hu t-tieni l-aktar klabb sinjur fid-dinja tal-futbol f'termini ta' dħul, b'fatturat annwali ta' €398 miljun. Il-klabb għandu rivalità twila u qalila ma' Real Madrid; il-logħbiet bejn iż-żewġ timijiet huma magħrufin bħala "El Clásico".
Bħalissa huma ċ-ċampjins attwali tal-Copa del Rey u għandhom 21 titlu tal-La Liga, 26 tal-Copa del Rey, 10 tal-Supercopa de España, 3 Copa Eva Duarte[lower-alpha 1] u żewġ trofej tal-Copa de la Liga, kif ukoll bħala d-detentur tar-rekord għall-aħħar 4 kompetizzjonijiet. Fit-titli internazzjonali uffiċjali Barcelona rebħu 4 titli tal-UEFA Champions League, rekord ta' 4 titli tat-Tazza tat-Tazez Ewropej, 4 titli tal-UEFA Super Cup, u 3 titli tal-Inter-Cities Fairs Cup[lower-alpha 2] u rekord ta' 2 trofej tal-FIFA Club World Cup.[3]
Barcelona huwa l-uniku klabb Ewropew li lagħab futbol kontinentali kull staġun mill-1955, u wieħed mit-tliet klabbs li qatt ma ġew relegati minn La Liga, ma Athletic Bilbao u Real Madrid. Fl-2009, Barcelona sar l-ewwel klabb Spanjol li rebaħ it-Tripletta li tikkonsisti La Liga, Copa del Rey, u Champions League. Dik l-istess sena, sar ukoll l-ewwel klabb tal-futbol li rebaħ sitt kompetizzjonijiet minn sitta f'sena waħda, u b'hekk ikkompletew it-tripletta dobbja li tinkludi s-Super Cup Spanjola, UEFA Super Cup u l-FIFA Club World Cup.[4]
Twelid ta' FC Barcelona (1899–1922)
Fit-22 ta' Ottubru 1899, Hans Kamper poġġa reklam fil-Los Deportes li ddikjara x-xewqa tiegħu li joħloq klabb tal-futbol; risposta pożittiva rriżultat laqgħa fil-Gimnasio Solé fid-29 ta' Novembru. Ħdax-il plejer attendew—Walter Wild (l-ewwel direttur tal-klabb), Lluís d'Ossó, Bartomeu Terradas, Otto Kunzle, Otto Maier, Enric Ducal, Pere Cabot, Carles Pujol, Josep Llobet, John Parsons, u William Parsons—u Foot-Ball Club Barcelona kien twieled.
FC Barcelona kellhom bidu b'suċċess fit-tazzi reġjonali u nazzjonali, li kkompetu fil-Campionat de Catalunya u Copa del Rey. Fl-1902, il-klabb rebaħ l-ewwel trofew , il-Copa Macaya, u pparteċipaw fl-ewwel Copa del Rey, iżda tilfu 1–2 kontra Bizcaya fil-finali.[5] Kamper issa magħruf bħala Joan Gamper sar president tal-klabb fl-1908, kien ħoloq il-klabb f'diffikultà finanzjarja wara li ma rebħux il-kompetizzjoni Catalunya de Campionat fl-1905. Il-President tal-klabb kellu ħames okkażjonijiet separati bejn 1908 u 1925, huwa qatta 25 sena b'kollox fit-tmexxija. Waħda mill-kisbiet prinċipali tiegħu kien żgurat li l-Barça akkwista stadju tiegħu stess u b'hekk ġġenera d-dħul stabbli.[6]
Fl-14 ta' Marzu 1909, it-tim mar fil-Camp de la Indústria, stadju akbar b'kapaċità ta' 8,000 spettatur bilqiegħda. Mill-1910 sal-1914, Barcelona ħadu sehem fit-Tazza Pirenej, li kienet tikkonsisti mill-aqwa timijiet ta' Languedoc, Midi, Aquitaine (nofsinhar ta' Franza), il-Pajjiż Baski, u Katalonja. F'dak iż-żmien kienet ikkunsidrata l-ifjen kompetizzjoni miftuħa għall-parteċipazzjoni.[7][8] Matul l-istess perjodu, il-klabb bidel lingwa uffiċjali tiegħu minn Kastiljan għall-Katalana u gradwalment evolvew simbolu importanti tal-identità Katalana.Għal ħafna partitarji, li tappoġġja l-klabb għandha inqas x'taqsam mal-logħba nnifisha u aktar ma 'li tkun parti mill-identità kollettiva tal-klabb.[9]
Gamper nieda l-kampanja biex jirrekluta aktar membri tal-klabb, u mill 1922 l-klabb kellu aktar minn 20,000 membri u kien kapaċi li jiffinanzjaw l-istadju l-ġdid. Il-klabb mexa għall-Les Corts, inawgurat fl-istess sena. Les Corts kellu kapaċità inizjali ta' 22,000,li aktar tard ġie estiż għall-60,000.[10] Jack Greenwell ġie reklutat bħala l-ewwel kowċ full-time, u l-fortuni tal-klabb beda jtejjeb fuq il-qasam. Matul l-era ta' Gamper, FC Barcelona rebħu ħdax-il Campionat de Catalunya, sitta Copas del Rey, u erba' Tazzi Pirenej.
Gwerra Rivera, Repubblika u Ċivili (1923–1957)
.jpg)
Fil 14 ta' Ġunju, 1925, il-folla fil-grawnd kantaw l-Innu Nazzjonali Spanjol u mbagħad taw diversi minuti biex Alla Salva r-Re fi protesta spontanja kontra dittatura ta' Miguel Primo de Rivera. Il-grawnd kien magħluq għal sitt xhur bħala tpattija, u Gamper kien sfurzat li jċedi l-Presidenza tal-klabb.[11] Dan ikkoinċida mat-transizzjoni tal-klabb biex jiprofessjona; fl-1926 id-diretturi tal-Barċellona iddikjaraw pubblikament lil Barcelona bħala professjonali għall-ewwel darba.[12] Il-klabb rebaħ it-Tazza Spanjola fl-1928 u ġiet iċċelebrata bil-poeżija titolata "Oda a Platko", miktuba minn membru tal-Ġenerazzjoni ta' 27, poeta Rafael Alberti, li kienet ispira mill-"prestazzjoni straordinarja" mill-kustodju tal-Barcelona.[13] Fit-30 Lulju 1930, Gamper ikkommetta suwiċidju wara perjodu ta' dipressjoni miġjuba minn problemi personali u finanzjarji.
Għalkemm dawn komplew ikollhom plejers tal-pożizzjoni ta' Josep Escolà, il-klabb daħal f'perjodu ta' tnaqqis li fih kien hemm kunflitt politiku fl-isport fis-soċjetà.[14] Għalkemm it-tim rebaħ il-Campionat de Catalunya fl-1930, 1931, 1932, 1934, 1936, u 1938, suċċess fuq livell nazzjonali (bl-eċċezzjoni tal-kwistjon tat-titlu fl-1937) evitawhom. Xahar wara il-Gwerra Ċivili Spanjola bdiet fl-1936, diversi plejers ta' Barcelona u Athletic Bilbao kienu elenkati fil-gradi ta' dawk li ġġieldu kontra r-rewwixta militari.[15] Fis-6 ta' Awwissu, Josep Sunyol, il-president tal-klabb u rappreżentant tal-parti pro-indipendenza politika, nqatel minn suldati Falanġisti viċin Guadarrama.[16] Il-martirju mlaqqam barcelonisme, il-qtil kien mument tiddefinixxi fl-istorja ta' FC Barcelona.[17] Fis-Sajf tal-1937, l-iskwadra marret fuq mawra fil-Messiku u l-Istati Uniti, fejn kienet irċieviet l-ambaxxatur tat-Tieni Repubblika Spanjola. Din il-mawra assigurat lil-klabb finanzjarjament, iżda wkoll wassal nofs it-tim li jfittxu ażil fil-Messiku u Franza. Fis-16 ta' Marzu 1938, Barċellona kienet waqgħat taħt bumbardament mill-ajru, li rriżulta 3,000 imwiet; waħda mill-bombi laqtghet xi bini tal-uffiċċji tal-klabb.[18] Katalonja kienet ġiet okkupata ftit xhur wara. Bħala simbolu ta' Katalaniżmu 'indixxiplinat', il-klabb, naqsu għal 3486 membri biss, iffaċċjaw numru ta' restrizzjonijiet.[19] Wara l-Gwerra Ċivili, il-bandiera Katalana ġiet pprojbita u l-klabbs tal-futbol kienu projbiti milli jużaw ismijiet mhumiex Spanjoli. Dawn il-miżuri sfurza l-klabb li jbidel ismu għall-Club de Fútbol Barcelona u neħħew il-bandiera Katalana mill-arma tal-klabb.
Fl-1943, il-Barcelona ffaċċjaw ir-rivali Real Madrid fis-semi-finali tal-Copa del Generalísimo. L-ewwel logħba tagħhom fl-Les Corts kienet mirbuħa minn Barcelona 3–0. Qabel it-tieni leg, il-plejers tal-Barcelona kellhom żjara fil-kamra ta' tibdil minn direttur tas-sigurtà ta' Franco. Huwa "fakkarhom" li kienu se jilagħbu biss minħabba l-"ġenerożità tas-sistema". Real Madrid iddominaw il-logħba, billi rebħu 11–1.[20] Minkejja s-sitwazzjoni diffiċli tal-politika, CF Barcelona gawdiet suċċess konsiderevoli matul il-1940ijiet u 1950ijiet. Fl-1945, ma Josep Samitier bħala kowċis u plejers bħal César, Ramallets, u Velasco, huma rebħu La Liga għall-ewwel darba mill-1929. Huma żiedu dan it-total fl-1948 u għal darb'oħra fl-1949. Huma wkoll rebħu l-ewwel Copa Latina f'dik is-sena. F'Ġunju tal-1950, Barcelona ffirmaw lil Ladislao Kubala, li kien sar figura influwenti fil-klabb.
Fix-xita tal-Ħadd fl-1951, il-folla ħalliet l-istadju Les Corts wara rebħa ta' 2-1 kontra Santander bil-mixi, irrifjutaw li jaqbdu xi trammijiet sorprendenti minħabba l-awtoritajiet ta' Francoist. Tramm ta' strajk kien qed isir f'Barċellona, li rċevew appoġġ tal-partitarji blaugrana. Avvenimenti li għamel il-klabb jirrappreżentaw ħafna iktar minn sempliċiment Katalonja; ħafna progressivi Spanjoli raw il-klabb bħala difensur tad-drittijiet u l-libertajiet.[21][22]
Il-kowċis Ferdinand Daučík u László Kubala waslu lit-tim għal ħames trofej differenti inklużi La Liga, il-Copa del Generalísimo (issa Copa del Rey), il-Copa Latina, Copa Eva Duarte, u l-Copa Martini Rossi fl-1952. Fl-1953, il-klabb rebaħ il-La Liga u l-Copa del Generalísimo għal darb'oħra.
Club de Fútbol Barcelona (1957–1978)
_Sp,_Bestanddeelnr_912-4395.jpg)
Ma Helenio Herrera bħala kowċ, iż-żagħżugħ Luis Suárez, il-Plejer Ewropew tas-Sena fl-1960, u tnejn influwenti Ungeriżi rakkomandati minn Kubala, Sándor Kocsis u Zoltán Czibor, it-tim rebaħ id-dobbja nazzjonali fl-1959 li kienu La Liga u Inter-Cities Fairs Cup dobbja fl-1960. Fl-1961 huma saru l-ewwel klabb li għelbu lil-Real Madrid fil-kompetizzjoni tat-Tazza Ewropea, imma tilfu 3–2 kontra Benfica fil-finali.[23][24][25]
Fis-1960ijiet kien inqas suċċessiv il-klabb, Real Madrid immonopolizzaw il-La Liga. Il-bini ta' Camp Nou, tlesta 1957, fisser li klabb kellu ftit flus biex jonfoq għall-plejers ġodda. Fuq nota pożittiva, l-għaxar snin raw il-ħolqien ta' Josep Maria Fusté u Carles Rexach, u l-klabb rebaħ il-Copa del Generalísimo fl-1963 u il-Fairs Cup fl-1966. Barça rrestawraw xi kburija preċedenti tagħhom billi rebħu lil-Real Madrid 1–0 fl-1968 fil-finali tal-Copa del Generalísimo ġewwa Bernabéu, quddiem Franco, mal-eks pilota repubblikan, Salvador Artigas bħala kowċ. It-tmiem tad-dittatorjat Franco fl-1974 ra lil-klabb jerġa jibdel l-isem uffiċjali għal Futbol Club Barcelona u jintraddu lura l-emblema għal disinn oriġinali tagħha,mill-ġdid inklużi l-ittri oriġinali.[26]
Fl-istaġun 1973–74 ra l-wasla ta' Johan Cruyff, li kien mixtri għal rekord dinji £920,000 min Ajax.[27] Kien diġa plejer stabbilit fl-Olanda, Cruyff malajr rebaħ fuq il-partitarji tal-Barça meta huwa qal lill-istampa Ewropea li huwa għażel Barça milli Real Madrid għaliex hu ma setax jilagħab għal klabb assoċjati ma 'Franco. Huwa kompla miegħu nnifsu meta huwa għażel l-isem Katalan Jordi, wara l-qaddis lokali, għal ibnu.[28] Li jmiss għall-plejers ta' kwalità simili Juan Manuel Asensi, Carles Rexach, u Hugo Sotil, huwa għen lil-klabb jirbaħ it-titlu La Liga fl-istaġun 1973–74 għall-ewwel darba mill-1960, li sfrattaw lil-Real Madrid 5–0 ġewwa Bernabéu.[29] Huwa kien inkurant il-Plejer Ewropew tas-Sena fl-1973 matul l-ewwel staġun tiegħu ma' Barcelona (it-tieni rebħa tal-Ballon d'Or; huwa rebaħ l-ewwel wieħed meta kien jilgħab għall-Ajax fl-1971). Cruyff irrċiva dan il-premju prestiġjuż għat-tielet darba (l-ewwel plejer li għamel dan) fl-1974 waqt li kien għadu ma Barcelona.[30]
Núñez u s-snin ta' stabilizzazzjoni (1978–2000)
Il-Bidu ma Josep Lluís Núñez fl-1978, il-president ta' FC Barcelona ġie elett mill-membri tal-klabb. Din id-deċiżjoni kienet marbuta mill-qrib it-transizzjoni ta' Spanja għad-demokrazija fl-1974 u t-tmiem ta' dittatorjat ta' Franco. L-għan ewlieni ta' Núñez kien li jiżviluppa lil-Barça fi klabb ta' klassi dinji billi jagħtih l-istabbiltà kemm fuq ġewwa u barra tal-grawnd. Fuq rakkomandazzjoni minn Cruyff, Núñez inawgura La Masia bħala l-akkademja taż-żgħażagħ ta' Barċellona fl-20 ta' Ottubru 1979.[31] Il-Presidenza tiegħu kienet damet għal 22 sena u profondament affettwat l-immaġni ta' Barcelona, kif Núñez ikkontrolla l-politika stretta fir-rigward ta' pagi u dixxiplina, li ħalla plejer kbar bħal Diego Maradona, Romário u Ronaldo imorru aktar mit-talbiet tagħhom li jissodisfaw.[32][33]
Fis-16 ta' Mejju 1979, il-klabb rebaħ l-ewwel UEFA Cup Winners' Cup meta rebħu lil Fortuna Düsseldorf 4–3 f'Basel fil-finali li kien segwita aktar minn 30,000 paritarji ta' blaugrana. F'Ġunju 1982 Maradona ġie ffirmat għal ħlas rekord dinji ta' £5 miljum minn Boca Juniors.[34] Fil-istaġun segwenti, taħt il-kowċ Menotti, Barcelona rebħu l-Copa del Rey, meta għelbu lil-Real Madrid. Iż-żmien ta' Maradona mal-Barça kien qasir wisq; huwa malajr telaq ma Napoli. Fil-bidu tal-istaġun 1984-85 Terry Venables kien mikri bħala maniġer, u rebaħ La Liga b'turija notevoli mill-midfielder Ġermaniż Bernd Schuster. Fl-istaġun ta wara Venables ħa lit-tim għat-2 finali tagħhom fl-European Cup, iżda sfortunament huma tilfu bl-għoti tal-penalties kontra Steaua Bucureşti waqt serata drammatika f'Sevilja.
Wara it-Tazza tad-Dinja tal-1986, l-awqa skorer ingliż Gary Lineker ġie ffirmat flimkien mal-gowler Andoni Zubizarreta, iżda t-tim ma setgħux jiksbu suċċess minħabba li Schuster ġie eskluż mill-iskwadra. Venables kien maħruq fil-bidu tal-istaġun 1987-88 u ġie mibdul ma' Luis Aragonés. Il-plejers irribellaw kontra l-president Núñez f'avveniment li sar magħruf bħala l-ammutinament Hesperia, u spiċċaw l-istaġun ma' b'rebħa ta' 1–0 fil-finali kontra Real Sociedad u b'hekk il-Barça rebħu l-Copa del Rey.
Dream Team
Fl-1988, Johan Cruyff irritorna fil-klabb bħala maniġer u hu immonta sejħa hekk Dream Team. Huwa uża taħlita ta' players Spanjoli simili Pep Guardiola, José Mari Bakero, u Txiki Begiristain filwaqt li ffirma stilel internazzjonali bħal Ronald Koeman, Michael Laudrup, Romário, u Hristo Stoichkov.[35] Taħt il-gwida tiegħu, Barcelona rebħu erba titli konsekuttivi ta' La Liga mill-1991 sal-1994. Huma rebħu lis-Sampdoria darbtejn fl-1989 fil-finali tal-Cup Winners' Cup u fl-1992 fil-finali tal-European Cup ġewwa Wembley. Huma wkoll rebħu l-Copa del Rey fl-1990, il- European Super Cup fl-1992, u tlett Supercopa de España. Bi 11-il trofew, Cruyff sar l-aktar maniġer suċċessiv tal-klabb, sakemm ġie sorpass minn Guardiola fl-2011.[36] Huwa wkoll l-aktar kowċ li għamel ħafna żmien ma Barcelona, li serva 8 snin.[37] Il-fortuna ta' Cruyff tbidlet fl-aħħar żewġ staġuni tiegħu, meta naqas li jirbaħ xi trofej u waqaw il president Núñez, li rriżulta t-tluq tiegħu.
Cruyff kien fil-qosor sostitwit minn Bobby Robson, li ħa ħsieb il-klabb għal staġun wieħed 1996–97. Il-klabb iffirma lil Ronaldo u wassal għal tripletta, billi rebħu l-Copa del Rey, Cup Winners Cup, u s-Supercopa de España. Minkejja s-suċċess tiegħu Robson qatt ma deher bħala soluzzjoni għaż-żmien qasir filwaqt li l-klabb stenna lil Louis van Gaal biex isir disponibbli.[38] Il-klabb rebaħ is-Super Cup kontra Borussia Dortmund u rebħu il-Copa del Rey u La Liga dobbja fl-1998. Fl-1999 il-klabb ċċelebra 'ċentinarju' tiegħu, li rebħu t-titlu tal-Primera División. Rivaldo sar ir-4 plejer li ngħata l-Plejer Ewropew tas-Sena. Minkejja dan is-suċċess domestiku, il-ħsara li testendi dan is-suċċess għaċ-Ċampjins Lijg wassal li Van Gaal u Núñez irriżenjaw fl-2000.
Joħroġ Núñez, jitħol Laporta (2000–2008)
It-tluq ta' Núñez u van Gaal ma kienu xejn mqabbla ma dik ta' Luís Figo. Kif ukoll il-viċi kaptan tal-klabb, Figo kienet sar eroj u kien meqjus mill-Katalni bħala wieħed minn tagħhom stess. Il-partitarji tal-Barça kienu mdejjin bid-deċiżjoni ta' Figo li kien issieħbu mar-rivali eterni Real Madrid, u matul iż-żjarat sussegwenti ġewwa Camp Nou, huwa kien ingħata l-akkoljenza estremament ostili. Mal-ewwel ritorn tiegħu, il-folla ssuttatu b'ras ta' ħanżir u flixkun mimli tal-wiski.[39] Il-President Núñez ġie mibdul minn Joan Gaspart fl-2000, u fi tlett snin huwa kien inkarigat u ra it-tnaqqis ta' maniġers jidħlu u jmorru; van Gaal serva t-tieni terminu. Gaspart ma inspirax il-fiduċja barra l-qasam u fl-2003, hu u van Gaal irreżenjaw.[40]
Wara d-diżappunt tal-era ta' Gaspart, il-klabb mar lura b'kombinazzjoni ta' president ġdid żagħżugħ, Joan Laporta, u kowċ ġdid żgħażagħ, eks plejer Olandiż, Frank Rijkaard. Fil grawnd, influss ta' plejers internazzjonali tħaltu ma plejers Spanjoli biex iwwasslu r-ritorn tas-suċċess għal-klabb. Barça rebħu La Liga u s-Supercopa de España fl-istaġun 2004–05, u l-midfilder tat-tim, Ronaldinho, rebaħ l-unur tal-Plejer tas-Sena tal-FIFA.[41]
Fl-istaġun 2005–06, Barcelona reġaw għamlu s-suċċess tal-kampjonat u Supercup .[42] Fiċ-Champions League, Barça rebħu lil klabb Ingliż Arsenal 2–1 fil-finali. B'diffikulta 1–0 b'10 minn nies Arsenal b'inqas minn 15-il minuta għat-tisfira finali, dawn ġew lura biex rebħu 2–1 u b'hekk rebħu l-ewwel rebħa tat-Tazza Ewropea f'14-il sena.[43]
Minkejja li kienu l-favoriti u l-bdew bil-qawwa, Barcelona spiċċaw l-istaċun 2006–07 mingħajr trofej apparti mill-2006 meta rebħu s-Supercopa de España kontra r-rivali lokali RCD Espanyol. Huma ħadu sehem fit-Tazza tad-Dinja tal-Klabbs 2006, imma kienu melgħuba fil-finali b'gowl tard mill-klabb Brażiljan Internacional.[44] Fil-pre-staġun fil-Istati Uniti u vendetta miftuħa bejn il-plejer Samuel Eto'o u Rijkaard kienet tard akkużata għan-nuqqas ta' trofej.[45][46] F'La Liga, Barça kienu fl-ewwel post għal ħafna mill-istaġun, iżda mill-inkonsistenza tagħhom fis-sena ġdida kkawżaw sorpriża minn Real Madrid fit-12 ta' Mejju 2007; il-Barça abbinaw lil-Madrid bil-punti iżda tilfu t-titlu b'superjorità fuq wiċċ ma wiċċ. Fiċ-Champions League, Barça b'mod strett irnexxielhom javvanzaw minn Grupp A li rebħu 2-0 kontra SV Werder Bremen,iżda kienu eliminati fil-rawnd tal-aħħar 16 mir-rebbieħa tal-2005 Liverpool FC bil-gowl barra mid-dar.
Fl-istaġun 2007–08 intemm mingħajr l-ebda titli, kif Barça spiċċaw it-tielet f'La Liga u kienu megħluba fis-semifinali taċ-Champions League 1–0 mir-rebbieħa eventwali Manchester United.
L-era ta' Guardiola
Il-kowċ ta' FC Barcelona B Pep Guardiola ħad f'idejh id-dmirijiet ta' Frank Rijkaard fil-konklużjoni tal-istaġun.[47] Guardiola ġab miegħu stil famuż ta' tiki-taka hu kien mgħallem matul il-ħin tiegħu mat-timijiet żagħżagħ ta' Barcelona. Fil-proċess Guardiola biegħ lil Ronaldinho u lil-Deco, u beda jibni t-tim ta' Barcelona madwar Xavi, Iniesta u Messi.
Il-Barça rebħu lil Athletic Bilbao 4–1 fil-finali tal-Copa del Rey tal-2009, filwaqt li rebħu kompetizzjoni għall-25 darba u b'hekk kissru r-rekord. Rebħa storika 2-6 kontra Real Madrid u tlett ijiem wara u żguraw li Barcelona saru c-ċampjins ta' La Liga fl-istaġun 2008–09. Barça spiċċaw l-istaġun billi għelbu r-rebbieħa taċ-Ċampjins Lijg Manchester United 2–0 fl-Istadju Olimpiku f'Ruma biex għalhekk jirbħu it-tielet titlu taċ-Ċampjins Lijg u għamlu l-ewwel tripletta tagħhom.[49][50][51] Filwaqt it-tim rebaħ ukoll is Supercopa de España kontra Athletic Bilbao[52] u l-UEFA Super Cup tal-2009 kontra Shakhtar Donetsk,[53] li ġew l-ewwel klabb Ewropej li rebħu s-Super Cup kemm domestiku u Ewropew. F'Diċembru 2009, Barcelona rebħu Tazza tad-Dinja tal-Klabbs 2009,[54] u saru l-ewwel klabb tal-futbol li rebħu sitt tazzi fi staġun wieħed.[55] Barcelona wettgħu 2 rekords ġodda fil-futbol Spanjol li fl-2010 huma rebħu t-trofew ta' La Liga b'99 punt u rebħu Super Cup Spanjola għad disa 'darba.[56][57]
Wara t-tluq ta' Laporta mill-klabb f'Ġunju 2010, Sandro Rosell kien malajr elett bħala President ġdid. L-elezzjonijiet saru fit-13 ta' Ġunju, fejn huwa ġab 61.35% (57,088 voti, rekord) ta' voti totali.[58] Rosell iffirma lil David Villa minn għand Valencia bi prezz ta' €40 miljun.[59] u lil Javier Mascherano minn għand Liverpool bi prezz ta' €19 miljun.[60] F'Novembru tal-2010, Barcelona għelbu r-rivali prinċipali tagħhom, Real Madrid 5–0 f'El Clásico. Fl-istaġun 2010–11, Barcelona rebħu t-trofew ta' La Liga, it-tielet titlu f'suċċessjoni, huma spiċċaw il-kampjonat b'96 punt.[61] F'April 2011, il-klabb laħaq il-finali tal-Copa del Rey final, iżda tilfu 1–0 ma Real Madrid f'Istadju Mestalla ġewwa Valenzja.[62] F'Mejju, Barcelona għelbu lil Manchester United fil-finali tal-UEFA Champions League 2010–11 li kienu lagħbu ġewwa Wembley, repetizzjoni tal-finali tal-2009, filwaqt li rebħu r-4 Tazza Ewropea tagħhom.[63] F'Awwissu 2011, il-gradwat ta' La Masia Cesc Fàbregas ġie mixtri minn Arsenal li għin lil Barcelona jiddefendu s-Supercup Spanjola kontra Real Madrid. Ir-rebħa tas-Supercup ippreżentat ammont totali ta' trofej uffiċjali għal 73, bl-għadd ta' titli mirbuħa minn Real Madrid.[64]
Aktar tard fl-istess xahar, Barcelona rebħu l-UEFA Super Cup wara li għelbu lil Porto 2–0 grazzi mill-gowl ta' Lionel Messi u Cesc Fábregas. Dan estenda l-ammont globali ta' trofej uffiċjali tal-klabb għal 74, li ssuperat it-total ta' Real Madrid.[65] Fir-rebħa tal-UEFA Super Cup wkoll immarkaw kisba oħra impressjonanti kif Josep Guardiola rebaħ it-12-il trofej minn 15 fi tliet snin biss fit-tmexxija tal-klabb, li sar il-pussessur tar-rekord kollhu tal-aktar rebħ ta' titli bħala kowċ ta' FC Barcelona.[66]
.jpg)
F'Diċembru, Barcelona rebħu t-Tazza tad-Dinja tal-Klabbs għat-tieni darba rekord mill-istabbiliment tagħhom, billi għelbu liċ-ċampjins Brażiljani tal-Copa Libertadores, Santos, li ġew 4–0 fil-finali grazzi għal żewġ gowls minn Lionel Messi u gowls minn Xavi u Fábregas.[67] Bħala riżultat, ir-refgħa tat-trofew globali matul ir-renju ta' Guardiola kien estiż għal 13-il trofew minn 24 possibbli f'4 snin, li komplew kwalità għolja u werew il-prestazzjoni tagħhom fil-kompetizzjonijiet tal-futbol riċenti tad-dinja.[68][69]
Fl-istaġun 2011–12, il-Barcelona tilfu s-semifinali tal-UEFA Champions League kontra Chelsea. Dritt wara dan, il-kowċ Pep Guardiola, li kien fuq kuntratt irrumblat u kien iffaċċjat kritiku fuq tattiċi reċenti tiegħu u selezzjonijiet tal-iskwadra,[70][71] ħabbar li kien se jirriżenja bħala kowċ fit-30 ta' Ġunju u kien segwit minn l-assistent Tito Vilanova.[72][73] Guardiola spiċċa l-ħatra tiegħu billi rebaħ il-finali tal-Copa del Rey 3–0, li b'kollox rebħu 14-il trofej taħt l-amministrazzjoni tiegħu.
L-erba trofej mgħobbija minn Guardiola ispira lid-direttur Brittaniku Paul Greengrass li għamel dokumentarju dwar il-ġganti Katalani. Intitolat Barça, il-film se jeżamina l-aktar proċess u l-wirt famuż ta' wieħed mill frankiġji-dinji sportivi, li jiffoka primarjament fuq l-erba 'snin li fihom Guardiola ggwidata l-klabb għal 14-il trofej. Il-film huwa mistenni li jkun lest qabel it-Tazza tad-Dinja tal-2014, meta l-attenzjoni pubblika bdiet tibda tiffoka fuq l-avveniment internazzjonali ta' Rio de Janeiro.[74]
Tito Vilanova (2012-preżent)
Kien imħabbar fis-sajf tal-2012 li Tito Vilanova, assistent maniġer MA Barcelona, se jieħu f'idejh il-kariga ta' kowċ flok Pep Guardiola. Wara l-ħatra tiegħu, Barcelona marru fuq ġirja nkredibbli li rahom iżommu fil-quċċatta tal-kampjonat għall-ewwel 26 ġimgħa, rekord ta' telfa 1 biss fit-23 logħba. Lionel Messi skorja 34 gowl waħdu f'dan il-perjodu,u f'nofs Frar huma kellhom 12-il punt vantaġġ fuq Atlético Madrid.
Il-laqam culer għal sapporter tal-Barcelona huwa derivat mill-Katalan cul (Ingliż: arse), bħala spettaturi fl-ewwel stadju, Camp de la Indústria. Fi Spanja, madwar 25% tal-popolazzjoni huma simpatizzanti tal-Barca, it-tieni wara Real Madrid, appoġġjata minn 32% tal-popolazzjoni.[75] Madwar l-Ewropa, Barcelona huwa tieni għażla favorita.[76] Iċ-ċifri tas-sħubija tal-klabb raw żieda sinifikanti mill 100,000 fl-istaġun 2003-04 għal 170,000 f'Settembru 2009,[77] iż-żieda qawwija ġiet attribwita lill-influwenza ta' Ronaldinho u mbagħad l-istrateġija tal-midja tal-President Joan Laporta li ffukat fuq mezzi Spanjola u Ingliża.[78][79]
Minbarra l-isħubija, minn 'Ġunju 2010 hemm 1,335 sapporters uffiċjalment reġistrati tal-klabb, imsejħapenyes, madwar id-dinja. Il-klabbs tas-sapporters ppromwovu lil Barcelona fil-lokalità tagħhom u jirċievu offerti ta' benefiċċju meta jżuru Barċellona.[80] Il-klabb kellu persuni prominenti ħafna fost il-partitarji tiegħu, inklużi l-Papa Ġwanni Pawlu II, li kien membru onorarju, u l-eks prim ministru ta' Spanja José Luis Rodríguez Zapatero.[81][82] FC Barcelona għandha t-tieni l-ogħla attendenza medja ta' klabbs tal-futbol Ewropej biss wara Borussia Dortmund.[83][84]
El Clásico
- Biex tapprofondixxi, ara l-artiklu: El Clásico.
Spiss ikun hemm rivalità ħarxa bejn l-aqwa żewġ timijiet fil-kampjonat nazzjonali, u dan huwa partikolarment il-każ fl-La Liga, fejn il-logħba bejn Barça u Real Madrid hija magħrufa bħala El Clásico. Mill-bidu tal-kompetizzjonijiet nazzjonali l-klabbs kienu meqjusa bħala rappreżentanti ta' żewġ reġjuni rivali fi Spanja: Katalonja u Kastilja, kif ukoll taż-żewġt ibliet. Il-rivalità tirrifletti dak li kkunsidraw ħafna bħala t-tensjonijiet politiċi u kulturali bejn l-feltru tal-Katalani u l-Kastiljani, meqjus minn awtur wieħed bħala ri-promulgazzjoni tal- Gwerra Ċivili Spanjola.[85]
Matul id-dittatorjati ta' Primo de Rivera u speċjalment ta' Francisco Franco (1939–1975), il-kulturi reġjonali kollha kienu mrażżna. Il-lingwi kollha mitkellma fit-territorju Spanjol, ħlief l-Ispanjol (Kastiljan) nnifisha, kienu uffiċjalment ipprojbita.[86][87] Is-simbolu tax-xewqa tal-poplu Katalan kien il-libertà, Barça ġew 'Aktar minn klabb' (Més que un club) għall-Katalani. Skond Manuel Vázquez Montalbán, l-aħjar mod għall-Katalani kienet li juru l-identità tagħhom billi jingħaqdu ma Barça. Kien inqas riskjuż minn jingħaqad mal-moviment tal-klandestin anti-Franco-, u ppermettilhom li jesprimu l-għazla tagħhom.[88]
Min-naħa l-oħra, Real Madrid kienet meqjusa minn ħafna bħala l-inkarnazzjoni oppressiva taċ-ċentraliżmu sovrana u r-reġim faxxista fil-livell ta' ġestjoni u lil hinn minn (Santiago Bernabeu, il-president ta' qabel tal-klabb li semmew l-Istadju Merengues għalih, miġġieled ma los nacionales).[89][90] Madankollu, matul il-Gwerra Ċivili Spanjola, membri taż-żewġ timijiet bħal Josep Sunyol u Rafael Sánchez Guerra sofrew fl-idejn ta' partitarji ta' Franco.
Matul il-1950ijiet, ir-rivalità kienet aktar aggravata meta kien hemm kontroversja madwar it-trasferiment ta' Alfredo di Stéfano, li finalment lagħab għal Real Madrid u kien muftieħ għas-suċċess sussegwenti tagħhom.[91] Is-1960ijiet raw ir-rivalità tilħaq l-istadju Ewropew meta ltaqaw darbtejn fil-fażi eliminatorja fit-Tazza Ewropea.[92]
El derbi Barceloní
- Biex tapprofondixxi, ara l-artiklu: Derbi barceloní.
Ir-rivali lokali ta' Barça minn dejjem kienu Espanyol. Blanc-i-blaus, huwa wieħed mill-klabbs mogħtija patroċinju rjali, kien fondat esklussivament minn partitarji tal-futbol Spanjol, b'differenza tan-natura multinazzjonali tal-bord primarju ta' Barça. Il-messaġġ fundatur tal-klabb kien anti-Barcelona, u dawn diżapprovazzjoni raw lil FC Barcelona bħala tim tal-barranin. Il-rivalità kienet imsaħħa permezz milli l-Katalani raw bħala rappreżentant provokattiva ta' Madrid.[93] L-istadju oriġinali tagħhom kien fid-distrett sinjur ta' Sarrià.[94][95]
Tradizzjonalment,speċjalment matul ir-reġim ta' Franco, Espanyol kienu meqjusa mill-maġġoranza kbira taċ-ċittadini ta' Barċellona bħala klabb li kkultivata tip ta' konformità lill-awtorità ċentrali, f'kuntrast qawwi ma 'l-ispirtu rivoluzzjonarju ta' Barça[96] Fl-1918 Espanyol bdew kontro-petizzjoni kontra l-awtonomija, li dak iż-żmien kienet saret kwistjoni pertinenti.[97] Aktar tard, grupp ta' partitarji ta' Espanyol issieħbu mal-Falangists fil-gwerra ċivili Spanjola, binarju żgħir mal-faxxisti. Minkejja dawn id-differenzi fl-ideoloġija, id-derbi dejjem kienet aktar rilevanti għall-partitarji ta' Espanyol minn dawk ta' Barcelona minħabba d-differenza fl-għanijiet. Fis-snin riċenti r-rivalità saret anqas politika, kif Espanyol qalbu l-isem uffiċjali tagħhom u l-innu minn Spanjol għall-Katalan.
Għalkemm hija l-aktar derby lokali li intlagħet fl-istorja fl-La Liga, hija wkoll l-aktar żbilanċjata, li Barcelona tassew ikunu dominanti. Fil-klassifika tal-kampjonat, Espanyol irnexxielhom biss jispiċċaw jegħlbu lil Barça fi tliet okkażjonijiet fi kważi 70 sena u l-unika finali tal-Copa del Rey kienet mirbuħa minn Barça fl-1957. Espanyol għandhom konsolazzjoni li kisbu rebħa bi skor kbir ta' 6-0 fl-1951. Espanyol kisbu wkoll rebħa ta' 2-1 kontra Barça matul l-istaġun 2008-09, li sar l-ewwel tim li għeleb lil-Barcelona ġewwa fi Camp Nou fl-istaġun tat-tripletta.[98]
Fl-2010, Forbes evalwa l-valur ta' Barcelona li jkun ta' madwar € 752,000,000 (USD $1 biljun), klassifikazzjoni fir-raba post wara Manchester United, Real Madrid, u Arsenal, ibbażat fuq figuri mill-istaġun 2008-09.[99][100] Skond id-Deloitte, Barcelona kellhom dħul irreġistrat ta €366 miljun fl-istess perjodu, klassifikati t-tieni ma Real Madrid, li ġġeneraw €401 miljun fi dħul.[101]
Flimkien ma ' Real Madrid, Athletic Bilbao, u Osasuna, Barcelona huma organizzati bħala assoċjazzjoni reġistrata. B'differenza ta' Kumpanija limitata, mhuwiex possibbli li jixtru ishma fil-klabb, iżda biss sħubija.[102] Il-membri ta' Barcelona, issejħin socis, jiffurmaw assemblaġġ ta' delegati li huwa l-ogħla korp governattiv tal-klabb.[103] Mill-2010, il-klabb kellhu 170,000 socis.
Verifika minn Deloitte f'Lulju tal-2010 wera li Barcelona kellhom dejn ta' €442,000,000, Bħalissa 58% tal-valur nett kif huwa evalwat minn Forbes. L-amministrazzjoni ġdid ta' Barcelona, li kienu ordnaw il-verifika, iċċitaw "problemi strutturali" bħala l-kawża tad-dejn.[104] Aħbarijiet kienu ħarġu li l-klabb kien irreġistra tnaqqis ta' madwar €79 miljun matul il-kors tas-sena, minkejja li iddefendew it-titlu tagħhom La Liga.[105]
Għall-2011, Id-dejn gross ta' Barcelona huwa ta' madwar €483 miljun u d-dejn nett huwa fuq €364 miljun.[106] Barcelona instab li għandhom l-ogħla salarju medju għal kull plejer ta' kull timijiet sportivi professjonali fid-dinja, biss qabel ir-rivali Real Madrid .[107]
- Għal aktar informazzjoni fuq dan is-suġġett, ara Lista ta' rekords u statistiki ta' FC Barcelona.
Xavi bħalissa huwa jżżomm ir-rekord tat-tim għan-numru ta' logħob li lagħab totali (661) u numru rekord ta' apparenzi f'La Liga (436), li ssupera d-detentur tar-rekord preċedenti Migueli (391).[108]
L-aqwa skorer fil-kompetizzjonijiet kollha ta' FC Barcelona (inkużi logħob ta' ħbiberija) huwa Paulino Alcántara b'369 gowl.[109] L-awqa skorer ta' kull żmien ta' Barcelona fil-kompetizzjonijiet kollha uffiċjali, minbarra logħob ta' ħbiberija, huwa Lionel Messi bi 301 gowl. Huwa wkoll għandhu rekord tal-aqwa skorer għal Barcelona f'kompetizzjonijiet Ewropej u internazzjonali tal-klabb [110] u rekord ta' l-aqwa skorer fil-kampjonat b'206 gowls fl-La Liga. Erba' persuni kienu rnexxielhom jiskorjaw fuq 100 gowl fil-kampjonat ma Barcelona: Lionel Messi (206), César Rodríguez (192), Ladislao Kubala (131) u Samuel Eto'o (108) .
Fit-2 ta' Frar 2009, Barcelona laħqu total ta' 5,000 gowl f'La Liga. Il-gowl kien konvertit minn Messi fil-logħba kontra Racing Santander, fejn Barça rebħu 2–1.[111] Fit-18 ta' Diċembru 2009 Barcelona għelbu lil Estudiantes 2–1 biex rebħu is-6 titlu tagħhom f'sena u sar l-ewwel tim tal-futbol biex jikseb is-sextuple.[112]
L-ogħla attendenza f'darhom Barcelona kienet 120,000, fil-kwarti tal-finali tat-Tazza Ewropea kontra Juventus fit-3 ta' Marzu 1986.[113] Il-modernizzazzjoni ta Camp Nou matul id-1990ijiet u l-introduzzjoni ta' all-seater stands tfisser li r-rekord ma jkunx maqsum għall-futur prevedibbli bħala l-kapaċità attwali tal-istadju huwa 99,354.[114]
Mill-fondazzjoni tiegħu il-klabb lagħab b'emblema. L-emblema oriġinali tal-klabb kienet forma ta' djamanta kkompletata mill-Kuruna ta' Aragona u friefet il-lejl tar-Re James, u mdawra minn żewġ fergħat, siġra tar-rand u l-oħra tal-palm.[26] Fl-1910 il-klabb kellu kompetizzjoni fost il-membri tiegħu għal disinn tal-emblema l-ġdida. Ir-rebbieħ kien Carles Comamala, li fil-ħin lagħab għall-klabb. Is-uġġeriment ta' Comamala beda l-emblema li l-klabb jilbes illum, b'xi varjazzjonijiet minuri. L-emblema tikkonsisti s-Salib ta' San Ġorġ fil-kantuniera tax-xellug mal-bandiera Katalana maġenbu, u l-kulur tat-tim taħt.
Il-kuluri blu u aħmar tal-flokk ġew intlibsu l-ewwel fil-logħba kontra Hispania fl-1900.[115] Bosta teoriji li jikkompetu ġew imressqa għar-raba disinn blu u aħmar tal-flokk ta' Barcelona. L-iben tal-ewwel president, Arthur Witty, qal li kien l-idea ta' missieru bħala l-kuluri kienu l-istess bħat-tim tal-Iskola Merkantili Taylors. Spjegazzjoni oħra, skond l-awtur Toni Strubell, huwa dawk il-kuluri li huma mill-Ewwel Repubblika ta' Robespierre. F'Katalunja, perċezzjoni komuni hija li l-kuluri kienu magħżula minn Joan Gamper u li huma bħal ta' FC Basel.[116]
Qabel l-istaġun 2011-2012, Barcelona kellhom storja twila li evitaw sponsorizzazzjoni korporattiva fuq il-flokkijiet tal-logħob. Fl-14 ta' Lulju 2006, il-klabb ħabbar ftehim ta' ħames snin ma UNICEF, li jinkludi li l-arma ta' UNICEF fuq il-flokk tal-klabb. Il-ftehim għandu jiddona €1.5 miljun kull sena għal UNICEF (0.7 fil-mija tad-dħul ordinarju tagħhom, ugwali għall-UN International Aid Target, cf. ODA) permezz tal-Fundazzjoni ta' FC Barcelona.[117] Il-Fundazzjoni ta' FC Barcelona hija entità stabbilita fl-1994 fuq is-suġġeriment tal-President tal-Kumitat Ekonomiku-Statutorju, Jaime Gil-Aluja. L-idea kienet li titwaqqaf il-fondazzjoni li tista' tattira sponsorizzazzjoni finanzjarja għall-appoġġ ta' kumpanija mhux sportiva għall-profitt.[118] Fl-2004, il-kumpanija tista ssir 25 "Membru onorarji" billi jikkontribwixxu bejn £40,000–60,000 (£45,800–68,700) fis-sena. Hemm ukoll 48 sħubija jassoċjaw disponibbli għal miżata annwali ta' £14,000 (£16,000) u numru illimitat ta' patronages għal spiża ta' £4,000 fis-sena (£4,600). Mhuwiex ċar jekk il-membri onorarji jkollhom xi jgħidu formali fil-politika tal-klabb, iżda skond l-awtur Anthony King, hija "improbabbli li Kompożizzjoni Onorarja ma tkunx tinvolvi mill-inqas xi influwenza informali fuq il-klabb.[119]
Barcelona ntemmet ir-rifjut tagħha ta' sponsorizzazzjoni korporattiva qabel il-bidu tal-istaġun 2011-12, li ffirmat ftehim ta' ħames snin, €150 miljun tratt ma' Qatar Sports Investments, li tfisser il-Qatar Foundation[120] kienet fuq il-flokk tal-klabb għall-istaġuni 2011–12 u 2012–13, imbagħad ġew mibdula minn Qatar Airways għall-istaġun 13/14, il-ftehim jippermetti l-arma tal-isponsor kummerċjali li tieħu post l-emblema tal-karità, sentejn għall-ftehim ta' sitt snin.[121]
| Perjodu | Manifattur tal-kit | Sieħba |
|---|---|---|
| 1982–1992 | Meyba | Ebda |
| 1992–1998 | Kappa | |
| 1998–2006 | Nike | |
| 2006–2011 | UNICEF | |
| 2011–2013 | Qatar Foundation, UNICEF | |
| 2013- | Qatar Airways, UNICEF |
- Biex tapprofondixxi, ara l-artikli: Camp de la Indústria, Camp de Les Corts u Camp Nou.
Barcelona inizjalment lagħbu fil-Camp de la Indústria. Il-kapaċità kienet ta' madwar 6,000, u l-uffiċjali tal-klabb qiesu l-faċilitajiet eċċellenti għal klabb bis-sħubija tikber.[122]
Fl-1922, in-numru ta' partitarji kienu qabżu l-20,000 b'hekk il-klabb jaqla ħafna flus, Barça kienu kapaċi li jibnu grawnd akbar Camp de Les Corts, li għandhu kapaċità inizjali ta' 20,000 spettatur. Wara l-Gwerra Ċivili Spanjola, il-klabb beda jiġbed aktar membri u numru akbar ta' spettaturi fil-logħbiet. Dan wassal għal bosta proġetti ta' espansjoni: il-grandstand fl-1944, l-istand tan-nofsinhar fl-1946, u finalment l-istand tat-tramuntana fl-1950. Wara l-aħħar espansjoni, Les Corts sar iżomm 60,000 spettatur.[123]
Wara li l-kostruzzjoni kienet kompluta ma kienx hemm lok għal aktar espansjoni fl-Les Corts. Lura-għall-lura t-titli ta' La Liga fl-1948 u fl-1949 u l-iffirmar f'Ġunju 1950 ta' László Kubala, li aktar tard skorja 196 gowl f'256 logħbiet, ġibda akbar ta' folol kbar għall-logħob.[124][125] Il-klabb beda jagħmel pjanijiet għal stadju ġdid. Il-bini ta' Camp Nou beda fit-28 ta' Marzu 1954,quddiem folla ta' 60,000 spettatur ta' Barça. L-ewwel ġebla tal-istadju kienet stabbilita fil-post taħt il-patroċinju tal-Gvernatur Felipe ACEDO Colunga u bil-barka tal-Arċisqof ta' Barċellona Gregorio Modrego. Il-kostruzzjoni ħadet tliet snin u ntemmet fl-24 ta' Settembru 1957 bi spiża finali ta 288 miljun peseta, 336% fuq il-baġit.
Fl-1980, meta l-istadju kien fil-bżonn ta' disinn mill-ġdid biex jissodisfaw il-kriterji tal-UEFA, il-klabb kellu joħroġ il-flus billi joffri l-partitarji l-opportunità li jdaħħlu l-isem tagħhom fuq il-briks għal miżata żgħira. L-idea kienet popolari mal-partitarji, u eluf ta' nies ħallsu l-miżata. Aktar tard dan sar iċ-ċentru ta' kontroversja meta il-medja f'Madrid telgħet rapporti li ġebla kienet iskritta bl-isem ta' żmien twil ta' president ta' Real Madrid u sapporter ta' Franco Santiago Bernabéu.[126][127][128] Bi tħejjija għal-Logħob tas-Sajf tal-1992 żewġ saffi ta' stands kienu installati fuq ir-roofline preċedenti.[129] Huwa għandu kapaċità kurrenti ta' 99,354 li jagħmilha wieħed mill-akbar akbar grawnds fl-Ewropa.
Hemm ukoll faċilitajiet oħra, li jinkludu:[130]
- Ciutat Esportiva Joan Gamper (Grawnd ta' taħriġ ta' FC Barcelona)
- Masia-Centre de Formació Oriol Tort (Residenza ta' plejers żgħażagħ)
- Mini Estadi (Grawnd tat-tim riserv)
- Palau Blaugrana (Grawnd fuq ġewwa ta' FC Barcelona)
- Palau Blaugrana 2 (Grawnd Sekondarju fuq ġewwa ta' FC Barcelona)
- Pista de Gel (Rink tas-silġ ta' FC Barcelona)
- Biex tapprofondixxi, ara l-artikli: Unuri ta' FC Barcelona u FC Barcelona fl-Ewropa.
Mill-5 ta' Mejju 25 2012, Barcelona rebħu 21 La Liga, 26 Copa del Rey, 10 Supercopa de España, 3 Copa Eva Duarte[lower-alpha 3] u 2 trofej tal-Copa de la Liga, kif ukoll bħala d-detentur tar-rekord għall-aħħar 4 kompetizzjonijiet. Huma wkoll rebħu 4 UEFA Champions League, u rekord ta' 4 UEFA Cup Winners' Cup, 4 UEFA Super Cup u rekord ta' 2 FIFA Club World Cup. Huma wkoll rebħu rekord ta' 3 trofej tal-Inter-Cities Fairs Cup, li kkunsidrati l-predeċessuri tal-UEFA Cup-Europa League.
Barcelona huwa l-uniku klabb fl-Ewropea li lagħab futbol kontinentali kull staġun mill-1955, u wieħed mit-tliet klabbs li qatt ma ġie relegat mill-La Liga, ma Athletic Bilbao u Real Madrid. Fl-2009, Barcelona sar l-ewwel klabb fi Spanja biex jirbaħ it-tripletta li tikkonsisti La Liga, Copa del Rey, u l- Champions League. Dik l-istess sena, sar ukoll l-ewwel klabb tal-futbol biex jirbaħ sitta tazzi minn sitt kompetizzjonijiet f'sena waħda, li tinkludi t-tripletta msemmija qabel u s-Super Spanjola, UEFA Super Cup u Tazza tad-Dinja tal-Klabbs.
Kompetizzjonijiet Domestiċi
- Rebbieħa (21): 1928–1929, 1944–45, 1947–48, 1948–49, 1951–52, 1952–53, 1958–59, 1959–60, 1973–74, 1984–85, 1990–91, 1991–92, 1992–93, 1993–94, 1997–98, 1998–99, 2004–05, 2005–06, 2008–09, 2009–10, 2010–11
- Runners-up (23): 1929–30, 1945–46, 1953–54, 1954–55, 1955–56, 1961–62, 1963–64, 1966–67, 1967–68, 1970–71, 1972–73, 1975–76, 1976–77, 1977–78, 1981–82, 1985–86, 1986–87, 1988–89, 1996–97, 1999–00, 2003–04, 2006–07, 2011–12
- Copa del Rey
- Rebbieħa (26): 1909–10, 1911–12, 1912–13, 1919–20, 1921–22, 1924–25, 1925–26, 1927–28, 1941–42, 1950–51, 1951–52, 1952–53, 1956–57, 1958–59, 1962–63, 1967–68, 1970–71, 1977–78, 1980–81, 1982–83, 1987–88, 1989–90, 1996–97, 1997–98, 2008–09, 2011–12
- Runners-up (10): 1901–02, 1918–19, 1931–32, 1935–36, 1953–54, 1973–74, 1983–84, 1985–86, 1995–96, 2010–11
- Supercopa de España[132]
- Rebbieħa (10): 1983, 1991, 1992, 1994, 1996, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011
- Runners-up (8): 1985, 1988, 1990, 1993, 1997, 1998, 1999, 2012
- Copa Eva Duarte (il-prekursur tas-Supercopa de España)[133]
- Winners (3): 1948, 1952, 1953
- Runners-up (2): 1949, 1951
- Copa de la Liga[134]
- Rebbieħa (2): 1982–83, 1985–86
Kompetizzjonijiet Ewropej
- Tazza tat-Tazez Ewropej / UEFA Cup Winners' Cup[136]
- Rebbieħa (4): 1978–79, 1981–82, 1988–89, 1996–97
- Runners-up (2): 1968–69, 1990–91
- Inter-Cities Fairs Cup (il-prekursur tal-UEFA Europa League)
- Rebbieħa (3): 1955–58, 1958–60, 1965–66
- Runners-up (1): 1961–62
- European Super Cup / UEFA Super Cup[137]
- Rebbieħa (4): 1992, 1997, 2009, 2011
- Runners-up (4): 1979, 1982, 1989, 2006
Kompetizzjonijiet Dinjija
- Runners-up (1): 1992
Staff tekniku kurrenti
| Isem | Rwol |
|---|---|
| Gerardo Martino | Kowċ |
| Jordi Roura | Assistent Kowċ |
| Aureli Altimiraz Paco Seiruŀlo Francesc Cos Eduardo Pons |
Kowċis tas-saħħa |
| José Ramón de la Fuente | Kowċ tal-Gowlers |
| Àlex García Domènec Torrent Carles Planchart |
Esploratorji |
| Andoni Zubizarreta | Direttur tal-futbol |
| Guillermo Amor | Kowċ tat-tim B |
Sors: FC Barcelona
| Isem | Rwol |
|---|---|
| Sandro Rosell | President |
| Jordi Cardoner | Viċi-president taż-żona soċjali |
| Josep Bartomeu | Viċi-president taż-żona tal-isports |
| Antoni Rossich | Direttur korporattiv ġenerali |
| Antoni Freixa | Segretarju tal-Bord |
| Susana Monje | Teżorier |
| Ramon Pont | Direttur taż-żona soċjali |
Sors: FC Barcelona
- Jordi Feliú, Barça, 75 años de historia del Fútbol Club Barcelona, 1974.
- Arnaud, Pierre; Riordan, James Sport and international politics. Taylor & Francis 1998 ISBN 978-0-419-21440-3
- Ball Phill Morbo: The Story of Spanish Football. 2003 WSC Books Limited ISBN 0-9540134-6-8
- Burns, Jimmy (1998). Barça: A People's Passion. Bloomsbury. ISBN 0-7475-4554-5.
- Dave Arthur Simon Chadwick International cases in the business of sport. Butterworth-Heinemann 2007 ISBN 0-7506-8543-3
- Michael Desbordes Marketing and football: an international perspective. Butterworth-Heinemann 2007 ISBN 0-7506-8204-3
- Eaude, Michael (2008). Catalonia: a cultural history. Oxford University Press. ISBN 0-19-532797-7.
- Ferrand, Alain; McCarthy, Scott (2008). Marketing the Sports Organisation: Building Networks and Relationships. Taylor & Francis. ISBN 0-415-45329-1.
- Fisk, Peter (2008). Business Genius: A More Inspired Approach to Business Growth. John Wiley and Sons. ISBN 1-84112-790-6.
- Ghemawat, Pankaj (2007). Redefining global strategy: crossing borders in a world where differences still matter. Harvard Business Press. p. 2. ISBN 1-59139-866-5.
- Farred, Grant (2008). Long distance love: a passion for football. Temple University Press. ISBN 1-59213-374-6.
- Ferrand, Alain; McCarthy, Scott (2008). Marketing the Sports Organisation: Building Networks and Relationships. Taylor & Francis. ISBN 0-415-45329-1.
- King, Anthony (2003). The European ritual: football in the new Europe. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 0-7546-3652-6.
- Kleiner-Liebau, Désirée (2009). Migration and the Construction of National Identity in Spain. 15. Iberoamericana Editorial. ISBN 84-8489-476-2.
- Murray, Bill; Murray, William J. (1998). The world's game: a history of soccer. University of Illinois Press. ISBN 0-252-06718-5.
- Peterson, Marc (2009). The Integrity of the Game and Shareholdings in European Football Clubs. GRIN Verlag. ISBN 3-640-43109-X.
- Raguer, Hilari (2007). The Catholic Church and the Spanish Civil War. 11. Routledge. ISBN 0-415-31889-0.
- Shubert, Adrian (1990). A social history of modern Spain. Routledge. ISBN 0-415-09083-0.
- Snyder, John (2001). Soccer's most wanted: the top 10 book of clumsy keepers, clever crosses, and outlandish oddities. Brassey's. ISBN 1-57488-365-8.
- Spaaij, Ramón (2006). Understanding football hooliganism: a comparison of six Western European football clubs. Amsterdam University Press. ISBN 90-5629-445-8.
- Witzig, Richard (2006). The Global Art of Soccer. CusiBoy Publishing. ISBN 0-9776688-0-0
- Meqjus bħala titlu ewlieni mill-FIFA[2] iżda ġeneralment ma ġiex uffiċjali t-titlu hekk kif il-kompetizzjoni ma kinitx organizzata mill-UEFA.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
